Gobsmag Posts

Delta Moon doet haar naam eer aan (7.5)
Gepubliceerd 06/12/2017 door

Delta Moon doet haar naam eer aan (7.5)

Tom Gray en Mark Johnson zijn Delta Moon. Niet letterlijk natuurlijk, onder die naam maken ze al jaren zeer fijne blues. Wat je kan verwachten? Slide gitaar, rootsy vocals en liedjes die regelrecht uit het leven gegrepen zijn. Bijvoorbeeld op liedje Just Lucky I Guess.

Tom en Mark ontmoetten elkaar overigens in Atlanta. En niet op een gewone manier. Tom probeerde Mark een Dobro te verkopen, een heuse kofferbak-sale. De verkoop ging niet door, maar een verwantschap was geboren. Ze trokken samen naar Clarksdale, Mississippi (the birthplace of the blues), zagen daar op een avond (in een museum) de hut waar Muddy Waters opgroeide en wisten het: Delta Moon zou de naam van hun band worden. En zo geschiedde.


 

.

Nieuwe muziek

Delta Moon

Sunflower Bean is te gek (8.0)
Gepubliceerd 05/12/2017 door

Sunflower Bean is te gek (8.0)

Durven wij nog iets te featuren als de videoclip al over de 400.000 views is gegaan? Tuurlijk, #newmusic is #newmusic en I Was A Fool van Sunflower Bean is te gek.

De band uit Brooklyn is dus hip. Gebeurde al met het vorig jaar verschenen debuutalbum Human Ceremony. ‘I Was A Fool’ staat daar niet op en laat volgens gitarist Nick Kivlen horen hoe ze gegroeid zijn als een band, “while still staying true to the band that first played together back in high school”.

Op 11 april staan ze in het bovenzaaltje van Paradiso. Wellicht moet je daar maar eens heen gaan.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Fleetwood Mac Sunflower Bean

Alien Stadium en de mensheid (8.0)
Gepubliceerd 04/12/2017 door

Alien Stadium en de mensheid (8.0)

Nieuw, maar toch ook niet: Alien Stadium is het project van Steve Mason (oa van The Beta Band) en Martin Duffy (Primal Scream). Hun mini-album Livin’ In Elizabethan Times is een aardige trip.

Achtentwintig minuten klokt het bij Domino uitgebrachte schijfje, verspreid over vier liedjes. Je zou het kunnen zien als een moderne versie van Jeff Wayne’s magnus opum The War Of The Worlds uit 1978: buitenaardse wezens vallen de mensheid aan. In single This One’s For The Humans, misschien wel het meest “normale” liedje, hebben de aliens een boodschap voor ons. Daarna breekt de hel los: op kneiter The Visitations komen de mannetjes langs met vijandige intenties, op The Moon Is Not Your Friend wordt heil gezocht bij een andere planeet en op de waanzinnige afsluiter Titanic Dance gaan we allemaal dansend ten onder. Allemaal? Of zijn er overlevenden? (“Martin? Martin, are you alright?”).

Een even sterk als krankzinnig EP’tje.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Alien Stadium Elbow TV on the Radio

Speak Low If You Speak Love is genoeg (7.7)
Gepubliceerd 01/12/2017 door

Speak Low If You Speak Love is genoeg (7.7)

En dan werk je een jaar of drie aan de opvolger van je debuutalbum en dan ga je door de tracklist en dan kom je erachter dat er toch nog iets ontbreekt. En dan haal je een nachtje door in de studio, een beetje jammend, en dan denk je aan die specifieke relatie met iemand en die ‘rush of blood’ die je daarvan kreeg. En dan heb je Enough. Een heel puik popnummer van Speak Low If You Speak Love.

Ryan Scott Graham is een getalenteerde multi-instrumentalist (en bassist in pop-punk-band State Champs) en Speak Low If You Speak Love is zijn project. Op Facebook noemt ie het nog ‘emotional indie rock’, maar dat gaat toch niet echt meer op voor Enough. Hoewel. Emotioneel is het wel. Want Ryan heeft het over iets speciaals en volgens ons ook over een gemiste kans. Maar;

Oh, enough is good enough for what we’re holding onto
I’ll wait for another rush of blood

Dat is bijna net zo Shakespeariaans als zijn naam.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Ben Gibbard Speak Low If You Speak Love Taylor Swift

Sea Girls vraagt zich af waar het goed voor is (8.0)
Gepubliceerd 30/11/2017 door

Sea Girls vraagt zich af waar het goed voor is (8.0)

Prima nieuw indiepopbandje uit London: Sea Girls. Na een fijn EP’tje eerder dit jaar (Call Me Out) pakken ze door met de uiterst catchy zijnde single ‘What For’.

