Gobsmag Posts

De herfstachtige folk van The Rural Alberta Advantage
Gepubliceerd 03/11/2014 door

De herfstachtige folk van The Rural Alberta Advantage

Een voorliefde voor het platteland van Canada, Alberta om precies te zijn. Dat is waar de band van vandaag haar naam aan te danken heeft. Juist: The Rural Alberta Advantage. Derde studio-album Mended With Gold is nu een maandje verkrijgbaar en single Runners in the Night is onze favoriet.

Debuutplaat Hometowns werd in 2009 vol enthousiasme onthaald en vergeleken met Neutral Milk Hotel. Een echte zomerplaat, check liedje Rush Apart maar eens.

Opvolger Departing en het nieuwe Mended With Gold zijn wat donkerder. Liedje Runners in the Night is daarvan een prima voorbeeld. Nog steeds horen we Neutral Milk Hotel, maar de liedjes zou ook niet misstaan bij onze Belgische vriend Admiral Freebee en The Tallest Man On Earth.

Vooruit, de gitaarpartij waar de track mee opent zou zo van Dire Straits kunnen zijn. Laten we het inspiratie noemen. Kudo’s overigens ook voor drummer Paul Banwatt die een stempel drukt op vrijwel elke track. The Rural Alberta Advantage zit gewoon prima in elkaar dus.

Tipje: op 27 november staat The Rural Alberta Advantage in de bovenzaal van Paradiso. Wij weten het wel.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Admiral Freebee Neutral Milk Hotel The Rural Alberta Advantage The Tallest Man On Earth

The Heavy in de mix
Gepubliceerd 31/10/2014 door

The Heavy in de mix

Vandaag op het scorebord: de heftige muziek van het Britse The Heavy. Het kan natuurlijk zijn dat deze band al op je radar staat. Zeker na de twee heerlijke album Great Vengeance and Furious Fire (2007) en The House that Dirt Built (2009). De albums staan vol met vuige, dansbare tonen. Met name de vocalen van Kelvin Swaby laten je niet snel los. Wat te denken van tracks als How You Like Me Now en Short Chance Hero.

De laatste langspeler dateert alweer uit 2012. The Glorious Dead met daarop de kneiter What Makes a Good Man? Goed nieuws voor de fans van The Heavy (of van James Brown, garagerock, Black Keys en Parliament). De kneiter van een knoeperd die we hierboven al aanhaalden (How You Like Me Now) is door Raffertie (die ons overigens niet bekend is) bewerkt tot een minimalistische, retro remix. En die willen we je natuurlijk niet onthouden.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

James Brown Parliament The Heavy

Misschien wel het mooiste liedje van… 2004
Gepubliceerd 30/10/2014 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2004

Wanneer er is niets meer te zeggen is

Met een bonzend hart vluchtte hij de Slegte in. Vlak daarvoor was hij haar in die drukke winkelstraat gepasseerd. Er was oogcontact. Er was herkenning. Natuurlijk. En het had allemaal nog geen 10 seconden geduurd. Zij zei ‘hé’ en hij zei ‘hoi’, maar ze liepen allebei door. Hoeveel jaar was het geleden? En hoeveel pijn deed het nog?

God, that was strange to see you again

En hoe vaak had hij niet gedacht dat hij haar zag? Bij dat curieuze optreden in die obscure kelder. In dat Duitse filmpje op internet. In de stadsbus naar het station (meer dan eens). Hij ontweek haar zonder reden; want ze was het niet. Achteraf bedacht hij wat hij zou zeggen als hij wel het lef had gehad.

I’m not sorry I met you
I’m not sorry it’s over
I’m not sorry there’s nothing to say

Torquil Campbell, zanger van de Canadese band Stars, schreef over een ongemakkelijke ontmoeting tussen geliefden van weleer. Zo zwaar dat het wel waar moet zijn. Maar hé, live through this, and you won’t look back... Hoop je.

Bekijk deze video op YouTube.

Misschien wel het mooiste liedje van...

The Districts gaat hoge ogen gooien
Gepubliceerd 30/10/2014 door

The Districts gaat hoge ogen gooien

The Districts is een prachtband uit Lititz, Pennsylvania. “We write honest music and we are passionate about doing so”. Tot zover de biografie. Over naar de discografie. De band heeft inmiddels een eerste langspeler (Telephone, 2013) en vervolg EP (The Districts EP, 2014) uit. Beiden op het befaamde Fat Possum label (Al Green, Band of Horses, Dinosaur Jr, om er maar een paar te noemen).

The Districts dus. Passen prima in een rijtje met White Denim en The Lumineers. Van indierock tot bluesy folk. Centraal staan bijna altijd de elektrische gitaren die, gecombineerd met een wat ongepolijste stem en catchiness, niet zouden misstaan in de grotere poptempels.

Een eerste gebeurtenis om onze uitspraak kracht bij te zetten was hun boeking op SXSW 2014. Vooruit, niet alleen de boeking, er werd meteen een live EP opgenomen in de hospitality tent van Spotify. Niet veel later volgde de BBC, die de band uitnodigde in de beroemde Maida Vale Studios in London voor een sessie. Deze sessie is sinds begin deze maand beschikbaar in de vorm van een nieuwe live EP, The BBC Sessions.

Wat ons betreft ga je nu als de wiedeweerga de track Long Distance een slinger. Dan snap je ook meteen waarom we denken dat The Districts hoge ogen gaat gooien.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Lumineers The Districts White Denim

The Slow Show komt via Dresden naar Groningen
Gepubliceerd 29/10/2014 door

The Slow Show komt via Dresden naar Groningen

Vorige week tipten we je al de band City Reign uit Manchester, deze week doen we er nog eentje uit die prachtige muziekstad: The Slow Show. Met Dresden hebben ze een wonderschone single uit.

