Auteur: <span>Bas</span>

Rich Krueger doet niet aan bowlen (7.8)
Gepubliceerd 04/07/2017 door

Rich Krueger doet niet aan bowlen (7.8)

Rich Krueger werd in 1960 geboren in Brooklyn, NYC. Daar maakte hij allerlei dingen mee en dan kan het bijna niet anders dan dat je muzikant wordt. Zo schrijft hij al jarenlang prachtige liedjes en begeleidt hij die in de sfeer van grootheden als Dylan, Randy Newman en Elvis Costello. Neem nou liedje In Between Kingfish. Het verscheen op de EP Overpass, helaas tot op heden nog niet in Spotify. Leuk detail: je hoort John Fullbright, vriend van Gobsmag, op accordeon.

Overigens, zouden we bijna een belangrijk detail uit zijn bio vergeten: “He does not bowl”. Jammer, wij ook niet.

Rich Krueger is niet de persoon om ellenlange verhaal over te schrijven. Dat bedoelen we verre van negatief. Wat we wel bedoelen: je moet gewoon vooral de muziek luisteren. En begin dan met het prachtige In Between Kingfish.

Nieuwe muziek

Bob Dylan Elvis Costello John Fullbright Randy Newman Rich Krueger

De schaduw van Fantastic Negrito (8.2)
Gepubliceerd 03/07/2017 door

De schaduw van Fantastic Negrito (8.2)

Man o man, weet je nog toen we fan waren van Fantastic Negrito? En dan met name van kneiter Lost in a Crowd? Alweer meer dan twee jaar geleden. En fan zijn we nog steeds. Daarom staat sinds afgelopen vrijdag The Last Days of Oakland vrijwel op repeat. Geen nieuwe plaat (hij won er in 2016 al een Grammy mee, maar sinds afgelopen week in Spotify). Een van de fijnste nummers van die plaat vinden we The Shadows. De intro lijkt wat op Moby. Voor de rest nog steeds blues met een punk-attitude, en de groeten van The Heavy.

Goed, nog even terug naar wie hij ook alweer was. Hij werd geboren als Xavier Dphrepaulezz. Grootgebracht in een traditioneel moslim-huishouden met een Somalisch-Carribische vader. Op zijn twaalfde verhuisde hij naar Oakland. Nadat hij de cultuurschok te boven was, begon Xavier naar muziek te luisteren (Leadbelly, R.L. Burnside) en zelf te maken. Dat ging fantastisch, want binnen no time had hij middels een demootje een platendeal bij het legendarische Interscope Records te pakken. Maar zoals dat kan gaan flopte het album en besloot hij te stoppen met muziek.

Tot het jaar 2008. Na een bijna-doodervaring (auto-ongeluk) en vier weken in coma vertrekt hij weer richting Oakland. Zijn zoon wordt geboren en hop, daar is de creativiteit weer. Met eerdergenoemde The Last Days of Oakland won hij dus een Grammy. Sinds afgelopen week staat de plaat gelukkig in Spotify.

Nieuwe muziek

Fantastic Negrito The Heavy

We kijken naar David Ramirez (8.0)
Gepubliceerd 28/06/2017 door

We kijken naar David Ramirez (8.0)

David Ramirez is zo’n muzikant die wat ons betreft iets meer bekendheid zou moeten hebben. Bijvoorbeeld als een van zijn beste vrienden Noah Gundersen. Ramirez is namelijk een begenadigd liedjesschrijver. Met een stem die bol staat van de roots. We zouden het dan ook te gek vinden wanneer de naam van David voortaan in één adem genoemd wordt met mannen als Jason Isbell, John Fullbright en eerdergenoemde Noah Gundersen.

Vorige week verscheen er met Watching from a Distance een nieuw liedje. En op 8 september dan eindelijk een nieuwe plaat, We’re Not Going Anywhere. Nog heel eventjes wachten dus, maar hey, dan zet je toch gewoon eerdere te gekke platen Fables en Apologies op?

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

David Ramirez Jason Isbell John Fullbright Noah Gundersen

De zomernachten van The Deep Dark Woods (8.0)
Gepubliceerd 27/06/2017 door

De zomernachten van The Deep Dark Woods (8.0)

Toegegeven, we associeren de muziek van de mannen van The Deep Dark Woods niet met lange en warme zomernachten. Eerder met wat stemmigere seizoenen. En regen. Begrijp ons niet verkeerd, we zijn enorme fan van deze Canadezen. Ze betoveren ons al jaren met fijne, donkere folk-liedjes. Zo draait prijsalbum The Place I Left Behind (met dito prijsnummer) al jaren geregeld hier op de redactie.

Bij elk nieuw bericht springen we dan ook wel even op van onze stoel. Zo ook bij het horen van nieuwe liedje Drifting on a Summer’s Night. Een kort liedje ditmaal, nog geen 3 minuten. Maar helemaal weer in het straatje van The Deep Dark Woods. En dan met name de vertrouwde stem van Ryan Boldt (die overigens ook een zeer fijne solo-plaat heeft).

