Tag: <span>Depeche Mode</span>

Uit de vergetelheid: De kille electro van Vincent Clarke en de hartstochtelijke zang van Alison Moyet (1982)
Gepubliceerd 28/02/2021 door

Uit de vergetelheid: De kille electro van Vincent Clarke en de hartstochtelijke zang van Alison Moyet (1982)

Als een van de oprichters van Depeche Mode is Vince Clarke in 1981 verantwoordelijk voor bijna alle teksten en alle muziek op het eerste album Speak And Spell. Liedjes als Just Can’t Get Enough en New Life worden meteen grote hits in Engeland. Het besluit van Clarke om na het debuut de band te verlaten, komt dan ook als een flinke klap voor de achterblijvers. Na zijn vertrek richt hij, samen met Alison Moyet, de band Yazoo op.

Uiteraard ben ik als liefhebber van Depeche Mode benieuwd wat deze nieuwe band zal gaan brengen, maar de release van debuutsingle (en megahit) Don’t Go doet mij niet meteen besluiten om het album te kopen. Pas later, als ik wat meer materiaal van Upstairs at Eric’s (1982) heb beluisterd, begin ik de plaat te waarderen. Er valt veel te ontdekken.

Lees meerUit de vergetelheid: De kille electro van Vincent Clarke en de hartstochtelijke zang van Alison Moyet (1982)

Uit de vergetelheid

Depeche Mode Erasure Yazoo

Levin Goes Lightly geeft het onverbloemd bloot (7.7)
Gepubliceerd 22/03/2019 door

Levin Goes Lightly geeft het onverbloemd bloot (7.7)

Het kan zijn dat je nog niet gehoord hebt van Levin Goes Lightly. Omdat je niet Duits bent bijvoorbeeld. Of omdat je niet luistert naar de BBC-radioshow van Iggy Pop waarin hij een cover van Nightclubbing draaide die Levin (Stadler) gemaakt heeft. Of omdat je niet alle releases van Trentemøller kunt bijhouden en dus die ene verzamelalbum (met het nummer 1989 van Levin) hebt gemist. Dat nemen we dus ook niemand kwalijk.

Wat Levin hier te bieden heeft is een voorproefje van zijn gelijknamige album dat in april verschijnt: Nackt. En dat heeft de fascinerende koelte van, zeg, Ziggy Stardust en het hypnotiserende van, zeg, Depeche Mode. Concreet wordt het nergens, maar de zinnen zijn onverminderd mooi. Ook in het Duits. Juist in het Duits. Misschien ligt daar ook wel de kracht van Levin Goes Lightly: de ogenschijnlijke hardheid van die taal voor zachte woorden.

Keine Angst
Du bist nicht nackt
Nur ungeschminkt

Lo-fi-psychedelische-synthesizer-pop. Misschien is dat de juiste omschrijving. Maar wir denken, dass alles gut ist. Bepaal het zelf maar. Het is in ieder geval onderkoeld lekker. Zoals Duitse muziek hoort te zijn.

Nieuwe muziek

De Ambassade Depeche Mode Levin Goes Lightly

De nacht in met AaRON
Gepubliceerd 30/09/2015 door

De nacht in met AaRON

AaRON is een Franse prachtband (en oud EBBA-winnaar). Met name debuutalbum Artificial Animals Riding On Neverland (juist, AaRon) kon op veel airplay rekenen in onze cd-spelers. Enkele van de hoogtepunten op dat album? U-Turn (Lili) en Endless Song. Het goede nieuws is dat we zeer binnenkort een nieuw album kunnen verwachten (althans, de plaat is er al, alleen nog niet op Spotify): We Cut The Night.

Dat album wordt, onder andere in onderstaande clip, briljant ingeluid door niemand minder dan John Malkovich:

Because The world does not belong to us
Because we’re nothing, leftovers
Because we are tumbleweeds on roads
Because we are every lost, dashing, shadow
Because we’re poems on sidewalks
Because you are the needle in my arm
We are equals
We are mirrors
We cut the night

Die plaat wordt, afgaande op eerste twee tracks Onassis en Blouson Noir, net zo melancholisch (met een beetje elektro) als de debuutplaat was. Dus: AaRON is gewoon een te gekke band. Luister maar eens naar Blouson Noir.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

AaRon Depeche Mode Hurts