Tag: <span>The Smiths</span>

Adam Olenius. Die naam zei ons niks. Maar na 13 secondes van prachtsingle News Are Saying werd meteen een andere naam over de redactievloer geschreeuwd: SHOUT OUT LOUDS. Snelle google-actie en jawel hoor: Olinius is de frontman van die fijne Zweedse band. De stem van het meisje? Dat is de immer schattige Say Lou Lou.

Even over Shout Out Louds. Eigenlijk een band die veel meer aandacht verdiend in ons land. Eerste plaat, Howl Howl Gaff Gaff, is op Gobsmag HQ nog steeds een favorietje. Heerlijk sound, we denken dan altijd al snel aan The Smiths en The Go-Betweens (round and round, up and down, through the streets of your townCLASSIC). Zet ‘m eens op, die plaat van Shout Out Louds en gooi liedjes als The Comeback en Please Please Please in je Indie Party Playlist.

Afijn, die Adam Olenius dus. De band bestaat nog steeds, maar nu een solo plaat. Goeie titel ook, very Morrissey-esque: Looking Forward To The New Me. Opener News Are Saying gaat over eenzaamheid en is een beetje geïnspireerd op de film Leaving Las Vegas with Nicolas Cage, lezen we bij onze collega’s van The Line Of Best Fit. Olenius zegt daar verder over het EP’tje:

In the back of my head, I always had the idea of doing something by myself. […] This is also the first time I produced and mixed some songs by myself. I wanted to make something in the world of Carol King, Todd Rundgren, and Robert Wyatt.

Zeer de moeite waard, dit EP’tje. Luister bijvoorbeeld ook maar eens naar het melancholische Feels Like Feels Right.


Nieuwe muziek

De Amerikaanse muzikant Carter Tanton is een druk baasje. Niet alleen was hij in de afgelopen jaren frontman van het inmiddels ter ziele gegane bandje Tulsa, maar je kon hem ook spotten als (extra) gitarist bij Lower Dens, Marissa Nadler, Twin Shadow en War On Drugs. En o ja, solo maakt-ie ook platen. Zijn nieuwste, Jettison The Valley, doet het goed onze stereo.

Jettison the Valley is een ouderwetse break-up plaat. Mét een goed verhaal. Carter volgt z’n meisje naar Engeland, en uit armoede wonen ze een tijdje samen in een stacaravan in het altijd romantische Bristol. Ze verhuizen daarna nog naar een appartementje in Oxford, maar al gauw wordt er een punt achter de relatie gezet. Aan de website Spin vertelt hij: ‘I spent most days watching the weather roll through the valley and writing these songs about my relationship ending. Eventually, I felt I had to come back to the states to record them.’

En dan krijg je dus een prachtige plaat, waarop we ook de eerder genoemde Marissa Nadler horen, maar ook Sharon van Etten op twee liedjes. Onze favoriet moet het The Smiths-esque Poison In The Dart zijn.

Nieuwe muziek

Die verdraaide vergelijkingen met The Smiths; ze zijn snel gemaakt. En doen wij het niet, dan doet iemand anders het wel. Matthew Hitt bijvoorbeeld. De frontman van Drowners zei het pontificaal toen in 2013 het debuut EP-tje Between Us Girls (aanrader!) verscheen; ‘My favourite band ever are The Smiths and the main thing I wanted to do was Johnny Marr–esque guitar lines and post-punk drums.’

Daarmee was onze interesse natuurlijk wel gewekt. En dankzij dat puike EP-tje en het prima debuutalbum (Drowners, 2014) zijn we de Welshe/Amerikaanse band blijven volgen. Humain Remains is het eerste singletje van het onlangs verschenen album Cruel Ways. Je luistert naar mooie, pure pop; het klinkt luchtig (en niet echt uniek misschien), maar ook ietwat verdrietig. Een beetje jaren ‘80 dus. Het werd opgenomen en in de mix gedaan door Claudius Mittendorfer. En die beste man deed dat werk ook eens voor Johnny Marr.

Dan nu de trivia waar je ongetwijfeld niet op zit te wachten; Matthew was een veelbelovend model, verhuisde daarom van Wales naar New York en besloot dat muziek maken veel leuker was, hij koos een liedje van Suede als bandnaam en hij deelde even het bed met Fifty Shades Of Grey-actrice Dakota Johnson. Zo. Popquizpunten in de pocket, mocht het ooit gevraagd worden.


