Tag: <span>Tom Waits</span>

Ok, het was even langs ons heen gegaan. Maar twee weekjes geleden was daar met Marathon ineens een nieuwe single van Jamie N Commons. Wie? Jamie N Commons. Deze jongeman uit Bristol maakte in 2011 furore met het briljante EP’tje The Baron (met prijsnummer The Preacher). Een te gekke mix van folk, (swamp)blues en rock. En dat is niet zo verwonderlijk. Commons groeide namelijk op in Chicago.

Anyway, de carriere leek gemaakt en het wachten was op een langspeler. Die is er, tot op de dag van vandaag, niet. Wel een tournee met The Boss en een nieuwe prima EP, Rumble and Sway (met een opvallend teleurstellende cover van Have A Little Faith In Me).

En nu dus een nieuwe track, na meer dan een jaar van stilte. Eigenlijk is het nog steeds kenmerkend voor Jamie N Commons. Dus ietwat schorre stem (Drake, Waits), catchy tune. Je snapt het, we wachten met spanning op het debuutalbum. Kun je niet wachten, haast je dan op 10 november naar Bitterzoet.
Timberland (je weet wel, van die schoenen) is ook enthousiast en gebruikt Marathon als sync in hun nieuwe wereldwijde campagne. Je kunt natuurlijk niks met deze informatie, maar toch. Hatsa.

Wij hadden laatst overigens ook een marathon… Van The Godfather. (sorry, deze is van Frits).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Radiator King: dat klinkt als een prima slogan voor een installateur, maar we hebben het hier toch echt over muziek. De Amerikaanse muzikant Adam Silvestri gaat namelijk schuil achter dat pseudoniem. En onder die naam bracht hij begin dit jaar Document Untold uit.

Dat album bevat negen tracks waar onze collega’s van PunkNews (wij checken álles) het volgende over schreven:

Document Untold’s influences are somewhat obvious — Gaslight Anthem, Nebraska-era Bruce Springsteen, Waits — but the songs are tuneful and effective, clearly written by a guy with some talent in his bones and who has worked hard to create something worthwhile.

Ja, dat staat goed op je CV. (HAHA, woordgrapje! CV -> Radiator King. Snap je ‘m?)

Vandaag op Gobsmag het meest folkie nummer van het album: Hardwired. Maar mis ook zeker tracks als Under Iron en Salesman niet. Dan snap je wat we bedoelen met Tom Waits, The Boss en Gaslight Anthem.


Nieuwe muziek

Je kent hem vast nog wel, de Canadese held met briljante baard: Ben Caplan. Waarvan dan? Bijvoorbeeld van de sessie die hij deed bij onze vrienden van InDeKringloop. Of van zijn debuutalbum In The Time Of Great Remembering uit 2013. Een album dat vol staat met bluesy, Tom Waits-achtige muziek waar best een paar druppels whiskey bij aan te pas komen. Hoogtepunten was ons betreft: Southbound en Down To The River.

Dat album dateert alweer van 2013, dus wij vonden het wel weer tijd voor iets nieuws. Ben zelf gelukkig ook. Deze week trakteerde hij ons op een nieuwe track: 40 Days & 40 Nights. In die track horen we vooral Ben zoals we hem kennen, maar toch ook een lekker achtergrondkoortje. “Rugged, raspy, and roaring with charisma, Ben Caplan’s voice is to song as smoke is to bourbon: perfectly coupled.”

Het feest is nog niet over, er komt namelijk ook een nieuwe plaat: Birds With Broken Wings. Die verschijnt over 63 dagen. Zet het dus alvast in je agenda. Doen wij ook. Hoe we dat weten? Dat staat op crowdfunding platform PledgeMusic. Ben nam het album zelf op, maar vond het tof om een pre-release te doen via Pledge. Dus ” target=”_blank”>sla je slag als je trots bezitter wilt worden van een handgeschreven lyric sheet, Skype hangout of compleet verzorgde trip naar Nova Scotia.

Kortom: Ben Caplan is een held en we raden je heel erg sterk aan om 40 Days & 40 Nights te beluisteren en de release-datum van zijn nieuwe plaat in je agenda te noteren. Tot zover.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Australische muzikant en held van beroep: C.W. Stoneking. Met z’n retro muziek en dito uitstraling is hij een graag geziene gast in de wereld van baarden, hipters, barbershops enzoverder. Niet dat we daarin mee willen gaan, maar C.W. Stoneking is gewoon tof. Met Gon’ Boogaloo is de opvolger van het zes jaar geleden verschenen Jungle Blues daar.

Prijsnummer van de vorige plaat was de titeltrack Jungle Blues. Old skool! Country, hillbilly, blazers, folk, blues: C.W. heeft het allemaal. Op zijn nieuwe plaat horen we eigenlijk hetzelfde geluid, maar misschien nog net iets dansbaarder. Never change a winning formula, zullen we maar denken.

