Het hangt er namelijk maar net vanaf wanneer je dit liedje opzet. Zo snel mogelijk, is ons advies. Ietwat rauwe stem, piano. Prachtig. We horen er ietwat Antony & the Johnsons in, maar ook een onbekende parel als Ben’s Brother.
De mannen hebben inmiddels al wat jaartjes meegedraaid en de nodige platen uitgebracht. Liedje I’m Awake For Sure is nog geen deel van een groter geheel. Maar dat gaat vast en zeker veranderen. Dus klik op die Follow button en houd ze in de gaten!
Wij wel, in ieder geval. We hebben liedje The Wee Hours inmiddels al tig keer gedraaid. En dat blijven we doen. Vocals hebben wel iets weg van The Maccabees, maar het liedje als geheel heeft iets theatraals, cinematic. Dat maakt het lastig om er een label op te plakken. Dat doen we dan ook niet.
Wat we nog wel willen melden is dat de track op album Until The Light komt te staan. En dat album verwachten we in juni. Keep an eye out!
Op 14 juni 2017, net na middernacht, vatte de Grenfell Tower in London vlam. Tweeënzeventig mensen kwamen om het leven. En het was tijdens de nasleep van deze ramp dat Adam van Fragile Creatures (Brighton, Engeland) een pen pakte en een nieuw nummer schreef. Falling (ogenschijnlijk over de liefde) kwam bij sombere gedachten. Over mensen die niet meer meetellen, over de teloorgang van publieke voorzieningen en een systeem waar meer van gevraagd wordt dan het kan bieden.
In alle eerlijkheid; dat horen we er niet allemaal in terug. De toetsen zetten wel direct de toon (om op te zoeken: een beetje zoals de saxofoon in Dr. Grossbaum) en vrolijk is die niet. Maar plots komt er dan een Pulp-achtig refrein en wordt er een beetje luchtigheid de donkere kamer in geblazen. En die luchtigheid raakt het nummer niet meer kwijt. Dat is ook helemaal niet erg; dat maakt Falling wonderlijk mooi.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=kylNEuxM6po[/embedyt]
Leon Majcen maakt met Down The Drain een meer dan prima singer-songwriter liedje. Vandaar dat we het even met je wilde delen. Gitaar, en zelfs een mondharmonica. Dat zijn vaak de ingrediënten voor magie (Dylan?). Combineer dat met een laid-back stem en je hebt dus een gave track. Ergens tussen Jack Johnson, John Mayer en Tyler Childers. Maar dan op een eigen manier? Ben je er nog? Goedzo, luisteren dan!
En slinger daarna de plaat Numb even aan. Nog meer moois!
De mannen van The Mondegreens verhuisden van het slaperige Chico naar Seattle. Waar het bruist. En dat horen we terug in liejde Beltdown. California rock, beetje bluesy. Ja, daar vermaken we ons prima mee. Een plaat moet er dit jaar ook komen. Maar nog even geduld. Althans, nog 1,5 week. Op 18 mei verschijnt All Our Neighbourhoods.
The Key Rocks. “Independent artist, independently recorded, trying to capture the rawness of music”. En dat is prima gelukt in liedje The Line, vinden wij. Elektrische gitaar, fijne stem. Meer heb je soms niet nodig. Misschien een NL tour? Want we zien dit wel zitten, alleen op een podium. Wie haalt deze beste Ier onze kant op?
Holly Redford Jones komt uit Londen en stuurde met Bonjour Madame een nogal ‘laid-back, mellow rocker’ op. Horen we een heel klein beetje Sharon van Etten? Of is het meer bluesy? Anyway, we vinden Holly iemand om in de gaten te houden, want ze is pas twee liedjes onderweg (na Big Blue Sky)
En dan met name naar liedje 3000 miles. Een 7 minuten durend liedje van Long Gone John. Een typische hard travellin’, folk singin’, blue feelin’, fingerpickin’, tall tale teller.
En daar houden we van! Ondanks dat de track al uit 2018 stamt en we niet weten of en wanneer we nieuw materiaal kunnen verwachten. Want goede muziek is tijdloos, nietwaar? Dus maak even 7 minuten vrij op deze regenachtige zondag en geniet van Long Gone John. Zeker als je van bands als Langhorne Slim en The Lumineers houdt.
