Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

Het Londense trio Banfi strooit al een tijdje met singles en EP’tjes, maar nu begint het steeds serieuzer te worden. Een debuutalbum zit er aan te komen en de twee recente singles, Happy When You Go en Rosedale House, laten horen dat het wel een dingetje gaat worden.

Grote man achter Banfi is de man die ook luistert naar die naam: Joe Banfi. Al in 2012 kreeg hij een platencontract onder de neus gedrukt van Communion Records, het label van Mumford & Sons bandlid Ben Lovett en Kevin Jones van Bears Den. En dan kom je dus in een stal met het eerder genoemde Bears Den, Catfish And The Bottlemen, Matthew And The Atlas en meer in dat fijne straatje. Afijn, onder de naam Joe Banfi verscheen op dat label al een tweetal erg veelbelovende EP’tjes: Iron (2012) en Nomads (2013).

Next stop is het debuutalbum van Banfi. Hebben ze opgenomen met producer Richard Wilkinson, die eerder al facturen mocht sturen naar Bombay Bicycle Club en Kaiser Chiefs. Dus ja, Banfi heeft het goed voor elkaar. Gaat helemaal goed komen. Niks meer aan doen.


Nieuwe muziek

Afgelopen vrijdag verscheen met Tales from the Draught het debuutalbum van Rainbrother. Deze Denen gaan meer dan prima op dit moment. Zo scoorden ze aardig wat pers in hun thuisland, maar lijkt het geluid nu ook de zee over te waaien. Niet alleen naar Gobsmag, de heren zijn ook in voorbereiding voor niets minder dan SXSW in Austin. Dan gaat het dus lekker.

Liedje Blue doet ons met name denken aan Fleet Foxes en Midlake. En dat geldt eigenlijk ook voor de rest van de plaat. En daar is helemaal niets mis mee. Wat de heren zelf over de plaat zeggen:

Tales From The Drought” is all about making your way whilst on the road, dwelling on memories both beautiful and troublesome and coming to terms with the decisions that have been made. Abum opener ‘Riverside’ is a stunning piece of songwriting that carries you away into the abyss and as the album continues, so do your thoughts. Each one a little more comforting than the next.


Nieuwe muziek

Ja, hij weet hoe hij onze aandacht moet trekken, meneer Aplegate“A slow burner with an explosive finish, recorded singlehandedly by a 17-year old in a home studio.” Die tekst heeft betrekking op het liedje Waterhole, dat eind vorig jaar verscheen op het EP’tje Young Satin. We horen wat Tame Impala en Radiohead. Primadebima dus!

Inspiratie haalt de beste man overal vandaan. Zo is hij “largely influenced by the work of strong and creative female vocalists (Kimbra, Elizabeth Fraser, Lykke Li). Maar Aplegate “also draws more staple pop/art-rock groups (Velvet Underground, Radiohead, The Beatles).” Of inspireren de bushlands of Castlemaine, Victoria (AUS) hem?

Hoe dan ook, wij vinden het te gek! En dan te bedenken dat Aplegate (Declan Kennedy) pas 17 jaar is. Man, dat belooft wat voor de toekomst.


Nieuwe muziek

Het was een rotweek, hier op kantoor. De koffie was heel snel lauw. Het netwerk lag weer eens heel lang plat. Er was ook gezeur over broodkruimels op het keukenblad. Dus verzin zelf maar een stukje met wat hoogdravend gedoe en hier en daar een ronkende metafoor. Wij doen het eens even lekker niet.

Wij willen nu alleen nog maar rechttoe-rechtaan. Drie akkoorden. Want zo’n week was het wel. Nog even en we pakken Troublegum uit de kast. Maar liever draaien we Dusty Valley van Beerwine King keihard door het redactielokaal. Op repeat. En dan hopen we dat het volgende week beter gaat.

“I need to extricate myself from this place.”

Ja, we know, hiermee doen we Beerwine King schromelijk tekort. Sorry daarvoor. Want lekker is het wel.

