Tag: <span>Mercury Rev</span>

Het was allemaal Jakes idee, zo’n twee jaar geleden, ergens in Chapel Hill, North Carolina. En nu ligt er een eerste langspeler vol verlies en acceptatie; een verkenning van verdriet. Maar een breakup album is het niet. Ja ook. Misschien. Het gaat in ieder geval niet altijd over de liefde. Beneath Our Feet van Happy Abandon geeft ons woede, berusting en gejaagdheid. Een orkest van dingen. Mooie dingen.

Waar Beneath Our Feet exact over gaat? Geen idee. Maar misschien niet over verlies. Of wel. En naar de rest kunnen we best gissen, maar ach, wat heb je daar nu eigenlijk aan. Een beetje morbide is het wel (and this world’s been built on the backs of all the ones you’ve killed), maar soit, we horen Peter (dat is de zanger) toch veel liever croonen, grauwen en pleiten (om het één of ander) en we horen die weldadige compositie toch liever op onacceptabel geluidsniveau door het redactielokaal schallen. Luister en je snapt het.

En wat we ook leuk vinden; Happy Abandon is op Schoolkids Records labelgenoot van Bettie Serveert. En laat die band nou net een inspiratie zijn voor Peter. Het kan snel gaan met dat ideetje van Jake.


Nieuwe muziek

Er is een plekje op aarde waar pop en indie heel dicht tegen elkaar aan schurken. Wij denken dat dat plekje op het eiland Wight ligt, want daar komt Plastic Mermaids vandaan. Liedje Alaska, van het onlangs verschenen EP-tje Everything Is Yellow And Yellow Is My Least Favourite Colour (uitstekende titel), is zo’n gekarteld stukje popmuziek. Op zich niets nieuws, maar wel verdraaid fijn.

De dream-pop-electronica-folk-post-rock van Plastic Mermaids wordt met zelfgebouwd apparatuur opgenomen in een zelfgebouwde studio op dat kleine eilandje voor de kust van Zuid-Engeland. Gitarist/producer Jamie Richards daarover:

(…) some stuff sets on fire. On more than one occasion I’ve gone to make a cup of tea only to return to a room full of smoke. I’m too far down the line to stop now though, and every time I plug something in and hear how great it sounds I’m reminded to persevere: I’m building myself the studio I could never afford, and I haven’t electrocuted myself. Yet.

Maar goed; dat heeft niet zoveel met de sound van Plastic Mermaids te maken. Daarvoor kun je ook beter luisteren dan lezen trouwens. Nog één ding; zou de titel van het derde EP-tje soms iets te maken hebben met het geel uit Lüschers kleurentest?


Nieuwe muziek

Het uit Minneapolis afkomstige Night Moves is al een tijdje bezig, maar met de recent uitgekomen plaat Pennied Days lijkt er op het gebied van een doorbraak nu echt schot in de zaak te komen. Wij nog niet overtuigd is, moet maar eens beginnen met de fijne Singles ‘Carl Sagan’ en ‘Denise, Don’t Wanna See You Cry‘.

Pas sinds december 2015 heeft Night Moves een platencontract. Debuut Colored Emotions uit 2012 deden ze in eigen beheer en diende als een soort van lokaas voor hongerige platenmaatschappijen. Uiteindelijk was het Domino Records dat hapte. En dat is niet verkeerd, in de stal zitten waar ook Arctic Monkeys, Animal Collectives en Franz Ferdinand zitten (om er maar een paar te noemen). Kortom: goede -komt’ie- move van de gasten.

Inmiddels stromen de lovende woorden voor Pennied Days binnen. “A warm and intimate, wonderfully expansive gem,” zegt SPIN. “Hook-laden psychedelic rock, lush instrumentation and richly textured production,” roept NPR. “It is glorious,” aldus The Guardian. En The New Yorker noemt het “Countrified rock with a freak-folk vocal style, and their organ and string arrangements spin their songs into mini-epics.”

Wij hebben maar één woord nodig: topplaat.


Nieuwe muziek