Tag: <span>Elliott Smith</span>

Op deze vrijdagochtend tippen we je graag River Lion. Liedje Leaving You is zijn eerste wapenfeit. Hij schreef het in LA en nam het helemaal zelf op. Wat ons betreft is prima te horen door wie en wat hij heeft zich laten inspireren: David Bowie, Elliott Smith en wat Radiohead. Dat maakt van liedje Leaving You een erg fijne track

Bekijk deze video op YouTube.

“It wrote itself while I was waiting at a stop light. It was Valentine’s day and I was driving home after a fifteen hour shift delivering flowers. I was watching the moon and singing aloud to myself and it was the first thing that came to me…”

Nieuwe muziek

Play in Spotify

En dan met name om even te luisteren naar liedje Turnaround. Daniel (afkomstig uit Melbourne) maakt namelijk een prachtig, klein liedje. Elliott Smith meets Tobias Jesso Jr? Hij vertelt over het liedje:

“Turnaround is about giving yourself time to pause and process things after life deals you a heavy blow and having the strength to get up and keep going. More specifically it touches on divorce and the moment I found out my parents were separating. My dad continued to live in our old family house by himself for a couple of years after my mum moved out, and I remember the sadness, helplessness and guilt I felt whenever I went back to my hometown to visit him and he wasn’t coping.”

Nieuwe muziek

Een singer-songwriter met een band. Zo kunnen we August Bager (uit Denemarken) wel omschrijven. Zes knapen op een foto, maar No One is klein en persoonlijk. Dat kan August ook alleen wel af. Het is een mooi, warm liedje. Een serenade haast. Zo eentje waar je even de tijd voor neemt en luistert.

Nieuwe muziek

Het is wachten op de winter. Het is wachten op een cumulatieve uitbarsting van alle dingen die je verzamelde het afgelopen jaar. Maar misschien merk je er niks van, dankzij afleiding, of een fles wijn, of drukte op je werk. Dan is de eruptie niet meer dan een plofje in je hart. Erger is dan wellicht de kou op je wangen. En het vocht in je schoenen. Een nieuw jaar komt er hoe dan ook aan. Je moet alleen nog even het donker door. Precies dat (of ongeveer dat) bedoelt Simon Lynge. Skin is Paper Thin.

When you’re in the dark, in the middle of winter
Live ain’t just a spark

Op een Sufjan- of Elliot-achtige wijze zingt Simon over duister en eenzaamheid. En dat kan hij goed, omdat hij opgroeide in het dunbevolkte Groenland, de winters in Denemarken kent en dit nummer schreef in het afgelegen huis van een rondreizende clown in de groene heuvels van Wales (dat van die clown zoeken we nog een keer op). ‘When the darkness of winter and the world wears the spirit out, Paper Thin comes from that place of stress and rumination. It’s a slow moving molasses state of emotional fiction, where dreams seem completely out of reach. But we can help each other, we can hold each other … gently.’

Dan valt het wel mee met die winter.

Nieuwe muziek

Het was wijlen Mark Linkous van Sparklehorse die Kyle Meadows op het goede pad zette. Hij moet een jaar of vijftien geweest zijn, toen hij in een interview het advies van Linous aan jonge artiesten las: koop voor 99 dollar een tape recorder en zet je werk online. Dus dat deed de in Pennsylvania wonende Meadows in 2012 en drie later was daar een eerste plaat.

Dat in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum, False Charmers getiteld, deed niet bijzonder veel. Na een paar live optredens rondom de release, trok Meadows zich terug in heuvels van West Verginia. Daar nam hij in z’n eentje een nieuwe, titelloze plaat op. Die ‘m ook geen succes bracht.

Na een korte rustperiode om een aantal dingen even goed op een rijtje te krijgen en de strijd aan te gaan met zowel mentale als fysieke problemen, hervatte Meadows toch weer z’n muzikale carrière en begon hij aan een derde plaat: Crossing Corners. 1 Mei komt deze uit en eerste voorproefjes ‘Going Down‘ en de hier uitgelichte titeltrack bevallen ons wel. Laatstgenoemde heeft een lange aanloop gehad, vertelt Meadows:

“I wrote it while I was still in high school, but it never had a chorus and the melody was totally different. I always knew there was something special about it so I would always come back to it. It wasn’t until about two years ago, when it all kind of fell into place though. After demo-ing it, I knew it had potential.”

