Misschien omdat ik ouder werd
Ik sliep tussen pennen en papier, met een hoofd vol vuur en een lichaam zonder kracht. Mijn slaapkamer was klein, klein genoeg. Veel groter moest het niet zijn. Ik maakte buiten die muren ruzie met mijn vader. Maar verdomd, wat leek hij op mij. Of andersom. En dat verweet ik hem lang, totdat ik mijzelf een beetje leerde kennen.
I was mean to my dad
cause I was mean to myself
Ik rook de sigaretten nog eens, elke zondag, onder de douche. Ik waste de alcohol van mijn polsen en las de dwaze woorden terug. Ik hield van mijn vrienden. Ik zag ze graag. Soms was ik alleen. Dan fietste ik met een bidon vol water langs de boerderijen en deed ik alsof ik een wedstrijd won.
I’m getting older everyday
still living the same mistakes
Maar ik verloor heel wat. Misschien omdat ik ouder werd. Mooie tijden, donkere tijden. En toen, na verdrietig nieuws en een kaasschaaf in mijn duim, stond ik even heel verloren in dat kleine kamertje. In de onwennige armen van mijn vader, die mij vasthielden, omdat dat toen het hardst nodig was.
Either get out or stay in
I won’t let these dark times win
(Thimothy Showalter luisterde als tiener naar de bitterzoete tonen van Jason Molina (JM) terwijl hij het leven lijdzaam onderging. Het resulteerde in een meeslepend relaas op het fantastische album HEAL. Coming of age lethargie.
Zoals ik die ook ooit voelde. Lang geleden. Maar die dagen, die nachten schud je niet zo maar van je af. Daar moest ik aan denken toen JM overweldigend over mij heen rolde op een strand bij een safaripark.)
