Tag: <span>Snow Patrol</span>

Hier op de redactie gaat er altijd een belletje rinkelen als een biografietje zegt ‘acteur’ of ‘actrice’. En toen zagen we ook nog een foto van Dan Sultan (heel populair in thuisland Australië) met op de achtergrond te grote, onnatuurlijk oranje vlammen en toen wisten we het zo zeker niet meer. Maar we luisterden toch. En we hoorden een gloeiend duet. Zoals dat duet tussen Martha Wainwright en Gary Lightbody. Of tussen Ilse de Lange en Martijn Hagens (zoek die maar eens op). We hoorden namelijk een nieuwe versie van Dan’s prijsnummer Killer. Hij zong het met Georgia Maq van Camp Cope en het is verdraaid goed.

Dan Sultan dacht namelijk; ik doe dat album Killer van mij gewoon nog eens, maar nu met anderen en dan krijg ik wat andere versies en die pleur ik op een EP. Aldus geschiedde. Hij nodigde een nieuwe, goede Australische muzikanten uit in de studio en ze gingen aan de slag. Little did he know dat het titelnummer (en het origineel is al gruwelijk acceptabel) nog beter zou worden met medewerking van Camp Cope en Dave Le’aupepe van Gang of Youths. Maar dat werd het dus wel. Krachtiger. Sterker. Nog beter passend bij de enigszins agressieve tekst die Dan ooit schreef.

I’m just a killer for your love
For the thrill of it I’ll take your heart away

Bassiste Kelly, van Camp Cope, zei later; ‘We approached it as if it were one of our songs. (…) We didn’t have to force anything to make it feel like a song we could all be proud of.’ En dat hoor je.

Nieuwe muziek

Uit het Amerikaanse stadje Middlebury (Vermont) komt het het indie art-rockgeluid van The Giant Peach. Eind april verscheen hun eerste plaat: Pulling Teeth.

Met bandleden die qua muzikale scholing uit verschillende genre’s komen (folk, blues en jazz), vonden ze elkaar bij The Giant Peach vooral als liefhebbers van verhalende liedjes over, zoals ze zelf zeggen, “stubborn love, mistakes, and repeated carelessness with a cutting honesty and an unexpected joy”. Geen wereldschokkend of vernieuwende invalshoeken dus, maar het levert wel prima liedjes op, zoals het explosieve ‘Over Again‘, het intieme ‘Used‘ en het prachtige ‘Giving Up‘.

“It’s a collection of songs that I wrote over the course of my first relationship and at its end,” vertelt frontman Harrison Wood Hisang over het album. “There’s a lot of doubt in these songs — questioning your past wants and actions, questioning your beliefs as your overturn them one by one by letting people down and being let down, and ultimately questioning the kind of person that you are.”

Mooi.


Nieuwe muziek