Gobsmag Posts

Vandaag is het tijd voor iets anders. Don’t worry, nog steeds een liedje. En wel van Shovels & Rope, een folk-duo uit North Carolina. Misschien ken je ze nog uit 2013. Dat jaar maakten ze best wel indruk op Crossing Border festival. 3Voor12 zei daarover: “Een wat minder harde White Stripes met wat meer nadruk op folk en country, wat minder blues en zonder de boosheid van Jack White.  Yup, daar kun je mee thuiskomen.

Goed, het liedje. Dat staat op het nieuwe album Busted Jukebox Vol. 1. En dat album behoeft wat uitleg. Het is namelijk een plaat vol met covers. O.a. van Nine Inch Nails, J. Roddy Walston & The Business en Elvis Costello. Oh, en ze nodigen op elke track ook een gast uit. Zo speelt J. Roddy mee op zijn eigen track Boys Will Never Tell. Tof.

Een van de meest succesvolle tracks vinden we echter Nothing Takes The Place Of You. Het origineel is van Toussaint McCall, maar deze versie wordt gezongen door JD McPherson (met Shovels & Rope op backing vocals).

Wat ze zelf over de track zeggen: “We decided to do a Lennon-style version of the song featuring piano, slide guitar and some gospel-style oooohs. JD sings (the hell out of) the lead vocal on here, while we do our best Ronettes impression on the bgvs. Really happy this one made it on the record, and really thankful JD bent over backwards to help us out and get it done.”

Iets anders dan normaal dus. Maar we hopen dat het op je goedkeuring kan rekenen.

Nieuwe muziek

Afgelopen weekend maakten we kennis met Mayin, een nieuwe alternatieve popband (zoals ze zelf zeggen), uit Rotterdam en vers van het conservatorium. En wij hebben wel wat met Rotterdam. Dus gaven we de single Take Us Away een slinger. En wat bleek? Mayin maakt meer dan prima muziek! Sfeervol, duister en het geluid van frontvrouw Misha Wong doet af en toe best wel denken aan First Aid Kit.

Zelf zegt ze over de plaat: “Ik neem jullie mee naar mijn intiemste herinneringen, waar mijn diepste verdriet en mijn mooiste geluk ligt. Een heel bewogen jaar waarin mijn tranen ontwikkeld zijn tot muziek. Deze tranen bewaar ik in een potje en mijn album vormt de deksel.”

Oké. Iets concreters nodig? Snappen we. Uit de bandbio: “The music comes from the No Man’s Land between Alternative Pop and Psychedelic Folk, from Sleepy Sun to London Grammar.” Hatsa.


Nieuwe muziek

Met Another Time komt op 21 januari 2016 het tweede album uit van Femme Vanille. De titeltrack is net op single gegooid en mag er zijn.

Spin in het web van Femme Vanille is frontvrouw Karindra Perrier. Het persbericht omschrijft haar als een songwriter, zangeres, huismus, piekeraar, componist, een ongeduldige dromer, natuurkundige, ex-harpiste, aspirant bètawetenschapper of in elk geval wijsneus, én bovenal creatief leider van haar band. Vanuit haar opleiding schreef en produceerde Karindra muziek voor films, docu’s en reclames, maar tijdens een stage in New York kwam ze er achter dat reclamemuziek niets voor haar was. Ze zegt daar over: “Als ik muziek schrijf wil ik alleen maar schrijven wat ik écht wil schrijven. Waarom zou ik anders muziek maken?”

Wie Femme Vanille kent van hun debuut zal waarschijnlijk verrast zijn met het nieuwe werk. De band laat nu namelijk meer een alternatieve, bijtende kant zien met rauwe melodieën en gruizige drums. Hoorbare invloeden zijn er van van Patrick Watson, Feist en Regina Spektor. En inderdaad, dat is iets om naar uit te kijken.


Nieuwe muziek

Mogen we je voorstellen aan Sons of the East? Vast wel. Al the way from Sydney, deze drie-mans indie-folk formatie. Vorige week verscheen er met Already Gone een nieuwe plaat/EP (8 nummers, wat is het dan eigenlijk?). Een van de betere indie-folk platen die we dit jaar tegen zijn gekomen. Vrolijk (dat kunnen we wel gebruiken met dit weer), muzikaal. Denk aan bands als Mumford & Sons (ja, er zit een banjo in), mede-Australiers Boy & Bear en zelfs een beetje George Ezra. Liedje Into the Sun heeft dan weer wat meer weg van Novastar

Het schijnt overigens een bont gezelschap te zijn, dat Sons of the East. Hun bio leert ons: “Sons of the East is an indie-folk band from Sydney, consisting of Jack Rollins, who once tamed an emu; Nic Johnston, the guy who is without a doubt the best at finding short cuts; and Dan Wallage, whose hair was once described by David Attenborough as ‘the single greatest organism to ever grace the earth.”