Wanneer er een nieuwe plaat (opvolger van Jubilee uit 2013) komt weten we nog niet. Zodra we dat wel doen, ben je natuurlijk de eerste die het van ons hoort.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

The Deep Dark Woods

Een moment met Justin Townes Earle (8.0)
Gepubliceerd 19/06/2017 door

Een moment met Justin Townes Earle (8.0)

Bijna drie jaar geleden waren we lyrisch over Justin Townes Earle. Dat zijn we nog steeds, we draaien zijn platen namelijk nog met enige regelmaat hier op de redactie. Liedje Time Shows Fools scoorde destijds een 8.3 en we noemden hem het 32-jarige peetkind van Townes van Zandt en de zoon van Steve Earle.

32 jaar is hij niet meer. De zoon van Steve Earle en het peetkind van Townes van Zandt natuurlijk nog steeds wel. En dan ligt de wereld aan je voeten. Maar niet alleen vanwege zijn naam. Justin Townes Earle maakt namelijk zelf ook prachtige Americana/roots-liedjes. Op Kids in the Street verzamelde hij er 12. En voor Maybe a Moment schoot hij zelfs een video.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Justin Townes Earle Steve Earle Townes van Zandt

Met je neus op Tyler Childers (8.3)
Gepubliceerd 15/06/2017 door

Met je neus op Tyler Childers (8.3)

Bij Gobsmag houden we van whiskey. Niet alleen van het drankje zelf, we vinden het ook leuk wanneer artiesten ervan houden. Immers, dat komt 9 van de 10 keer de stem ten goede. Daarom zijn we ook zo’n fan van gasten als Chris Stapleton en Christopher Paul Stelling. Daar voegen we nu graag Tyler Childers aan toe. Liedje Nose on the Grindstone past toch precies in deze traditie?

Spotify toont slechts één plaat, Bottles & Bibles uit 2011. Daarna niets. Gelukkig vonden we op Youtube al snel twee nieuwe liedjes, opgenomen voor OurVinyl Sessions. En er is een plaat op komst. Op 4 augustus verschijnt Purgatory op Thirty Tigers. We gaan ervanuit dat de twee nieuwe liedjes daarop komen te staan. Gelukkig maar, want Nose on the Grindstone en White House Road smaken naar meer.

En met de kwaliteit van het album zal het wel goedkomen. Waarom? Omdat o.a. Sturgill Simpson en David Ferguson (sound engineer voor Johnny Cash) meewerkten. En tot slot; je kunt Tyler Childers op 26 juli a.s. in Paradiso bewonderen. Daar kom je ons zeker tegen!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Chris Stapleton Christopher Paul Stelling Tyler Childers

In de wolken met Deer Tick (7.7)
Gepubliceerd 13/06/2017 door

In de wolken met Deer Tick (7.7)

Deer Tick is zo’n band die je vanaf het eerste moment grijpt. Ons althans wel. Absoluut hoogtepunt uit het oeuvre is wat ons betreft de plaat Black Dirt Sessions. Daarop staan tranentrekkers als Christ Jesus en Goodbye, Dear Friend. Oké, niet alles is zo zwaar als deze twee tracks. Op meest recente album, Negativity, staan ook wat meer dansbare nummers.

Meest recente nummer, Sea of Clouds is er ook weer zo eentje. Maar nog steeds de rauwe stem van John J. McCauley centraal. Het wachten is op de nieuwe plaat. Dat duurt nog wel even, maar dan krijg je ook wat. Op 15 september verschijnen namelijk twee nieuwe albums op het fijne label Partisan Records. Wat je dan krijgt?

“On September 15, we will be releasing 2 new albums on Partisan Records. These records are called Deer Tick Vol. 1 and Deer Tick Vol. 2. Vol. 1 is an acoustic record, Vol. 2 is a rock record. This is not a double album. These are two separate records being released on the same day.”

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Dawes Deer Tick Delta Spirit

De broer van Ceasetone (7.7)Ceasetone
Gepubliceerd 12/06/2017 door

De broer van Ceasetone (7.7)

Yes, daar zijn we weer met iets tofs uit IJsland. Ditmaal Ceasetone, het project van Hafsteinn Þráinsson. 2016 was het jaar van zijn debuutplaat, Two Strangers. En met die plaat bracht hij het tot SXSW en sleepte hij een nominatie voor Album of the Year. Nu is hij terug met liedje Brothers. Dat klinkt wat ons betreft erg IJslands en is een must-listen voor liefhebbers van Sufjan Stevens en Bon Iver. Ja, die vergelijkingen maken we vaker, maar luister zelf maar eens.

Overigens is de muziekscene in IJsland niet enorm groot. Althans, qua output wel, maar het is maar een klein landje. Zo werkte Ceasetone veelvuldig samen met andere Gobsmag-favo Axel Flovent, en deelt hij het management met One Week Wonder, over wie we onlangs schreven.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bon Iver Ceasetone sufjan stevens