“This song is a real stream of ramblings but with a core mood,” vertelt zanger Henry Camamile bij de buren van DIY. “It encapsulates the anxiety of falling short and the worry of slipping and ruining something that means so much.”

Momenteel opereert de band nog aardig onder de radar (zitten bij een Australisch labeltje?) maar als je met elke nieuwe single nog fijner klinkt, gaat dat boven komen drijven gauw genoeg gebeuren. Denken wij dan.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Catfish and the Bottlemen Sea Girls The 1975 The Academic

C. Burrows en de wandeling (8.0)
Gepubliceerd 28/11/2017 door

C. Burrows en de wandeling (8.0)

C. Burrows is eigenlijk Chris Andrews. Chris werd geboren in Buenos Aires en bracht zijn jeugd met name reizend tussen Zuid Amerika en the USA door. Reizen kan ook per voet, dacht Chris. Zo liep hij in 2016 maar liefst 3200 miles, helemaal alleen. Van Washington naar LA. Waarom, dat weten we eigenlijk niet, maar we zijn er wel blij. Tijdens deze 9 maanden durende trip schreef Chris namelijk Angelfish. Een album vol met kleine singer-songwriter liedjes a la The Tallest Man en Eddie Vedder.


Nieuwe muziek

C. Burrows Eddie Vedder

De bergen in met Okay Mann (7.5)
Gepubliceerd 27/11/2017 door

De bergen in met Okay Mann (7.5)

Little Mersey is de debuut EP van Canadees Okay Mann. En bij de eerste tonen van liedje Mountains weet je het: dit is (deels) analoog opgenomen. Hip, zeker, maar ook te gek. Duidelijk beïnvloed door mensen als The Tallest Man on Earth en Daniel Norgren.

Om die Scandinavische sound neer te zetten zocht hij de samenwerking met een Noorse producer (Nils Borstrand) en reist hij binnenkort naar Oslo om zijn nieuwe plaat op te nemen. Hadden we trouwens al gezegd dat we gek zijn op pedal steel? Ook dat komt goed uit op dit fijne liedje.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Daniel Norgren Okay Mann The Tallest Man On Earth

Cold Cold Nights gaat vooral over droefheid (8.2)
Gepubliceerd 24/11/2017 door

Cold Cold Nights gaat vooral over droefheid (8.2)

– ‘We kunnen toch ook gewoon liegen?’
– ‘Echt? Liegen? Nu? In tijden van fake news?’
– ‘Nee, ok, maar #newmusic is het niet.’
– ‘Ook niet als het uit Tsjechië komt?’
– ‘Hmm. Ja, dan misschien wel.’

Joie van Cold Cold Nights is oud. Zo. Eerlijkheid duurt het langst. Het nummer staat op het debuut-ep-tje (The) Last Summer en dat zag al in maart dit jaar het levenslicht. Maar Joie is te mooi om geen aandacht te schenken. En denk maar zo; als je deze Tsjechische indie-emo-band nog niet kende, dan is dit natuurlijk hartstikke #newmusic voor je.

Jakub schrijft de teksten en die gaan over zijn jeugd, over opgroeien en over momenten met vrienden en geliefden. Maar eigenlijk over droefheid, vooral. En zo af en toe (zoals in Joie) is daar dan de trompet of trombone van Krystof en die laat je hart pas echt goed janken. Verder is het allemaal vrij simpel en repetitief, maar dat is bewust, zegt bassist Stepan. Want er is niet veel nodig om emoties over te brengen.

Prachtig ep-tje. Luister vooral ook Prologue en het drieluik Football. Daarna heb je er nog maar twee te gaan en die zijn ook de moeite waard. (The) Last Summer gaat dus over een zwaarmoedige zomer. De vorige. Of de laatste. En dat luistert heerlijk weg tijdens slapeloze nachten in de herfst.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Cold Cold Nights Foxing