Nieuwe muziek

Ski Lodge is het project van New Yorker Andrew Marr. Hij is singer, songwriter, multi-instrumentalist en geen familie van. Wij zijn al fan sinds 2011 (I Would Die To Be) en nog meer sinds 2013 (Just To Be Like You). En nu is daar New Life; een nieuwe richting, een andere sound. Voor Andrew dan. Maar nog steeds net zo fijn.

New Life heeft de jaren ’80 written all over it; het is donker en dromerig. Afsluiter Our Love Is Over Now is geen uitzondering. Hoewel Andrew hier de pure indie pop, die we in de overige nummers horen, achterwege laat. Het is meer Never Had No One Ever. Of Asleep. Of Well I Wonder. Dan weet je het wel. Het is zwarter dan donker. Het is prachtig.

You like to say that we’ll fall apart
and I believe you

Nieuw is Our Love Is Over Now niet. Twee jaar geleden dook deze track al op, zo’n half jaar na het verschijnen van debuutalbum Big Heart. Waarschijnlijk kon Andrew niet wachten om dit pareltje te laten horen, misschien had het de deadline net gemist. Een jaar later stond Our Love Is Over Now bovendien als B-kantje op het singletje Trust. En nu dus op het nieuwe EP-tje New Life. Dat maakt ons niet uit. Want dit soort liedjes kunnen niet vaak genoeg verschijnen.


Nieuwe muziek

Echt gloednieuw is het debuutsingletje van DIET. niet. Daar moeten we eerlijk in zijn. Hoewel het releasefeestje pas een paar weken geleden plaatsvond, klinkt het aanstekelijke Your House al sinds eind oktober -hier en daar- op het internet.

Maakt ook allemaal niks uit. Your House is namelijk een voorbode. Voor iets fraais, iets groters. Een tweede single in januari en dan een EP-tje. Denken wij. Hopen wij. En niet alleen wij zijn enthousiast. Ene Dom van een Australisch muziekblog is ook blij met Your House:

This comes from an alternate universe where Morrissey grew up beside the beach, which sounds like a universe I’d like to inhabit.

Nog even voor de volledigheid; DIET. komt uit Melbourne, werd geformeerd tijdens een roadtrip door Europa (in Edgware, London om precies te zijn) en doet alles zelf. Opnemen, mixen en ietwat slordig produceren. Maar man; juist dat heeft zijn charme, toch?


Nieuwe muziek

Uit Denemarken: Mount Rushmore Safari. 25 september verscheen met Songs For ones Who Break een nieuwe plaat en niet alleen is Minute We Decide de geweldige opener, het is ook de nieuwste single.

Songs For ones Who Break is de opvolger van het in 2013 en enkel in Duitsland en Scandinavië verschenen debuut Elba Met single John Wayne scoorden ze in die regio ook veel airplay en vele optredens. Ook tourtjes met The 1975, The Kissaway Trail en The Broken Beats staan inmiddels in het dagboek van Mount Rushmore Safari.

Volgens het persbericht heeft de band met Songs For Ones Who Break zijn ware vorm gevonden met minder elektronica en meer traditionele rock. En dat is fijn, zeker voor ons luisteraars.


Nieuwe muziek

Communions bestaat uit 4 jonge honden, allen afkomstig uit Kopenhagen. Gewapend met 2 EP’tjes zouden deze gasten weleens op weg kunnen zijn om een (groot) deel van rock-minnend Europa te veroveren. Waarom we dat zeggen? Bijvoorbeeld vanwege Out of My World, afkomstig van hun meest recente, zelfgetitelde, EP.

Communions kent haar oorsprong in de punk. Nee, niet meteen wegsurfen: ze voegen daar een prima dosis melodie aan toe. Zo prima zelfs dat de band op aardig wat liefde van vooraanstaande blogs kan rekenen. Zo schrijft Noisey:

“Growing up is a strange mixture of constant change, confusion, joy, escape, entrapment, longing, and bad fashion choices. Despite having sorted their threads, Danish four-piece Communions, aged 18-21, are a band emerging from the eye of this storm, and they come with the gut-punching tunes to prove it.”

Prima, niks meer aan doen. Wij schrijven ze alvast op voor Eurosonic. Schrijf je mee?


Nieuwe muziek