Tag: <span>The Smiths</span>

Na al die donkere, boze postpunkbands als Idles, Shame en Fontaines D.C.  die recent uit het Verenigd Koninkrijk komen, is de sterk opkomende gitaarband The Lathums zeer verfrissend te noemen. Deze jongemannen uit Wigan borduren namelijk niet verder op de doom & gloom van Joy Division, maar hebben hun licht opgestoken bij de vrolijkere, melancholische klanken van jaren ’80 gitaarbands als The Smiths en The Housemartins. Beetje The Kooks en Arctic Monkeys erbij en je hebt met How Beautiful Life Can Be een debuutalbum dat ondergetekende heel het weekend mee loopt te fluiten, net als Paul Weller, Elton John en Tim Burgess naar het schijnt. De Guardian is nog een beetje kritisch en stipt aan dat de boys niet “as lyrically sharp as their forebears” zijn. Dat klopt ook wel, maar jongens,  Circles of FaithFight On, I Know That Much, I See Your Ghost (Hallo Arctic Monkeys), Artificial Screens en  (absolute uitschieter) The Great Escape zijn wel topliedjes, hoor. Afijn, die nummer 1 positie in de UK Album Chart voor een weekje zegt natuurlijk ook wel wat. Ja, mijn oude Britpophart juicht bij elk rondje van deze plaat.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

We waren erbij. Het was een avond in februari, 2005, en even waren we bang dat we 22: The Death of All the Romance zouden missen, ja dat weten we nog, omdat we moesten plassen of in ieder geval één van ons. Maar we waren op tijd en zonder vlekken. En zo zagen we vanuit het warme donker in het oude Doornroosje een man in schamel licht met een melodica aan zijn mond. Murray. En wij waren verkocht. Dat was The Dears. En The Dears ís Murray. En Murray A. Lightburn kan het ook alleen. To The Top is de eerste, voltreffende single van zijn binnenkort te verschijnen soloalbum.

Yeah I promise that I’m taking us to the top

De belofte van Murray is even mooi als onzeker. Maar juist daarom was dit nummer zo belangrijk voor hem. Juist daarom moest het op het nieuwe album Hear Me Out komen. ‘This track turned out to be a shout out to my family; an oath that I will never stop working to make our life together the best it can be. I wanted to make certain that it’s on record, that no matter what is hurled at me or at us, I’m gonna keep at it and that everything I do … “I do it forrr yooouuu…”‘

And I know the secrets of your heart
Although you haven’t spoken

Zeg het eens. Tegen familie, een vriend, een geliefde, een collega of gewoon iemand op straat. Het voelt goed. Beloof eens:

You won’t be disappointed

Nieuwe muziek

Een snor, een baard, lang haar en een jas die Joe Casey van Protomartyr niet zou misstaan. Zo ziet The Wit eruit. Op die ene foto. Bij dat ene korte stukje tekst. Want veel weten we niet van The Wit. Behalve dan dat de band uit Noorwegen komt. En dat ze nu een pareltje van een jingle-jangle-bedroom-pop-nummer hebben uitgebracht. Brengt If You Ain’t Got Nothing To Do (Don’t Do It Here) dan wat nieuws? Ehm. Nee. Dat niet. Maar het brengt wel iets moois. Iets prachtigs zelfs.

Twinkelende toetsen, fladderende vocals. Lekker fris en fruitig allemaal. Maar The Wit gaat al best een tijdje mee. Een debuutalbum verscheen in 2009 en daarna gingen ze op tournee met een paar andere bands (waaronder Fu Manchu). Twee jaar later begonnen ze aan het volgende album, ergens, in de bossen van Zweden. Maar door tragische omstandigheden (we zoeken nog uit welke) werd alles in de kast gelegd en kwam het er pas vijf jaar later weer uit. Nu is er een nieuwe samenstelling (denken we) en is het derde album in de maak.

Hoe dan ook: If You Ain’t Got Nothing To Do (Don’t Do It Here) is waarschijnlijk een nieuw begin. En zo klinkt het ook. Maar de mooiste omschrijving van het nummer komt van Mp3hugger.com. ‘The spirit of Morrissey hangs in the air too so we can almost smell the fresh bouquet of flowers being thrown into the audience in a scene so indie defining it almost makes our spectacles frost over.’ Ja. Zoiets.

Nieuwe muziek

Rue Snider, singer/songwriter uit New York, zegt geïnspireerd te zijn door Cyndi Lauper, The Smiths en R.E.M. Vooral laatstgenoemde horen we terug op Run Away With You, de heerlijke opener van z’n vorige week verschenen nieuwe plaat City Living.