Nieuwe muziek

Een van de oerbands uit de tijd dat indie blogs (lees: Pitchfork) nog bands groot konden maken, is Clap Your Hands Say Yeah. Het niveau van Lowlands headliner hebben ze nooit gehaald, maar nog altijd is het een band om goed in de gaten te houden. De aankondiging van nieuwe plaat The Tourist is dan ook fijn nieuws.

Grappig: The Tourist is ook de titel van het laatste liedje op OK Computer van Radiohead en laat dat nou net de plaat waar wij aan moesten denken bij het horen van Better Off, het jongste voorproefje van aankomende Clap Your Hands Say Yeah langspeler. Nu heeft Alec Ounsworth (hét brein achter de naam) vocaal gezien altijd al in hetzelfde straaatje van Thom Yorke gewoond, maar op deze track komt het allemaal wel heel erg samen. In a good way, though.

En net als Radiohead is de algehele feel niet echt vrolijk. Het nieuwe album is dan ook “a purge of certain emotional confusion that manifested itself in the last several years,” zegt Ounsworth bij de buren van Stereogum. Dat we in Spotify dan ook al een liedje als ‘Down (Is Where I Want To Be)’ zien staan, is dan ook volledig logisch. Toch is nog altijd de only way up.


Nieuwe muziek

Uit Portugal komt het fijne geluid van Best Youth. Afgelopen januari wonnen ze zieltjes op Eurosonic Noorderslag en nu is er met single ‘Renaissance’ een eerste voorproefje van een nieuw plaat. Dit moet wel een goed jaar worden voor het duo.

Catarina Salinas (vocals) en Ed Rocha Gonçalves (vocals + gitaar) komen uit Porto en hebben onder de naam Best Youth al een EP’tje en een debuutplaat uitgebracht (Highway Moon, 2015). En niet zonder succes. De band werd uitgeroepen tot “Best Portuguese band” en ging al gauw de landsgrenzen over. Mooie quote van David Welsch van het Londense musicOMH: “A stunning debut from possibly the most promising talent from Portugal since Cristiano Ronaldo.”

Lang verhaal kort: Best Youth komt er wel.


Nieuwe muziek

Drie mannen. Uit Londen. Ze maken muziek. Dat doen ze onder de naam KYOTI. Ze noemen het art pop. Geïnspireerd op John Grant, SOHN en James Blake. Dat vonden wij wel een interessante combinatie. Nader onderzoek wees uit dat er reeds drie liedjes zijn verschenen, waarvan Chimera de meest recente is.

En man, dat is een catchy liedje. We horen inderdaad veel John Grant (let op die lyrics!) maar ook een portie dubstep, electro en wat nog meer. Kortom, een erg spannend liedje!

Waar Chimera over gaat? KYOTI’s frontman Ed Burgon legt uit:

Chimera is about moving past the loss of a loved one, and that strange internal conflict you feel at times of great change.’ He was inspired to write the track after reading about the death of Carole Lombard: Clark Gable’s third wife and how it completely altered his outlook on life. ‘The word ‘Chimera’ is the state of being two things in one, and something which is unattainable. Both these meanings resonate throughout the song which is about love, grief, and the strange dichotomy of mixed emotions as a relationship ends.


Nieuwe muziek

Alweer een aantal weken op onze ‘Nog te luisteren’ lijst, maar gisteren was het dan eindelijk zover. Thin Air van Amerikanen EL WEST was aan de beurt. En nog een keer. En nog een keer. Want Thin Air is een prima popliedje, zeker voor liefhebbers van Radiohead, The Maccabees en Broken Social Scene. En daar scharen wij onszelf ook onder.

Hun bio vat het eigenlijk prima samen door te zeggen:

EL WEST symbolizes energy. This platform has developed into dynamic composition, truthful lyrics and a distinctive energetic performance. The music has effortless swell that can turn on you at any moment from a lifting bravado to a faint hum.

Wat ons betreft zijn de zalen in Nederland er klaar voor. Wie haalt ze deze kant op? Tot die tijd kunnen we overigens het complete EP’tje, EL WEST, van harte aanbevelen.


Nieuwe muziek