Bewijs? Luister maar eens naar de track The Zombie en laat het even weten of je stil hebt kunnen zitten. Ons lukt het in ieder geval niet (Met name Harm gooit er killer-moves uit op de redactie).

Overigens geen dure studio’s en overschatte producers:

“Each song was mixed live in the room by way of positioning the band, (drums, electric & double bass, backing singers, and my guitar amp), at varying distances/degrees/volumes around an old RCA-77DX ribbon microphone to achieve the optimum mix for each tune as it hit the tape, how it arrived at the tape is how it stayed.”

En dat vinden wij nou tof!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

East Cameron Folkcore is een complexe formatie uit Austin. Jawel, het liberale bolwerk midden in de tamelijk (!) conservatieve Texas. Waarom complex? “They are possibly the only band to site both Black Flag and Gustav Mahler as an influence,” aldus American Songwriter. En Rolling Stone Magazine: “A celebratory madness – music against the system, with brain, heart and clenched fist.”

Vorige week verscheen met Kingdom of Fear alweer het vierde studioalbum. Verwacht geen liefdesliedjes, zinnen die rijmen of slappe teksten. Nee, dit lezen we op de website van de band:

Kingdom Of Fear is a critical inventory of our world in 2014: From surveillance state to turbo capitalism, from plundering nature to corruption in economy and politics, from exploiting bosses to arbitrary policemen. There is no doubt that the issues coming up are uncomfortable. More than once East Cameron Folkcore has been accused of being “too political.”

En om deze boodschap te verkondigen gebruiken ze elektrische gitaren, country-loopjes, stemverheffing en zelfs gospelige koren. Op titeltrack Kingdom of Fear klinken ze wat country-achtig, maar verderop op het album gaat het helemaal los en heb je niet in de gaten dat je nog steeds naar dezelfde band aan het luisteren bent. Kortom, wij vinden het een verademing. En niet alleen wij, ome Smeets (nee, niet De Mart) denkt er hetzelfde over en heeft de band overgehaald om naar Landgraaf te komen. Ga dat zien! Maar tot die tijd is Spotify je vriend.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Een krappe week geleden verscheen Radium Death, het zesde album van William Elliott Whitmore. Niet echt een titel doe je doet denken aan kampvuur of warme stranden. En dat is terecht, Whitmore maakt namelijk overwegend donkere roots/americana. En dat doet hij dus al aardig wat jaartjes op respectabele wijze. The beginners guide to William Elliott Whitmore: Old Devils, Johnny Law en onze persoonlijke favoriet, Hell or High Water.

Als we je dan ook nog vertellen dat Whitmore beschikt over een baard, een zware stem en graag een glaasje whiskey drinkt, dan is de vergelijking met Sean Rowe niet ver weg natuurlijk. Je snapt hebt, onze handen gaan op elkaar. VICE weet het overigens ook mooi te verwoorden:

“Will is a banjo toutin’, cheap beer guzzlin’ motherfucker who’s been making some of the most arresting folk music of the last decade. With a voice that sounds like he’s smoked a pack of Marlboros every day of his life and at one point ate Tom Waits vocal box for breakfast, his music tells stories of the simple life you find in the Midwest.”

We moeten er wel bij zeggen dat Whitmore op zijn nieuwste plaat wat breekt met de traditie van albums met minimale instrumentatie waar hij overwegend solo op te horen is. We horen een wat grootser geluid. En jawel, we horen bandleden. Toch blijft het vertrouwd en draaien we single Healing To Do al een tijdje plat op de redactie. Nu is het jouw beurt.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Wat krijg je als je veel rookt en waarschijnlijk ook de nodige whiskey nuttigt? Je levensverwachting neemt wat af, maar de upside is dat je een prachtig doorleefde stem vormt. Combineer dat met flink wat muzikaal talent en je krijgt Malcolm Holcombe.

Malcolm Holcombe is Amerikaan in hart en nieren en geen onbekende bij liefhebbers wat rauwe country-achtige folk. We horen uiteraard wat Seasick Steve en Tom Waits, maar we zouden ook de onlangs ontdekte Doug Seegers in het rijtje kunnen plaatsen.

Dat Malcolm geleefd heeft hoor je in zijn stem en teksten, maar ook de quotes die hem immer omringen: “Humans are storytellers… Some just damn liars.” En: “True emotions don’t lie.”

Inmiddels alweer zijn tiende plaat (Pitiful Blues, 2014). De doorbraak bleef uit, maar we hebben zo’n idee dat Malcolm Holcombe daar vrede mee heeft. Hij vertelt zijn verhalen. Eenmaal beluisterd, blijf je dat doen. Daar wedden we om. Begin dan eens bij Savannah Blues en titeltrack Pitiful Blues.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek