Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

Het waren de platen van grote Amerikaanse singer/songwriters als Bob Dylan, Gram Parsons en Paul Simon die de 21 jarige Max Jury uit het Amerikaanse Iowa de kunst van het liedjes schrijven bijbrachten. Twee EP’tjes heeft Jury inmiddels uit en alles wijst er op dat hij het al aardig onder de knie heeft.

Zo verscheen er vorig jaar het schijfje Something In The Air: slechts drie liedjes, maar alle drie raak. Met name het prachtige ‘Christian Eyes‘ deed onze ogen openen. Je hoort dan ook meteen dat de piano hét instrument van Max is. En dan is het ook lastig om de namen van Elton John en Leon Russel niet te droppen, eigenlijk net zoals bij landgenoot (en eveneens groot talent) Tobias Jesso Jr. het geval is. Maar wacht, we horen ook Jackson Browne.

Niet veel later verscheen een tweede EP’tje: All I Want: The Sonic Factory Sessions, waarvan het geweldige Black Metal (“She don’t listen to rock and roll / She don’t listen jazz or soul / No, no / She listen to black metal all day long”) op Spotify al bijna 2 miljoen streams verzamelde. Mooiste liedje is echter de titeltrack, All I Want. Zoals met veel van Jury’s liedjes begint het rustig met een mooie pianomelodie om iets verderop gezelschap te krijgen van een ritmesectie en zelfs een fijne gitaarsolo. Heel lekker.


Nieuwe muziek

De Amerikaanse band San Fermin liet in 2013 al goed van zich horen met hun titelloze debuutalbum en daarop te vinden topliedjes als Sonsick, Methuselah en Casanova. Eind april verschijnt met Jack Rabbit de langverwachte opvolger.

Het is een interessant gezelschap, dat San Fermin. Naast de gebruikelijke bezetting van zanger, (bas-)gitarist, drummer en toetsenman, staan er namelijk ook nog een violist, trompettist en saxofonist op het podium. Al snel denk je dan aan een Arcade Fire achtige indie rockband, maar San Fermin gaat juist meer de klassieke kant op. Baroque-pop wordt het hier-en-daar genoemd, en daar valt wat voor te zeggen als je het overweldigende debuutalbum uit 2013 erbij pakt, dat vol staat met sprookjesachtige liedjes.

De eerste drie voorproefjes van het nieuwe album Jack Rabbit gaan grotendeels door in die lijn. Zowel bij de titeltrack als bij Parasites ben je al luisterend benieuwd wat er toch allemaal zal gaan gebeuren. Liedje Emily is iets traditioneler opgebouwd en daarom makkelijker te verwerken. Maar daarom niet minder mooi: goede melodie, die belachelijke mooie stem (een beetje Matt Berninger van The National, een beetje Nick Cave), fijne synths en die heer-lijke toeter.

San Fermin speelt 1 mei in Bitterzoet, Amsterdam.


Nieuwe muziek

Eind deze maand komt met Escape From Evil het nieuwe album van Lower Dens uit. Op deze opvolger van het sterke Nootropics (2012) stapt frontvrouw Jana Hunter nog meer naar voren, lezen we in een toegestuurd biootje. Gevolgd door nog mooiere woorden, die we gewoon 1-op-1 overnemen want liever lui dan moe:

“Escape From Evil is a cinematic, tonally rich work. The sounds are clean and warm. The pulse of the album is strong. Melodies are potent and songs are physical. Lyrics are direct, frank confrontations with life’s common crises.”

Als je daar niet nieuwsgierig van wordt, dan weten wij het ook niet meer. Verder lezen we onder andere dat de plaat geproduceerd is door Chris Coady, die eerder werk deed voor Beach House. Luisterend naar bijvoorbeeld eerste (en erg fijn zijnde) single ‘To Die In L.A.’ verbaast ons dat totaal niet. En mocht je nog meer namen willen horen: de band kreeg ook hulp van professionals die eerder factuurtjes stuurden naar acts als Vampire Weekend, Wye Oak, St. Vincent en The Walkmen. Goed bezig dus, dat Lower Dens.


(Overigens kun je ook al naar het volgende voorproefje van het nieuwe album luisteren, liedje Ondine)

Nieuwe muziek

Een bandnaam met bont erin, je moet het maar durven. PETA heeft nog niet aangeklopt bij de Londense band FURS en dat is ook niet nodig, want dit viertal is op het podium te bewonderen in Burberry broekpakken en andere bontvrije kledingstukken.

“We really wanted to do a fun sounding song and video for our newest release, we wanted to show a different side to the band our sound and our influences” aldus gitarist Liam Wade. Nou, dat is gelukt hoor. Waar de eerdere nummers iets trager en donker waren, is I Wanna Know juist een ontzettend ethisch ehh… eighties verantwoord uitstapje. Broekpakken, pastelkleuren en aanstekelijke dansjes, het zit allemaal in de video die geregisseerd is door Libby Burke Wilde, die onlangs nog werkte met Royal Blood, The Charlatans en Gobsmag-bekenden The Mispers.

Gaz Coombes van Supergrass vindt ze al te gek en noemde ze zijn ‘band crush’ in de NME. Van het Australische San Cisco mochten ze ook al eens het voorprogramma verzorgen en ook Johnny Marr vond ze goed genoeg als support act. Prima referentiekader dachten wij zo. En misschien, heel misschien zijn wij ook wel een beetje verliefd geworden op zangeres Danielle. Ook al kan ze nogal jaloers overkomen als je de tekst van I Wanna Know moet geloven. Is echt nergens voor nodig, Elle.

Nu maar hopen dat ze snel eens het kanaal oversteken, het liefst met een debuutalbum, want dat staat nog voor dit jaar op de planning.

Nieuwe muziek

Maak kennis met Ainslie Wills uit Melbourne. Binnenkort verschijnt met Oh The Gold een nieuwe EP, voorproefje Drive is een geweldig liedje.

In 2013 debuteerde Wills in thuisland Australië met de plaat You Go Your Way, I’ll Go Mine, dat vol staat met sterke neo-folkrock liedjes, zoals onze favoriet This Is What I Write. In Europa wist ze er niet veel potten mee te breken, maar de Aussies waren wel meteen fan. Niet alleen werd de plaat genoemd als een van de 20 beste releases van Australië van 2013, Wills en haar live band haalden ook de top 5 van beste live performers. Hebben we een oudhollands woord voor: talentvol.

Goed, u weet nu wat te doen als early adopter: die “oude” plaat gauw een paar keer draaien, afgewisseld met het nieuwe liedje Drive en dan volledig aanhaken als de fonkelnieuwe EP uitkomt.


Nieuwe muziek

Uit Seattle komt het fijne geluid van nieuwe band The Weather. Debuutsingle ‘1983’ belooft veel voor de toekomst.

Echter met zoveel dingen in het leven, is er geen toekomst zonder verleden. En zo kunnen we dan ook vertellen dat The Weather eigenlijk niet helemaal gloednieuw is, maar een soort van doorstart is van Campfire OK. Geen paniek, die band kenden wij ook niet, maar voor de meeschrijvers thuis is het misschien wel leuk om te vermelden dat ze onder die naam reeds twee albums hebben geworpen: Strange Like We Are in 2011 en When You Have Arrived in 2013.

Na die best oké ontvangen volgden er een paar personeelswijzigingen wat uiteindelijk leidde tot het besef om dan maar helemaal overnieuw te beginnen, inclusief een nieuwe sound. En nieuwe fans, want hier op de redactie is ‘1983’ erg goed gevallen. Laat maar komen dat nieuwe album.


Nieuwe muziek

Het Britse Tropico heeft het goed voor elkaar op het volgende maand verschijnende album Living Fields. De vocalen worden namelijk grotendeels verzorgd door drie opvallende zangers: Joe Newman (Alt-J), Jamie Woon en Jono McCleery.

Portico zou je reeds kunnen, de band ging namelijk voorheen door het leven als Portico Quartet en bracht al drie albums uit sinds 2008. En niet bepaald zonder succes, debuut Knee-deep In The North Sea werd genomineerd voor de prestigieuze Mercury Music Prize (waar Elbow uiteindelijk mee aan de haal ging).

Nog een leuk detail: tot 2011 was Nick Mulvey lid van Portico Quartet. Inderdaad, Mulvey die vorig jaar met het erg fijne First Mind een veelbelovende start maakte met zijn solo carrière.

Afijn, inmiddels is de naam dus afgekort naar Portico en ligt op 3 april met Living Fields plaat vier in de winkels, eentje die door de promo machine omschreven als “een prachtig intiem elektronisch album vol met pop en ambient nummers”. En waarom ook niet. Nieuwe single ‘101’, met Joe Newman (Alt-J), schittert in ieder geval vandaag op ons scorebord.


Nieuwe muziek

Vorige maand verschijnt met Picture You een nieuwe plaat van het Zweedse The Amazing. De bandnaam is redelijk inspiratieloos (net als de titel boven dit stukje), maar de muziek daarentegen is te mooi en te avontuurlijk om te laten liggen.

Picture You is al de vierde langspeler van The Amazing en de opvolger van het in 2011 verschenen Gentle Stream, die je met een beetje fantasie hun doorbraakplaat zou kunnen noemen. De sound omschrijven we met woorden als ‘dromerige gitaarpop’ en daar trekken we referentiemateriaal bij in de vorm van acts al Midlake, Nick Drake en een beetje Tame Impala. Het woord ‘psychedelic’ ligt ook op de lippen, maar daar zien we toch maar van af, want dat ligt gevoelig:

“I hate the word,” aldus Christoffer Gunrup, zanger, songwriter en gitarist van The Amazing. “I have no relation to psychedelic music or prog rock. Reine (Fiske, een van de drie gitaristen) likes that prog stuff, and he’s very good with sounds, so he would be the one to blame for that.”

Akkoord. Maar hoe omschrijven ze het dan zelf? Dit lezen we in het bio’tje:

“The Amazing inhabits an aural landscape that’s all its own: a panoramic, constantly evolving spectacle marked by layers of intertwining guitars, richly textured keyboards and a rhythm section adept at skewed tempos and a tendency to veer off in unexpected directions.”

Prima en duidelijk: Picture You is een prachtplaat die je aandacht verdiend. Mooiste liedje? Dat moet Safe Island zijn. Of anders Broken (hallo Tame Impala). Nee wacht, vandaag gaan we voor Circles.


Nieuwe muziek