Terugkijken met Astral Cloud Ashes (7.7)

Astral Cloud Ashes is vooral Antony Walker, een creatieve songwriter uit New Jersey met een voorliefde voor ‘verborgen aspecten van de werkelijkheid’ (het astrale vlak) en het al dan niet bestaan van andere dimensies. Genoeg om af te haken, zou je denken. Maar Flashback is verdraaid fijn, Death Cab For Cutie-achtig, met een fikse jaren ’90 sound.

‘I very much liked Astral Cloud Ashes,’ zei Tom Robinson (die van die Crew) op BBC 6. Dat is toch een lekkere binnenkomer voor een nieuw bandje. En Tom zei dat over het eerste, ook niet slechte, singletje Too Close To The Noise Floor. Maar dat nummer vliegt nog van de ene naar de andere kosmos, iets wat in Flashback succesvol vermeden worden. Sterker nog; voor een esoterisch project is Flashback verrassend ‘down to earth’.

‘A reflective song which follows a stream of thoughts which arose while walking,’ zegt Antony er zelf over. En ene Claire zegt op een blog; ‘it’s the band’s view on modern life as a whole. Themes include, love, acceptance and being trapped in our daily routines.’ Precies. Mooi.

Dient er verder nog wat besproken te worden? Het artwork van Astral Cloud Ashes misschien. Daar zou je namelijk over kunnen twisten, maar echt nodig is dat niet. En dat praatzingen? Daar houden we al van sinds Spinvis. (Of eigenlijk al sinds Dire Straits.)