Tag: <span>Bruce Springsteen</span>

Rod Melancon is een muzikale duizendpoot. Oh, wacht, we beginnen even opnieuw. Het is namelijk niet de bedoeling dat dit een slap vacature-tekst wordt (geen 9-tot-5 mentaliteit, spin in het web, team-player). Rod Melancon is een jongeman uit het zuiden van Amerika, Louisiana om precies te zijn. Wat we probeerden te zeggen is dat hij met Parish Lines een plaat heeft uitgebracht waar we wel wat verschillende stijlen in ontdekken.

Zullen we er meteen wat namen ingooien? Springsteen (opener Duck Festival Queen en Curve Lounge), bluesrockers als The Delta Saints (Mad Talkin’ Man) en niemand minder dan Johnny Cash (Dreamer) en Lou Reed (Feathers). En ook Elvis is nooit heel erg ver weg. Precies. Divers. Guitar World omschrijft het eigenlijk prima door te zeggen: “Rod Melancon has a pure and honest songwriting style that reflects an admiration for greats like Cash and Springsteen, with the classic swagger of Elvis.”

Feathers is het liedje dat het meeste met ons doet. Maar het staat je natuurlijk vrij om helemaal zelf te oordelen.


Nieuwe muziek

Craig Finn mag zich frontman van bands als The Hold Steady. En sinds 2012 ook solo-artiest. In dat jaar verscheen namelijk de plaat Clear Heart Full Eyes. Met name in Amerika kreeg deze plaat de handen op elkaar. Hoofdzakelijk vanwege de fraaie teksten. Pitchfork noemde hem “a born storyteller who’s chosen rock as his medium”. Een beetje zoals The Boss dus. Maar wacht eens even, die stem. Juist, Craig Finn klinkt ook nog eens als The Boss. Hatsa.

En nu is daar met Faith In the Future de opvolger van zijn debuutplaat. 10 nummers, of eigenlijk 10 verhalen, die ons inderdaad enorm doen denken aan Bruce Springsteen. Of zoals Spin het noemt: “70s-style Thin Lizzy’n’E Street sounds safe for indie kids to pillage”. Prijsnummer van de plaat is volgens ons Maggie, I’ve Been Searching For Our Son. En zeker in de versie die hij onlangs in Seattle opnam bij KEXP. Kijk anders ook gewoon even de hele sessie terug.


Nieuwe muziek

Radiator King: dat klinkt als een prima slogan voor een installateur, maar we hebben het hier toch echt over muziek. De Amerikaanse muzikant Adam Silvestri gaat namelijk schuil achter dat pseudoniem. En onder die naam bracht hij begin dit jaar Document Untold uit.

Dat album bevat negen tracks waar onze collega’s van PunkNews (wij checken álles) het volgende over schreven:

Document Untold’s influences are somewhat obvious — Gaslight Anthem, Nebraska-era Bruce Springsteen, Waits — but the songs are tuneful and effective, clearly written by a guy with some talent in his bones and who has worked hard to create something worthwhile.

Ja, dat staat goed op je CV. (HAHA, woordgrapje! CV -> Radiator King. Snap je ‘m?)

Vandaag op Gobsmag het meest folkie nummer van het album: Hardwired. Maar mis ook zeker tracks als Under Iron en Salesman niet. Dan snap je wat we bedoelen met Tom Waits, The Boss en Gaslight Anthem.


Nieuwe muziek

John Moreland komt uit Oklahoma. Om zichzelf daaraan te herinneren heeft hij de letters OKLA en HOMA laten inkleuren op zijn knokkels. John Moreland is dus trots op zijn afkomst. En Oklahoma mag volgens ons ook best trots zijn om een muzikant als John Moreland afgeleverd te hebben.

John Moreland is namelijk het soort artiest dat intrigeert. Niet alleen zijn imposante uiterlijk, maar ook de diepe stem en het feit dat hij zichzelf over het algemeen alleen begeleid op gitaar. Het verbaasde ons dan ook niet dat Moreland met diverse tracks is gefeatured in de bad-ass biker serie Sons Of Anarchy (Gospel en Your Spell).

Ergens deze maand moet hij uitkomen, het nieuwe album van Moreland. Dit wordt er op zijn eigen website over gezegd:

Some days, being John Moreland has to hurt. As others bury experiences and stifle regrets, Moreland pokes old wounds until you’re sure they’ve got to be bleeding again. It’s painful. But in Moreland’s care, it’s also breathtakingly beautiful.

Daar hebben we eigenlijk weinig aan toe te voegen. Zowel titeltrack High On Tulsa Heat en de meest recente, Heart’s Too Heavy zijn liedjes die je meteen raken. Recht in je hart. Zakdoekjes bij de hand en luisteren maar. Als bonus, luister daarna even naar het schitterende Nobody Gives A Damn About Songs Anymore (afkomstig van zijn vorige plaat).

Nieuwe muziek

American Aquarium is een band die menig alt-country en pedal-steel liefhebber al lang op het netvlies heeft staan. En terecht wat ons betreft. Een ruime week geleden kwamen ze met hun nieuwe langspeler: Wolves. Tien tracks die niet anders kunnen dan je raken.

Frontman BJ Barham is namelijk een verhalenverteller. Ons lievelingsverhaal zingt hij in het nummer Losing Side of Twenty-Five. Het gaat over de verkeerde keuzes die hij als kind wellicht heeft genomen. Verslaafd aan alles wat god verboden heeft en om hem heen zag hij iedereen een bestaan opbouwen. Het nummer gaat ook over de teleurstellingen van zijn ouders. Waarom kon hun zoon nou niet gewoon doen wat de rest van de kinderen doet? Inmiddels is Barham 30 jaar en is hij tot de conclusie gekomen dat het allemaal goed is gekomen. Hij heeft gedaan wat hij wilde doen, maakt muziek met een aantal van zijn beste vrienden en heeft een fantastische vrouw om bij thuis te komen.

“I might never be a millionaire, and that’s all right with me. Cause I’ve done the things I wanted to. And said the things I needed to. And seen the things I wanted to see. There are different roads to happiness; I took a different path, I guess. Came out on that other side just fine.”

En zo vind je nog een aantal prachtige nummers in de indrukwekkende discography van American Aquarium (titeltrack Wolves, Burn.Flicker.Die van het gelijknamige album uit 2012 of I Hope He Breaks Your Heart).

Gratis tip: houd je van dit soort muziek? Neem dan eens een kijkje in de catalogus van Last Chance Records. Stuk voor stuk helden. Met name Adam Faucett en John Moreland bevelen we van harte aan.

Nieuwe muziek