Live schijnt het overigens ook heel erg tof te zijn, hebben we via via. Maarja, het is een eindje vliegen vanuit Australie. Mochten ze toch de oversteek maken zijn jullie natuurlijk de eersten die het van ons horen.


Nieuwe muziek

Uit Southsea, Engeland, komt het pompende geluid van Kassasin Street. Na een paar veelbelovende singles is er met Radio Silence net een EP’tje uit. Opener Yeah It’s On laat horen dat het inderdaad nu echt gaat gebeuren.

Wij kwamen de boys vorig jaar voor het eerst tegen. Dat was dankzij hun tweede single, de kneiter Centre Straight Atom. Al luisterend kwamen er al gauw twee bands als vergelijkingsmateriaal in ons hoofd: het inmiddels wereldberoemde Kasabian en het nooit echt buiten Engeland doorgebroken The Music (check deze classic van ze). En nu je het zegt, Black Rebel Motorcycle Club horen we er ook wel in terug. Die lijn zet zich door in het debuut EP’tje, dus dat is fijn nieuws.

Afijn, je moet Kassasin Street dus even gaan luisteren als je net als ons van stampende kneiters houdt. Voordat je het weet sta je er van de zomer bij te springen in de India tent op Lowlands… Of zullen we eerst Eurosonic doen? Ach, wat weten wij er ook van.


Nieuwe muziek

Nog geen week geleden was het sessiekot van StuBru (Studio Brussel) de plek waar Jasper Steverlinck zijn nieuwe single Things That I Should Have Done liet horen. Wellicht ken je Jasper als frontman van de Belgische band Arid. En wellicht ook niet. Maakt ook niet uit. Wat je moet weten is dat Jasper op dit moment hard werkt aan zijn solocarrière.

Things That I Should Have Done is daarvan het eerste voorproefje. En man man man, wat klinkt dat lekker. Denk aan Jeff Buckley, Gary Moore en zelfs een beetje Freddie Mercury.

“Things That I Should Have Done is Jasper rauw, eerlijk en op zijn meest soulful,” zegt de Belgische krant De Standaard. In dat artikel zegt Jasper zelf: “De echtheid van de blues en de blues van het leven zelf vormde de inspiratie voor dit nummer. Dit is wie ik nu ben, puur en ongecensureerd.”

Overigens zou je Jasper ook kunnen kennen van zijn rol als coach in The Voice van Vlaanderen of van zijn eerste solo-werk (uit 2004). Op Songs of Innocence covert hij tracks van o.a. The Doors, David Bowie en Rufus Wainwright. Binnenkort dus tijd voor echt eigen werk. Wij kunnen niet wachten.


Nieuwe muziek

Een paar weekjes geleden vonden we een erg fijn bandje in onze inbox: Pleasure Beach. Met daarbij de vraag Wat we van single ‘Go’ vinden. Nou, die vinden we dus heel erg lekker. Orders van hoger hand waren echter om de video nog even vast te houden totdat het EP’tje Dreamers To The Dawn er is. Dat is inmiddels het geval, dus gaan met die single!

De Noord-Ieren gaan overigens erg goed in Ierland (dagrotatie op Today FM, zeg maar het 3FM van Ierland) en de Britse pers roemt ze als kruising tussen Bruce Springsteen en The War On Drugs. Dat is niet mals, dunkt ons. En alsof dat nog niet genoeg is is inmiddels ook hun showcase op Eurosonic bevestigd. Wij tippen ze in ieder geval alvast als potentieel hoogtepunt van deze muziek-, bier en eierballenmarathon in Groningen.


Nieuwe muziek

We sluiten de week af met Michael Rault, die eerder dit jaar de plaat Living Daylight afleverde op Burger Records. Je weet wel, die hippe Amerikanen die veel releases op cassette uitbrengen. Media-aandacht gegarandeerd dus.

Zo was er al liefde van partijen als Pitchfork, Spin en HearYa. Laatstgenoemde tekende op: “The multi-instrumentalist grooves his way through a ten-track psychedelic journey, with classic, sugary-sweet pop love songs mixed with the lo-fi distortion of garage rock” (Spin). “Living Daylight has been gracing my speakers for a couple of months now as Burger Records has delivered another winner. I suggest you get on board with Rault and Burger Records ASAP.”.

En vandaag dus onze liefde voor het liedje Real Love (Yeah). Maar dat had net zo goed elk willekeurig ander liedje van de plaat kunnen zijn. Oh, waar je aan moet denken: Matthew E. White, Jacco Gardner en een beetje Black Keys.

Tot zoverrrrrr, tot maandag!


Nieuwe muziek