Tag: <span>Somehow</span>

‘Dear Erwan. It’s a pity the video clip got postponed again, but real music lovers can do without.’ En dus gooide Somehow (Erwan Pépiot) zijn nieuwe single openbaar op Soundcloud, voor ons, voor jou, voor de wereld en daar zijn we heel blij mee. Want There’s a Riot Coming klinkt verdraait goed. Net als de rest van het album Low Tide dat eind vorig jaar verscheen. Net als eerder werk dat in 2017 verscheen.

En net als toen denken we ook nu weer aan de stem van Ian Curtis, de bas van Peter Hook, de dualiteit van The Cure, de diversiteit van Belle & Sebastian en Morrissey in het algemeen. Maar toch is het meer dan toen écht Somehow. Zijn teksten waren dat altijd al; soms surrealistisch, veelal romantisch en bijkans een beetje somber.

No I can’t tell for sure
If there’s a riot coming along
I wish I could tell, tell, tell
I could tell you now
What’s wrong and what’s going on

Verandering en revolutie; daar gaat het op Low Tide over. Alle nuance lijkt zich tegenwoordig terug te trekken. Niemand weet wat er komt. Ook Somehow niet. Maar hij zingt er prachtig over.

Nieuwe muziek

Nieuwer dan deze nieuwe van Erwan Pépiot komen ze niet. Maar dat is wat we doen: schrijven over bloedhete, net afgebakken muziek. Onze favoriete Parisien bracht als Somehow twee jaar geleden zijn debuutalbum uit (Hidden Memories) en daar schreven we natuurlijk ook over. Over het fantastische While The Days Go By, om precies te zijn. En voor de opvolger van dat album tapt hij ogenschijnlijk uit hetzelfde goede vaatje. Maar dat kunnen we alleen baseren op dit eerste voorproefje: het heerlijke Shut Your Eyes And See.

Weer die luchtigheid (die ons nu aan The Philistines Jr. doet denken) en dan wéér die stem (die ons nog steeds aan Ian Curtis doet denken). Het geeft dit knappe staaltje indie-pop een new wave-achtig tintje. En ook weer: Aurélie Tremblay. Want zij zingt mee op elke track die Ewan maakt. Dus hoewel je alles al eens gehoord hebt, klinkt Somehow toch uniek, of zo. En als sympathie een klank zou hebben dan zou je Somehow horen, denken wij.

Shut Your Eyes And See klinkt dus vertrouwd en toch nieuw en verdomd genegen bovendien. En we hadden Erwan kunnen vragen of hij de titel inderdaad geleend heeft van James Joyce’s Ulysses. Maar dat hebben we niet gedaan. Is ook niet nodig. Een artiest die zijn eigen song uitlegt? We verzinnen het liever zelf. En we hopen dat jij dat ook doet. Doe maar. Doe je ogen dicht en zie.

Nieuwe muziek

Heel af en toe wordt er op de redactie nog wel eens gegniffeld als we denken eens die tienermeisjes die zwijmelden bij More Than Words van Extreme en opgewonden naar het album vroegen bij de lokale platenboer, die waarschijnlijk met tranen overtuigd moest worden om een langspeler met zo’n obscene titel überhaupt te bestellen. En dan denken we aan die gebroken hartjes, na vier nummers, waaronder Li’l Jack Horny. Gelukkig volgde Hole Hearted ook nog. Maar pas helemaal op het einde. Misschien hebben ze die niet eens gehoord.

Dus, voor de duidelijkheid; Somehow is níet Joy Division. While The Days Go By lijkt dan misschien op een (ietwat lichtvoetige) track van Mancunians, het album Hidden Memories brengt toch echt wat anders. Goed anders. Fijn anders. Dat album kun je in zijn geheel beluisteren op Bandcamp en het loont de geringe moeite die je daarvoor moet doen. Je hoort namelijk de huiselijkheid, de melancholie van de slaapkamer, de eenzaamheid van het toilet. Want Erwan Pépiot (Parijs) deed het allemaal zelf, onder zijn eigen dak. Met een beetje hulp van Aurélie; je hoort haar op elke track.

Erwan zingt over de relaties tussen mensen, over vergankelijkheid en hij gooit wat van zijn ideeën voor een revolutie in de strijd. Maar het allermooist is zijn zwaarmoedigheid:

If only I gave you what’s left of me now
what’s left of me now
But it’s only a matter of time
It’s only a matter of time

Nieuwe muziek