Ze omschrijven hun eigen sound als “American folk rock but with a distinctive Northern English touch” en dat is spot on. En wij horen The National, heel erg zelfs, bijvoorbeeld in het prachtliedje God Only Knows van het mooie Brother EP’tje uit 2012. En die bandnaam, komt die van een van onze favoriete liedjes van The National?

Hoe dan ook, zelf gooien ze ook nog “classic artists like Neil Young, Tom Waits & Bob Dylan” in de grote blender van eeuwige inspiratie. Mag allemaal, het resultaat is even schitterend.

In het thuisland rolt het balletje sinds dat EP’tje van twee jaar geleden al een klein beetje in de goede richting. Zo mocht The Slow Show op BBC Radio 2 het voorprogramma van Elbow doen tijdens het radioprogramma In Session show. Presentatrice Jo Whiley sloeg met twee woorden de spijker op z’n kop: “Just beautiful.”

Mooi dan ook om te horen dat The Slow Show gisteren bevestigd werd voor het Eurosonic / Noorderslag festival in januari. Langzaam maar zeker gaat het dan eindelijk voor ze gebeuren.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

The National The Slow Show Tindersticks

Thuis met Johnnyswim (en mondharmonica)
Gepubliceerd 27/10/2014 door

Thuis met Johnnyswim (en mondharmonica)

Vandaag gaan we het hebben over disco! Je weet wel, Bee Gees, Earth, Wind & Fire en Donna Summer. Met name die laatste is interessant. Waarom? De dochter van Donna Summer, Amanda Sudano, vormt met Abner Ramirez het duo Johnnyswim. En laat Johnnyswim nou vandaag op ons scorebord staan.

Tot zover de disco. Johnnyswim maakt namelijk iets dat we (bij vlagen) vrolijke folkpop kunnen noemen. Typisch lente (lente, Summer – heb je hem?).

Johnnyswim ontstond in Nashville, in 2005. Inmiddels zijn we 3 EP’s verder en ligt het debuutalbum Diamonds nu in de winkel. Op dat debuutalbum staan 12 liedjes die zich op termijn prima mee laten zingen. Diep is het niet altijd: “We’re the fire, from the sun / We’re the light when the day is done / We are the brave, we are the chosen ones / We the diamonds, diamonds / Rising about the dust.” Maar ach, vrolijk worden we er wel van. Dit kunnen we het beste illustreren door de track Home. Niets mis mee, toch? En er zit zelfs een mondharmonica in!

Het klikte overigens niet alleen muzikaal, het stel is tegenwoordig zelfs getrouwd. Sluiten we toch weer af met Donna Summer en haar hit I Feel Love.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Donna Summer Johnny Cash Johnnyswim Mumford and Sons

Saint Saviour laat ons niet los
Gepubliceerd 24/10/2014 door

Saint Saviour laat ons niet los

In 2010 was ze de zangeres van het succesvolle Groove Armada, inmiddels gaat ze al een tijdje solo: Rebecca Jones a.k.a. Saint Saviour. Volgende week brengt ze met In The Seams een nieuw album uit en single Let It Go is wonderschoon.

In The Seams is geproduceerd door Bill Ryder Jones, voormalig gitarist van The Coral. Hij heeft de opvolger van solo debuut Union (2012) een nieuwe richting ingestuurd. De electro-pop is ingeruild voor dromerige, verdrietige piano-liedjes.

Een belangrijke rol is weggelegd voor het Manchester Camerata Orchestra, dat met hun strijkers elke steen kippenvel kan geven. Of zoals ze bij de buren van Quietus zeggen: “…something that hangs so beautiful and heavy, that it’ll crush you like a planet falling.”

Gelukkig gaat dit weekend de wintertijd in.

Bekijk deze video op YouTube.

I’m a sinner cos I’m led by vanity
Someone come and save my soul
Say the word and I will take you down with me
Somewhere we can both grow old

Nieuwe muziek

Goldfrapp Saint Saviour

Misschien wel het mooiste liedje van… 2014
Gepubliceerd 23/10/2014 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2014

Want er is niets zo deprimerend als goed advies

Op de trap naar de zolder, waar ik uren zat, deed ik heel erg mijn best om niet teveel na te denken. Want het was allemaal al erg genoeg. Ik danste maandenlang de Foxtrot, de Salsa en misschien zelfs de Horlepiep, maar mijn gênante inspanningen werden niet beloond. Die avond werd er ‘afgedanst’ en ik was er niet bij. Maar erger nog; zij was er wel. En hij ook.

“But I get so lonely
No one’s around to hold me
Hold me”

Er was niemand. Het huis was leeg en al mijn vrienden stonden te zwieren in Diny’s Dansschool. Behalve die ene, die niet inzag dat ik liever alleen was. Met mijn verdriet en in eenzaamheid. Want er is niets zo deprimerend als goed advies.

Het Farfisa-orgeltje van The Growlers danst vrolijk rond dit deerniswekkende onderwerp. De zwelgende stem van Brooks Nielsen slaat echter elke helpende hand af. En Good Advice wil je meebrullen, woord voor woord. Want heb je niet het recht om je alleen en miserabel te voelen?

O ja. Zij en hij. Mooi wel hè. Na het afdansen, op het schoolplein. Waar ik al bang voor was.

Bekijk deze video op YouTube.

Misschien wel het mooiste liedje van...