Auteur: <span>Harm</span>

Fijne indieband uit Porland, Oregon: Rare Monk. Het sterk aan Moss denkende en afgelopen vrijdag verschenen liedje Goodbye is het derde voorproefje van een begin 2021 verschijnende nieuwe plaat: Never Really Over. Eerder hoorden we al veelbelovende geluiden op Space Song en Statistic Vandals.

Rare Monk debuteerde in 2015 met een EP’tje, geproduceerd door Tom McFall (Weezer, Bloc Party, Snow Patrol, R.E.M.). Het schijfje werd goed ontvangen op de blogs, college radio en streamingplatforms. Een jaar later liep de band al tegen hun eerste tegenslag aan: zowel de gitarist als violist verlieten de groep. Ze werden vervangen door een gitarist / zanger zodat het vijftal doorging als viertal en in 2017 met een debuutalbum konden komen: A Future (met daarop topliedje Happy Haunting)

De liedjes voor het nieuwe album Never Really Over zijn geschreven en opgenomen in de periode 2018-2019 en zijn met elkaar verbonden middels een ‘”central thread of everpresent looming dread at the end of the world,'” zoals de band het zelf uitlegt:

“Of the bursting of bubbles, of the decline and devolution of America back into the dark ages, of book burnings, witch hunts, of vapours only releasable by exsanguination. Of a surveillance state, of the demonization of science, of persecution at scale, of the normalization of greed, idiocy, cruelty, and death.”

Dat is goed aangevoeld, zullen we maar zeggen.

Toch is het geen Joy Divison plaat vol met gloom en doom geworden. De liedjes hebben een opbeurend randje. Of zoals frontman Dorian Aites zegt: “Hope is definitely not lost, it’s just become more difficult. We’ll get through and hope the songs help.” Waarvan akte.