Gobsmag Posts

We zijn fan van de jochies van Blaenavon. Wonderjochies, noemde we ze zelfs ruim 3 jaar geleden. Reden daarvoor was het liedje Wunderkind. Niet veel later speelden ze een meer dan prima show op Eurosonic en vanaf dat moment is het eigenlijk wachten op een debuutplaat. En we wachten nog steeds. Maar er zit schot in de zaak. Album That’s Your Lot staat op het punt van verschijnen. Bij Atlantic Records nog wel.

Op die plaat komt in ieder geval het nummer Alice Come Home. Geproduceerd door niemand minder dan Jim Abbiss (Arctic Monkeys, Adele, Bjork). En die plaat verschijnt in alle denkbare vormen. Van download tot streaming naar dubbel-lp en zelfs limited casette-bandje. Die gasten (het zijn immers geen jochies meer) van Blaenavon begrijpen het.

En tot slot nog een shout out naar een ander project, Torch Songs. Torch Songs vraagt muzikanten (waaronder Elbow en Satellites) om een cover op te nemen. Alle opbrengsten gaan naar Stichting CALM (the Campaign Against Living Miserably) om mensen die even in de put zitten er weer bovenop te helpen middels prachtige muziek. Ook Blaenavon werkte hieraan mee met een prachtige cover van Elliott Smith (Everything Reminds Me of Her).


Nieuwe muziek

Een paar dagen geleden tikte de 2015 kneiter ‘Tonight You Are Mine’ van het Amerikaanse The Technicolors de 1 miljoen streams in Spotify aan. “No labels, no hookups, no scuzz,” riep de band (terecht) trots op Twitter. Een nieuwe plaat lijkt aanstaande en eerste voorproefje Lilies For My Lily is misschien nog wel een grotere kneiter.

The Technicolors dus, band uit Phoenix, oorspronkelijk begonnen als brainchild van Brennan Smiley. Hij deed een paar voorprogramma’s in z’n eentje, maar al gauw werd het een hele band. In 2012 kwam een debuut uit (Listener) en drie jaar later het meer dan prima zijnde Ultraviolet Disguise.

En hoe dat dan allemaal klinkt? Hebben ze zelf mooi omschreven op hun Facebookpagina:

Inspired by the New Millennium’s garage rock and mid 90’s Brit-pop, The Technicolors combine elements of those two genres with classic and modern components and subject matters to introduce a completely new and exclusive sound.

Opendraaien dat volume. Fucking tune, mate.


Extra gratis tip: op hun Youtube kanaal vind je een aantal fijne covers. Zoals
Reptilia van The Strokes, I Need My Girl van The National, Purple Haze van Jimi Hendrix

Nieuwe muziek

The Como Mamas, dat klinkt als drie vrouwen die uit het Zuiden van Amerika Como, Mississippi) komen en niets liever doen dan gospel-liedjes zingen. En dat is precies wat het is. Ze doen dat al even als lid van de stal van Daptone Records (Charles Bradley, Lee Fields en vele anderen). Hun laatste album, Get An Understanding vonden we zelfs zo fijn dat we regelmatig uit volle borst meezongen en de heer eerden.

Fijn nieuws dus dat er een nieuwe plaat op komst is. Die plaat, Move Upstairs verschijnt op 17 mei. Titeltrack klinkt in ieder geval alweer als vanouds. Drie-stemmige, akoestische gospel. Misschien niet helemaal wat je van ons gewend bent, maar hey, we heten niet voor niets Gobsmag NEWMUSIC.

Nieuwe muziek

Drie jaar geleden al weer dat de Canadese indie rockband Hollerado debuteerde op Gobsmag. In al onze wijsheid noemde we ze toen “het kleine punky indie rockbroertje van Green Day met een klein zuchtje The Strokes”. Binnenkort verschijnt met Born Yesterday een gloednieuwe plaat en afgaande van nieuwe (en goede!) liedjes Grief Money, Born Yesterday (hoooh-hoooh) en het hier uitgelichte Don’t Shake gaat dat nog steeds op.

Frontman van Hollerado is Menno Versteeg, en zoals de naam doet vermoeden zijn er Nederlandse roots in het spel. Zijn opa kwam uit Rotterdam en over hem schreef Versteeg drie jaar geleden het liedje ‘So It Goes‘.

Nieuwste liedje Don’t Shake is ook geen niemendalletje, lezen we bij het Australische Edge:

When we were writing this album, our guitar player Nixon was diagnosed with testicular cancer. He wrote this song as his way of asking the people in his life to help him believe everything would turn out alright, even if it meant pretending.

Maar een kneiter is het wel.


Nieuwe muziek

Vorige week was SXSW in Austin, Texas; hét festival van gave dingen. Daar hadden wij natuurlijk bij moeten zijn. Maar de uitgever van Gobsmag heeft net genoeg centen om een perskaart te lamineren. Wij gaan echt nergens heen. Niet dat Brett Newski er wel graag wilde zijn, maar hij was er toch en schreef een heerlijk nummer over de weg er naar toe (it’s gonna be a long, long drive). Dus schreven wij daar dan maar -machteloos en mokkend- een stukje over.