De aanhouder wint, nietwaar?

Nieuwe muziek

Angelo De Augustine dacht: weet je wat, ik stuur m’n net – voornamelijk in de badkamer – opgenomen album Swim Inside The Moon naar Asthmatic Kitty, het label van Sufjan Stevens. Eigenlijk opgericht voor Sufjans eigen releases, maar na beluistering maakte hij voor De Augustine graag een uitzondering. Dat zegt dus wel wat.

De Augustine maakte al eerder een plaat, in 2014, Spirals of Silence getiteld. Ontzettend onder de radar, maar als ‘m nu eens luistert (want gewoon in Spotify) hoor je dat hij altijd een liefhebber van lofi, kwetsbare liedjes is geweest. Breekbaar, zoals Elliott Smith dat ook kon. Dat beluisteren haast al voelt alsof je ‘m stoort.

Swim Inside The Moon nam hij alleen op, in de badkamer met één microfoon en een reel-to-reel machine. Hij vertelt:

I noticed that when you sing off a reflective surface you hear two voices. I was compelled to isolate that voice and bring it more to the front of the songs because in many ways I feel more connected to and comforted by that voice following me.

Het resultaat is prachtig, luister bijvoorbeeld maar eens naar voorproefje Haze. Ja, dit is een plaat om naar uit te kijken.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Een nieuw groot talent uit België dient zich aan: Tamino-Amir Moharam Fouad aka Tamino. Hij won De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en single ‘Habibi’ is het prachtige bewijs dat een mooie toekomst in het verschiet ligt.

Tamino, kleinzoon van Egyptische acteur/muzikant Moharam Fouad, komt uit Antwerpen en maar voor z’n studie aan conservatorium nu in Amsterdam woont. Met de Belgische muzikant Tom Pintens (van Zita Swoon) werkte hij een debuut EP die dit voorjaar gaat verschijnen. Ook in Nederland gaat het al hard, met een groot aantal optredens binnen het reizende singer/songwriter festival 7 Layers van Dotan. En met nog een groot aantal festival- en clubshowsvoor de boeg zeggen wij met enige zekerheid dat er alleen maar meer Hollandse zieltjes gewonnen gaan worden door deze veelbelovende muzikant.

Zes woorden ter afsluiting en dan snel door naar de muziek: hou ‘m goed in de gaten.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Vorige week was SXSW in Austin, Texas; hét festival van gave dingen. Daar hadden wij natuurlijk bij moeten zijn. Maar de uitgever van Gobsmag heeft net genoeg centen om een perskaart te lamineren. Wij gaan echt nergens heen. Niet dat Brett Newski er wel graag wilde zijn, maar hij was er toch en schreef een heerlijk nummer over de weg er naar toe (it’s gonna be a long, long drive). Dus schreven wij daar dan maar -machteloos en mokkend- een stukje over.

I don’t wanna go where everyone else goes

Brett is geen band. Brett is een voormalig McDonalds-medewerker die in een crappy auto de wereld rondrijdt om op te treden. Overal. Maakt niet uit. Van festival tot keuken. Ondertussen schreef hij aan The Worst of Brett Newski, een album over vervelende, ouderwetse ideologieën, materialisme en testosteron gedreven macho-isme. Kortom; snedige commentaren in deze vluchtige tijden.

I Don’t Wanna Go To SXSW gaat over iets waar je misschien geen onderdeel van uit wilt maken, maar ‘you wanna play rock ’n roll’, dus dit is wat je moet doen. Brett zelf houdt het op ‘a love song for Austin, TX. It is dedicated to all the bands out there sleeping in rat nests, living in a stanky cars and cutting their teeth.’

Daar stond ie hoor, in Stephen F’s Bar aan Congress Avenue, tijdens SXSW. En wij zaten hier in een karig ingericht en slecht verwarmd kantoor. Met een vers gelamineerde perskaart om de nek. En we genoten.

Nieuwe muziek