Quicksilver Daydream en het verhaal van iemand die jungle in beton ziet veranderen (7.6)

Wat Adam Lytle precies wil met Quicksilver Daydream laat zich lastig in woorden vangen. Experimentele psychedelische folk, broeierig, met surrealistische teksten, vage snaren, wazige synths en wat galm op de stem. Zegt ie zelf (of iemand uit zijn entourage). Nou weten wij niet zo goed hoe dat dan klinkt, maar wij horen in Coyote Spirit Child heel even Get Ready van Rare Earth en daarna in drieënhalve minuut de complete platencollectie van je pa. En het is heerlijk.

Een boerenjongen, die Adam. Muziek bracht hem naar Brooklyn, maar de lange pauze van zijn band Wild Leaves maakte zij bestaan in de grote stad wat onzeker. Hij besloot zijn gevoel te volgen, kocht een Tascam 338 1/4 tape recorder van een dode man en nam zijn eigen werk op. Het klonk weids en zonder grenzen, daar in dat piepkleine appartement. Het leverde debuut-lp Echoing Halls. In februari verschijnt opvolger A Thousand Shadows, A Single Flame; een eindeloze naam voor een reis naar ‘what lies beyond the inner workings of the psyche’.

Coyote Spirit Child gaat over modernisering. Het is het verhaal van iemand die jungle in beton ziet veranderen. Maar wij horen vooral het suizen van autobanden richting een camping in het zuiden, op een warme namiddag met de zon die achteloos ondergaat. Je vader achter het stuur. Het cassettebandje in de radio. Een kwikzilveren dagdroom.


Wees de eerste om te reageren

    Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.