Haggren Gravlund, dat klinkt Scandinavisch. Daar is het weleens koud. En ze (Gustav Haggren en Peder Gravlund) gaan gaat niet over 1 nacht ijs (jeetje, die is slecht he). Leg uit. De afgelopen 17 jaar werkten ze samen aan een muzikale interpretatie van de prachtige gedichten van William Butler Yeats. Het resultaat: dubbel LP Horseman, Pass By. (23 november in de winkels). Daarop vinden we o.a. The Wild Swans at Coole. Een prachtig duet. Of niet?
Om met de deur in huis te vallen: Joe Kenkel heeft een erg relaxte stem. Althans, afgaande op liedje New Pen. En op FBP trouwens ook. En meer is er helaas niet om op af te gaan. Joe staat zoals dat heet aan het begin van zijn carrière. En die zijn we best wel eens vertrekken.
Misschien ook omdat Joe uit Nashville komt. Een Walhalla voor muzikanten, waar kwaliteit en talent altijd boven komt drijven. Inspiratie haalt hij overigens uit mannen als Jeff tweedy, Stephen Malkmus, Justin Townes Earle en Townes Van Zandt.
Tim The Lion Tamer, deed ons in eerste instantie meteen denken aan Tom The Lion. Maar qua muziek ligt het best wel wat uit elkaar. Tim gebruikt veelvuldig de elektrische gitaar, Tom doet het met een akoestische en zijn Ben Howard-achtige vocals. Of we noemen een Iron & Wine. Liedje Whistleblower volgt trouwens op een drie jaar durende stilte. We kunnen alleen maar hopen dat Tim in die tijd een plaat heeft geschreven en op gaat nemen.
Als de naam Robert Ellis valt, dan slaan we aan. Deze singer-songwriter staat namelijk zeker in de Top 25 meest gedraaide muzikanten op onze redactie. Dus toen we lazen dat hij Vampire van Belaver (B.E. Godfrey) heeft geproduceerd, maakten we direct even 3 minuut 22 vrij om te luisteren hoe dat zou klinken. Resultaat? Prima!!! Gloomy. Doom-folk zoals hij het zelf noemt. Dat klinkt obscuurder dan het overigens is, geloof ons.
Een funky indie-rocker, dat is wat de mannen van Patiently Awaiting The Meteorite hebben afgeleverd met liedje Strange Intuition. Groovy. We vinden het liedje op Canyon Diablo. En die plaat bevat naast deze kneiter nog 9 andere tracks die meer dan de moeite waard zijn.
Ben je into Jake Bugg-achtige vocals? Blijf dan even hangen, en vooral luisteren. Luisteren naar Velvet Starlings (Christian Gisborne). Hoewel Christian pas 15 is klinkt hij alsof hij al aardig wat heeft meegemaakt. En dat heeft hij ook eigenlijk wel. Zo speelde hij al op SXSW en komt deze herfst een debuut EP uit.
Sufjan Stevens is natuurlijk buitencategorie. En waarschijnlijk een inspiratie voor velen. We vermoeden dat dit ook geldt voor James Ollier. Liedje Glory Days heeft namelijk best wel wat weg van Sufjan. En Asgeir. En dat bedoelen we 100% positief!
James ging ooit op een wereldreis. De bedoeling was om 8 maanden weg te blijven. Maar zoals dat gaat werden dat er 36. Daar zijn we best wel een beetje jaloers op. En ook op zijn songwriting skills. Glory Days werd namelijk tijdens deze reis geboren.
Laatste detail, James woont in Glastonbury. Rings a bell? Wie weet volgend jaar op de line-up?
Ami Yares (New Jersey) is 38 en maakt naar eigen zeggen old new music. En inderdaad, liedje Hallelujah Bitters heeft iets retro’s (Black Keys) en spannends. Misschien vangt deze quote van Dave Tomar het allemaal nog wel het beste:
Ami’s songwriting chimes with mystery like an over-the-hills-and-far-away scavenger hunt through Nick Drake’s foot trunk, Paul Simon’s rec-room, and Allison Krauss’s tour bus (Dave Tomar, Independent Critic).
Je vindt het nummer trouwens op EP Begin To Begin Again. Warm aanbevolen door uw muziekredactie.