I don’t wanna go where everyone else goes

Brett is geen band. Brett is een voormalig McDonalds-medewerker die in een crappy auto de wereld rondrijdt om op te treden. Overal. Maakt niet uit. Van festival tot keuken. Ondertussen schreef hij aan The Worst of Brett Newski, een album over vervelende, ouderwetse ideologieën, materialisme en testosteron gedreven macho-isme. Kortom; snedige commentaren in deze vluchtige tijden.

I Don’t Wanna Go To SXSW gaat over iets waar je misschien geen onderdeel van uit wilt maken, maar ‘you wanna play rock ’n roll’, dus dit is wat je moet doen. Brett zelf houdt het op ‘a love song for Austin, TX. It is dedicated to all the bands out there sleeping in rat nests, living in a stanky cars and cutting their teeth.’

Daar stond ie hoor, in Stephen F’s Bar aan Congress Avenue, tijdens SXSW. En wij zaten hier in een karig ingericht en slecht verwarmd kantoor. Met een vers gelamineerde perskaart om de nek. En we genoten.

Nieuwe muziek

Eind februari verscheen met Blue Ceilings de langverwachte tweede plaat van de Canadese band The Franklin Electric. Op Gobsmag vandaag de Nederlandse première van nieuwe videoclip ‘Someone Just Like You’.

The Franklin Electric is gevormd rondom singer/songwriter Jon Matte. In 2012 won hij een compositiewedstrijd in Nashville, met een deelnemersveld van 8.000 muzikanten van over de hele wereld. ‘Old Piano’ heette het liedje waarmee hij sier maakte en dat uiteindelijk ook drie jaar later verscheen op het mooie debuutalbum This Is How I Let You Down. De titeltrack werd vervolgens hun bekendste nummer tot nu toe.

Nieuwe plaat Blue Ceilings moet de volgende stap zijn: “The Franklin Electric steps up to the next level with Blue Ceilings: music that casts a spell, on a human scale,” staat in het meegestuurde persbericht. “A mature, fully-formed sound that embraces the riddles of life and love.” Kortom: liedjes over het Leven & de Liefde.

Nieuwe single ‘Someone Just Like You’ is een van de prijsnummers van het album. In de videoclip danst Jon Matte zijn zorgen (voor even) weg:

After a very strange hot hazy emotional 24 hours with barely any sleep, I found myself in a Melbourne alley with a friend who happened to have his camera on him. My mind was racing, I was honestly completely broken hearted from a relationship that had just ended and he wanted to film something. With no concept in sight I just decided to dance, trying to free my body from the feelings and turbulent thoughts. Im not a dancer at all but I found myself pulling off my own interpretations of old break-dance steps and freestyle like a maniac, It felt great and he captured the moment on cam.


Nieuwe muziek

Het verhaal van Jeff Beadle is prachtig, vinden wij. Jeff komt uit Canada. Dat is natuurlijk nog niet zo bijzonder. Maar wist je dat hij daar tot voor kort zijn dagen vulde met het schoonmaken van zwembaden? Dat gaf hem veel tijd om na te denken over het leven en zijn gedachten te vangen in liedjes die diep uit zijn hart komen. Dus niet alleen het verhaal is prachtig, zijn liedjes ook. Wat te denken van How Calmly, dat ruim 2 jaar geleden een dikke 8 scoorde op ons scorebord?

En twee weken geleden ontvingen we een leuk mailtje van Spotify. Jeff Beadle had namelijk iets nieuws uit. Liedje Gone Before Sunrise welteverstaan. Nog steeds enorm R.E.M.-achtig. Wij zijn dus blij.

Nieuwe muziek

Oorspronkelijk uit Frankfurt maar inmiddels opererend vanuit Berlijn en een beetje Londen: het duo Lea Porcelain. Een debuutalbum wordt verwacht voor de zomer, maar hard gaat het al wel. Zowel ‘Similar Familiar’ als ‘Warsaw Street’ werden opgepikt door Stereogum, ze tekenden onlangs bij hetzelfde management als dat van Alt-J en ze zijn inmiddels bevestigd voor het Lattitude festival, samen met (bijvoorbeeld) Fleet Foxes, John Cale, Fatboy Slim en Kevin Morby.

Bij de buren van The Beat Juice lezen we waar de videoclip van nieuwe single Bones over gaat:

We’ve tried to create a surreal world, somewhat paradise and somehow afterlife, wherein loneliness creates a desire for a different world. The mirror symbolises communication between the two worlds that don’t need no language nor words but rather signs of light that symbolise hope and a familiar feeling in a world that seems a bit lost and so otherworldly sometimes.

Een beetje arty-farty klinkt het dus wel, maar een interessant liedje is het zeker.


Nieuwe muziek