Bonfire Lakes klinkt als een idyllische plek. Het is echter een band (6-piece) uit België. En wat voor én. Liedje Two Sisters neemt ons mee naar een plek waar we graag willen zijn. Een plek waar we misschien zelfs Sufjan Stevens wel tegenkomen en Wilco graag op bezoek komt. Of een andere Belgische prachtband als Yuko.
De track vinden we op Leaves, de debuutplaat die sinds eind maart in de winkels ligt (zoals Matthijs van Nieuwkerk zo mooi kan zeggen).
Sleepy Gaucho (lees: Andy Goitia) is naar eigen zeggen een experimenteel folk-project. De sound zit diepgeworteld in de jaren 70, met een The Doors-achtige keyboard en hypnotiserende vocals. Zonder er echt de vinger op te kunnen leggen horen we ook wat van Allah-Las… Het debuutalbum is Another Time is uit en een aardige trip.
We zijn al een paar jaar in de ban van Blaenavon. En in dat rijtje geluid kunnen we sinds vandaag ook Grymm (Brighton) zetten. Want zeg nou zelf, liedje Things You Hold is toch te gek? En niet alleen dat, zwaar is het ook. Zeker als je eens goed naar de tekst luistert. De band vertelt daar over:
“The relationship within the track is as much about mental illness than anything. Portraying the kind of inner arguments, struggles and battles that litter the mind of anyone struggling with their mental health, as well as those in a bad relationship – which often takes the same toll on your life.”
Your Ballad van The Sedonas. Je zou haast denken dat het een tamelijk zoetsappig liedje is. En toegegeven, verwacht geen scheurende gitaren. Wij moesten nog het meest denken aan een band als The Apartments. Eerste volledige langspeler American Paint dateert van eind 2017 en is nog tamelijk onontgonnen. Onterecht wat ons betreft.
En als je nog niet overtuigd bent, lees dan deze lovende woorden van Hardrockshotz eens:
“He has the smoldering good looks of Elvis and Jim Morrison, their sexy fluidity. The hair and swagger of McCartney, the shy schoolboy, that has a secret. The stage presence of Jagger. His voice is a mix of Rob Thomas, Brett Michaels, George Clinton, Roger Daltrey and angels. He will melt you into his song and take you lyrically into demons you haven’t faced…. and it’s the smoothest ride you’ve ever experienced. He just flows. This music gets into cracks even water can’t.”
Zo, daar kun je mee thuiskomen.
Bij een naam als Kieran Mc Kenna denk je in eerste instantie aan goede britpop. We waren dan ook aangenaam verrast toen Television Addict een heel stuk anders bleek te klinken. Rock ’n Roll alsof Kieran geboren is op Graceland (of veel naar JD McPherson luistert). Maak je op voor 1 minuut 51 swingen in je woonkamer, trein of op kantoor.
Het zou niet onze eerste keuze zijn voor een bandnaam, Disgusting Beauty. Maar eerlijk is eerlijk, de nadruk ligt op beauty. Liedje Half of Me is een The Doors (Crawling King Snake?) meets Matt Berninger-achtig avontuur. Donker, melancholisch, en ook een beetje romantisch. De mannen komen uit Berlijn, dus we hebben goede hoop ze dit jaar eens in Nederland te kunnen verwelkomen. Live, met visuals, lijkt het ons namelijk helemaal te gek.
Uit Schotland komen de mannen van Sahara. Uit Dundee, om precies te zijn. Met liedje Never Get The Time leveren ze een regelrechte indie-kneiter af. Past prima in een rijtje met Interpol, DMA’s en Arctic Monkeys.
En dan is het natuurlijk wachten op een plaat. Kunnen we tot op heden nog niks over vinden. Het kan zijn dat de mannen te druk zijn met studeren. Want op de vraag What Do You Do antwoorden ze:
“Attempting to balance our musical ambitions with studying for degrees in Philosophy, Neuroscience, Music and an electrician apprenticeship.”
Prima, dan wachten we even. Maar niet te lang hoor!
“A song about finding love, and being open to it.” Zo op het eerste oog klinkt dat niet enorm uniek. Toch moeten we bekennen dat we Stand Up and Say No en liedje An Informal Go nu best al een paar keer achter elkaar hebben gedraaid. Qua sfeer komt het volgens ons in de buurt van NO (aka Black English). En dat lijkt weer op ome Matt (The National). Zodat je een idee hebt van de sfeer.
En misschien wordt het nog wel extra bijzonder wanneer we vertellen dat Andrew Nault (de man achter Stand Up and Say No) een tijdje terug helemaal klaar was met de muziek. Hij verkocht zelfs al zijn spullen (letterlijk, alles!) om meer tijd bij en met zijn familie te kunnen doorbrengen. Een plotselinge publishing-deal voor wat werk dat hij ooit als componist maakte deed hem toch weer besluiten wat spullen aan te schaffen en een project te starten. En daar zijn we blij mee, want An Informal Go is een heerlijk liedje.
