Man, wat had Stevan een plezier aan de Australische Sunshine Coast. Dat bedacht hij vlak voor vertrek op Brisbane Airport en daarom schreef hij er een liedje over, zijn tweede singletje: LNT. We horen lekker weer, goede muziek en een geweldig gezelschap. Knap gevangen door dit grote talent.
Gobsmag Posts
Mogen we je voorstellen aan Ricky Cherim, aka Meetsysteem? Deze 27-jarige Amsterdammer bracht afgelopen juni met Geen Signaal een te gekke debuutplaat uit. Toegegeven, misschien wat anders dan je van ons gewend bent. Maar dat moet kunnen, nietwaar?
Hoe anders? Nou, Meetsysteem maakt Nederlandstalige electro-indie met een jazzy vibe. Neem nou bijvoorbeeld titeltrack Geen Signaal.
Afgelopen april maakte hij al furore op Rotterdams festival Motel Mozaique (met 3-mans band) en als gevolg daarvan werden we door een vriend van Gobsmag getipt. Ok, het heeft wat langer geduurd om dit bericht met je te delen, maar we hopen dat je niet minder blij bent met deze ontdekking.
Het eerste singletje van Henry Chadwick’s eerstvolgende ep klinkt zoals we ze in de jaren ’90 graag hoorden. En nu nog steeds. Awake kleurt keurig binnen de lijntjes, maar is spannend en fijn genoeg. Wegluistermuziek om vaker te horen. Dat eerstvolgende ep-tje is trouwens The President Of Make Believe. En het tweede singletje daarvan is er ook al: Never Say No.
Death Dips van Kid Kapichi klinkt wel zo’n beetje waar het over gaat: een verwoestend ritje in een achtbaan. Als een draaikolk. Beangstigend en tegelijk verslavend. Een ziekmakende vrije val. Als een onbekende drug. Make your deathwish on the death dips. De band uit Hastings geeft extra gas in de bochten en verliest gelukkig alle grip.
Onze favoriete indie-pop band uit Wales spuugt er met Throw It Up gewoon nog eentje uit: zo’n smaakvol rammelend singletje. Beetje Dandy Warhols-achtig dit keer. En in de tussentijd gaat het best hard met Seazoo, die ons eerder al vermaakten met Roy’s World en Shoreline. Debuutalbum Trunks was in de race voor een prijs, SXSW en The Great Escape werden aangedaan en ze traden op voor bands als Idles en Circa Waves.
It’s not an optimistic song, laat M.T. Hadley ons weten aan het begin van de videoclip. En dat is, hoewel de muziek misschien even anders doet vermoeden, toch wel een beetje een understatement. Maar we hebben ook nooit anders dan zwaarmoedigheid gehoord van M.T. Hadley, en dat kan ook niet anders, want zijn enige andere singletje (uit 2016) ging over het overlijden van zijn moeder. Met Rattle laat hij weer van zich horen en het is wéér een ‘drop everything kind of track’.
M.T. Hadley schreef Rattle toen hij twintig was, vertelt-ie in de videoclip. Het is een lullaby voor een imaginaire baby en een sombere voorbereiding op het leven. Het gaat verschrikkelijk worden. Met enkel hartenzeer. Angsten en twijfel. Maar we should try to share some vocabulary of hope, a hope to be brave. Misschien lukt het. Misschien. Maar dan wellicht pas in een volgend liedje.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=p2c3ss7UXlA[/embedyt]
Zach Kleisinger komt uit Canada en heeft met Lower Your Book een prachtig, intiem, klein liedje gemaakt. Een liedje dat ons nog het meest doet denken aan The Deep Dark Woods. En man, wat houden we van die vibe! Typisch zo’n liedje om niet te lang over te schrijven, maar gewoon direct lekker te luisteren. En nog een keer.. En nog een keer…
Waar die plek ligt weten we niet. We weten wel dat liedje Place I Know erg fijn in het gehoor ligt. Zeker bij liefhebbers van een vibe zoals Kevin Morby of Steve Gunn die neer kan zetten.
JW Francis is trouwens een drukbezet man. Zo heeft hij zijn eigen muziekmagazin (Rare Candy) en recording studio (CU Records). En sinds vorig jaar al een meer dan fijne EP I’ll Love You Forever, Bye.