Tag: <span>The National</span>

Sam Himself is een alt. indie rocker (zegt hij zelf). Woonachtig in New York, maar sinds de pandemie weer bivakkerend in Zwitserland, waar hij vandaan komt. Liedje La Paz is een National-achtige slow burner. Vol melancholie en een prachtige bariton.

In Oktober komt Sam met zijn debuutplaat, Power Ballads. Tot die tijd doen we het maar even met La Paz.

During lockdown, my mind wandered a lot, looking for exits. I got really nostalgic for past travels and times when I could move freely wherever I wanted to go. Peru, for example. I took a road trip there a few years ago. One night, I was driving through the desert with about two fingers of water left in the car and the aftermath of some recent chemical calamity playing out in my bloodstream; I was exhausted but stopping by the side of the road didn’t really feel like an option, so I kept going. I’m pretty sure I was heading for the Bolivian border, and I remember staring at my GPS and thinking, if I can just get to La Paz – the Bolivian city – I’ll be ok. (I can be a little melodramatic when I’m hungover.) I never made it there but La Paz nevertheless became a sort of mantra on that trip, a name for the light at the end of the tunnel. Probably not the most laid back trip I ever took. Still, at the height of quarantine cabin fever last year, I would have given a lot to be back in that stuffy rental car in the desert, waiting for the sun to rise.”

 

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bijna vier jaar geleden werden ze al getipt op Gobsmag, de uit Newcastle afkomstige rockband A Festival, A Parade. Donker en zenuwachtig, noemden we ze. Een langspeler is er nog altijd niet, maar een nieuwe EP is wel aanstaande. Company verschijnt 26 februari 2021 op vinyl en bevat zeven liedjes, waarvan er zes reeds online te beluisteren zijn.

Het meest recente liedje verscheen vandaag en is het stevige Area Man. Die gaat over “feeling claustrophobic and kind of swallowed up by your place of work,” aldus de band, om er aan toe te voegen dat het ook over hunzelf gaat en de struggles van een baan te moeten hebben naast het spelen in een band: “At the time of writing ‘Area Man’, living that double life was really taking its toll on us. I think that shines through on the track as it’s full of little bursts of energy and dynamic highs and lows.” 

Topliedje, met een vleugje vroege The National, Frightened Rabbit en Biffy Clyro. Dikke bonuspunten ook voor de explosieve laatste minuut.

Bekijk deze video op YouTube.

Foto: Johnny Haynes

Nieuwe muziek

Vorig jaar bracht de Nederlandse muzikant Martijn Smits onder de naam Benedict een sterk debuutalbum uit: You Can Tell Me Nothing That I Should. Een ouderwetse zolderkamerplaat, geschreven in en over donkere periodes. Een plaat die luistert als een persoonlijk verhaal waarin de hoofdpersoon jeugdtrauma’s verwerkt, depressies bezingt en de pijn van z’n gebroken hart niet wegstopt. En dat alles muzikaal verpakt in een stemmige The National / The Slow Show / Tindersticks-achtige sfeer. In onze top 31 van 2020 hebben we ‘m op plekje 6 gezet.

Met Leave A Light On is er vandaag gloednieuw werk verschenen van Benedict, als doorpakker na z’n debuutalbum. Het is een prachtig verstild liedje dat verhaalt over een man die op een zaterdagochtend naast z’n ex-vriendin wakker wordt. Zolang ze in bed blijven, blijft alles perfect. Hij weet ook: hij heeft het verkloot, zij heeft gelijk en bij haar voelt hij zich veilig. Maar daar is het natuurlijk nu allemaal te laat voor.

Bekijk deze video op YouTube.

Foto: Bowie Verschuuren

Nieuwe muziek

Remarkably Eclectic. Zo begon A.S. Fanning zijn bericht. Om daaraan toe te voegen dat hij zich laat inspireren door gothic, psychedelica en folk-rock. Daar waren we wel benieuwd naar. Dat werd liedje You Should Go Mad. Liefhebbers van donkere stemmen (denk aan The National of The Horrors) zitten prima wat ons betreft.  Voeg daar een aanstekelijk orgeltje aan toe en je hebt een knaller van een track.

Het gelijknamige album vind je vanaf 13 november in de digitale schappen.

Nieuwe muziek

In 2020 won The Radar Station de Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Altijd een goede indicatie van talent. Begin september verscheen met Life Inside a Tornado dan ook een prima debuutplaat. Genoeg fijne referenties te horen, zoals The War On Drugs en The National, en een zanger met heerlijk, donker stemgeluid. Of zoals we op de website van boeker Harvest Music lezen: “Met hun rijke, gelaagde synth- en gitaarpartijen en prominente drums creëert The Radar Station een eigen, uniek geluid: weidse, eigentijdse indierock.” Niks meer aan doen, plaat opzetten.

Bekijk deze video op YouTube.

Play in Spotify

Nieuwe muziek

De Canadese componist, violist, toetsenist en vocalist (of zanger, maar ik was zo lekker bezig met -isten) Owen Pallett kwam vorige week ineens op de proppen met een gloednieuw album, z’n eerste sinds 2014: Island. Deze wonderschone plaat, opgenomen in de Abbey Road Studio’s met het London Contemporary Orchestra, staat vol met adembenemende orkestraties, melancholische liedjes, onheilspellende melodieën en verrassende zijweggetjes. Bewijsmateriaal vindt u in The National-achtige single ‘A Bloody Morning‘, dat eveneens een fascinerende videoclip heeft gekregen. Wauw.

Owen Pallett bracht tot 2010 werk uit onder de naam Final Fantasy, werkt veel samen met orkesten, werd genomineerd voor een Oscar in de categorie Best Original Score (voor de film Her, 2013) en leverde (vooral vioolpartijen) aan zoveel bands dat jouw favoriete er waarschijnlijk wel tussen zit (The National, Arcade Fire, REM, Snow Patrol, Great Lake Swimmers, Beiruit, Holy Fuck, Stars, The Last Shadow Puppets, Pet Shop Boys, Duran Duran, Taylor Swift, Franz Ferdinand, Frank Ocean – genoeg nu!)

Bekijk deze video op YouTube.

Play in Spotify

Nieuwe muziek


De Denen van The Great Dictators stonden al eerder op Gobsmag. En met single Trees Come From Hell willen we dit graag nog een keer doen. Vocals die misschien nog wel het midden houden tussen The National en Arcade Fire (of wat Brian Eno?) en een National-achtig gitaartje. Maar met deze vergelijkingen doen we de band wat tekort. Het klinkt gewoon strak en eigen.

Meer horen? Luister dan naar het vorige maand uitgebrachte One Eye Opener.

Nieuwe muziek

Bekijk deze video op YouTube.

Begint stiekem als een liedje van Elbow, maar het is The Lone Bellow (Zach Williams, Kanene Donehey Pipkin en Brian Elmquist. Liedje Wonder is prachtig. Donkere stem, piano, die sfeer. Soms denken we dat we een liedje van The National aan het luisteren zijn. En wat blijkt, de track (en de plaat Half Moon Light die op 7 februari uitkomt) zijn geproduceerd door Aaron Dessner. Jawel, van The National.

Nu we er nog eens over nadenken. We horen ook iets wat lijkt op het Rotterdamse St. Solaire.

Nieuwe muziek