City Living is een plaat met het gevoel van, je raadt het al, de stad. En die stad is natuurlijk New York City. Snider verhaalt over z’n verhuizing naar Manhattan, verliefd raken op Coney Island en met een gebroken hart zwalken in Brooklyn. Of zoals hij zelf zegt:

“New York is the central character in the story of my life. It’s my longest relationship. It’s real love and heartbreak rolled into one. It’s the ex-lover who sticks around after the pain stops. It’s the seasons that change no matter what. It’s poetry personified. It’s incapable of dishonesty.”

Fijne stad, fijne plaat.

Nieuwe muziek

Sat in a pub
Unemployed, lifeless
The only way is up
And the clock on the wall
Pokes fun at us all
It tocks, it tocks and torments

Dat zijn de teksten, lieve mensen. Voor als je echt niet meer wilt. En dan zwaaien de jongens van The Malarkey (uit Bristol) er in de clip een beetje cynisch bij, terwijl het ergste stukje nog moet komen. Ja, Something To Die For heeft alles wat het beloofd. Bovendien klinkt het als The Smiths, The Pogues en Pulp en dat maakt de zwartgalligheid bijkans onweerstaanbaar. Zo gaat dat met muziek.

Give me something to die for
Something to live by
I’m sick of this charade

Iemand zei over Something To Die For ‘It’s a depressing yet dreamy indie-sleeper, recalling the sharp insight of early Arctic Monkeys …’ Daar kunnen wij ons wel in vinden. Hoewel die scherpte van Alex Turner inmiddels wel ingeruild is voor raffinement, zo bleek vorige week op Best Kept Secret. Die weg heeft The Malarkey dan nog te gaan, maar de ambitie is er, zo lezen wij bij MNE: ‘We just want to reach as many people as possible, and then anything could happen.’

Ja, alles kan gebeuren. Alles. Zelfs meer dan je denkt. Maar we hopen eigenlijk dat The Malarkey altijd zo zwart als Morrissey en zo jeugdig als The Libertines blijft.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Als je veel liefde krijgt van Australisch radiostationTriple J, dan weet je twee dingen vrijwel zeker:

  • De band in kwestie komt waarschijnlijk uit Australië;
  • Het is te gek.

Beiden gaan op voor de mannen van DIET., vijf oude schoolvrienden uit Melbourne. Sinds 2015 vertalen ze de onbezorgde Australische zomers naar muziek. Het ouvre beslaat vooralsnog een EP’tje (2016) en voor de rest een handjevol losse liedjes. Forget About It is de nieuwste en daarmee droppen ze een meer dan lekker indie-liedje. De boodschap? Spend some money, forget about it! Dat gaan we dan maar doen. Overigens zijn een paar moves in de video geinspireerd op die geweldige Fatboy Slim video Weapon of Choice. “In our opinion on of the best music videos of all time,” aldus de band. Staat genoteerd.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Goed nieuws: de Zweedse band Shout Out Louds komt in september met een nieuwe plaat: Ease My Mind. Het is de opvolger van de drie jaar geleden verschenen langspeler Optica. Eerste single Jumbo Jet heeft alles in zich om een Shout Out Louds classic te worden.

Snel nog even een Shout Out Louds opfriscursus? De band is opgericht in 2001 en met het twee jaar later verschenen debuutalbum Howl Howl Gaff Gaff werd meteen al opgemerkt buiten de landsgrenzen met releases in Engeland, Canada en Amerika. Naar ons land waaide het heerlijke geluid van de band helaas nooit echt goed over, ook niet met die drie volgende albums.

Gaat dat met Ease My Mind wel gebeuren? Geen idee. Aan liedje Jumbo Jet zou het niet moeten liggen. Fris, mooie melodie, fijn verhaaltje (hoofdpersoon moet z’n vliegangst overwinnen omdat z’n liefje ver weg woont) en een lieve tweede stem.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Nieuw geluid uit Wales: maak kennis met Kidsmoke. Twee jaar na een alleraardigst debuut EP’tje, pakt het viertal bijzonder lekker door met de Save Your Sorrow EP. Single ‘And Mine Alone’ staat hier op de redactie al een tijdje op “high rotation”.

Kidsmoke is in 2013 opgericht in Wrexham en reikte in 2015 de finale van de Green Man Rising competition en scoorde voorprogramma’s van Glass Animals, Satellite Stories en Maximo Park frontman Paul Smith. Support kwam er ook van radiokant, met airplay van BBC 6 en Radio X. BBC Radio Wales is helemaal fan, DJ Adam Walton riep daar al in de ether: “I bloody love Kidsmoke. No fuss or stupid melodrama, just great, great songs.” En zo is het. Hou ze in de gaten.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek