Tag: <span>Ryan Adams</span>

In Seattle woont een man die Erik Walters heet. Dat is op zich geen nieuws natuurlijk. Maar laat hij nou een band hebben: Silver Torches. En laat Silver Torches nou net een nieuwe plaat (Heatherfield) uit hebben en met Cal een single hebben die ons doet denken aan The War On Drugs.

Precies, we zeggen The War On Drugs. Maar eerlijk is eerlijk, niet de hele plaat klinkt zo. De meeste tracks zullen goed in de smaak vallen bij liefhebbers van Ryan Adams, Jason Isbell en Noah Gundersen (eveneens uit de Seattle scene). Die laatste noemen we overigens niet toevallig. Single Cal bevat namelijk nog een B-kant, in de vorm van Heaven. En laat Noah Gundersen nou meespelen op die track.

Je snapt het, prima muziek dus.


Nieuwe muziek

Het is een mooi verhaal: Amerikaanse muzikant Nico Yaryan mag als drummer mee op de wereldtournee van goede vriend Hanni El Khatib. In Amsterdam ontmoet Yaryan een leuk meisje en ze worden verliefd. Hij stopt met de band en trekt bij haar in. Totdat hij ons land weer uit moet en terug naar Los Angeles verhuist. Daar werkt hij op een wietboerderij (jawel) en van het verdiende geld probeert hij zo vaak mogelijk terug te gaan naar Amsterdam.

Ondertussen schrijft Yaryan natuurlijk ook liedjes over zijn lange afstandsrelatie. Daar ben je immers muzikant voor. Over de sterke debuutsingle Just Tell Me vertelde hij onlangs tegen de collega’s van Stereogum het volgende:

I wrote this song when I was feeling strain in my long distance relationship, and I knew it had been too long between visits. I didn’t have the money to book a trip to Amsterdam where my girlfriend lived, and I was feeling selfish that I had chosen to live in LA to pursue my music. It takes a lot of work to maintain a relationship when someone lives on the other side of the planet, and I wasn’t being good about making our Skype dates on time, or being as present as I could have been. So this song is a sort of plea to her.

Of zoals Bloc Party al eens verzuchtte in een van hun überclassics: This modern love breaks me.


Nieuwe muziek

Eigenlijk is het opmerkelijk dat we vorig jaar geen aandacht besteedden aan Noah Gundersen. Hij leverde met Ledges namelijk een top-album af dat in menig jaarlijstje prima scoorde. (Jullie gooiden ‘m zelfs op nummer 19 in onze lijst, om precies te zijn.) Vorige week verscheen gelukkig de opvolger, Carry The Ghost. Dus we dachten, laten we dat nou meteen eens aan jullie melden.

Noah Gundersen dus. Een jongeman uit het noordwesten van Amerika. In de media geprezen om z’n prachtige teksten en veelvuldig vergeleken met Ryan Adams. Toepasselijk dan ook dat het prijsnummer van de nieuwe plaat Heartbreaker heet, net zoals dat ene prachtige album van die Ryan Adams. Hoe dan ook, een prijsnummer is het. Soms moet je niet te veel lullen, maar gewoon luisteren. Dit is zo’n moment.


Nieuwe muziek

Vorige week schreven we over de fijne liedjes van prachtband Dawes. Hoe weten we niet, maar die post vond zijn weg naar Blue Velvet Records in Californië. We houden van Dawes en volgens de mail moesten we dan ook even luisteren naar Doug Burr. Goed, wij luisteren dus. En Doug Burr blijkt met Pale White Dove een prachtige nieuwe plaat afgeleverd te hebben!

Doug Burr dus. Hij maakt in zijn bio gebruik van het betere name-droppen. Zo hebben niemand minder dan “Buddy Holly, Springsteen, Young, Blind Willie Johnson, Bill Mallonee, and Tom Waits” hem beïnvloed. En eerlijk is eerlijk, we horen er best wel wat van terug. En meer. Neem nou de track White Night – Black Light. Zou wat ons betreft niet misstaan op een Ryan Adams-plaat.

Onze favoriet, No Human’s Voice, toont dat Burr zich ook prima een ballad kan toe-eigenen (we horen wat Israel Nash Gripka). Kortom, een veelzijdige plaat die de handen van liefhebbers van muziek en teksten van Ryan Adams, R.E.M., Dawes, Matthew E White en 16 Horsepower ongetwijfeld op elkaar gaat krijgen.


Nieuwe muziek

Soms zit er wat in je inbox waarvan je denkt: damn, dit is goed. Justin Hulsey is zo’n geval. Deze singer-songwriter stuurde ons nieuwjaarswensen (altijd goed) en deed er ook een linkje bij naar zijn nieuwe album Morning Bloom dat in het voorjaar moet uitkomen.

Wat feiten: geboren in Kansas City, verhuisd naar Nashville, waar hij “lived, breathed, drank, slept, raised hell, wrote, recorded, etc.. for 12 years. Tegenwoordig opereert hij vanuit Denver. Hij deed ons land trouwens al meerdere malen aan voor wat radio-shows en huiskamerconcerten, dus wellicht doet zijn naam al een belletje bij je rinkelen.

Dan de muziek. Justin noemt zichzelf een singer-songwriter en dat klopt eigenlijk prima. Hij liet ons wat opgetogen nummers horen, maar er zaten ook wat donkere pareltjes bij. Onze favoriet? Het nummer The Waiting Room.

Maar laten we ook eens het woord aan iemand anders geven.

“Justin Hulsey is a damn fine writer,” zegt bijvoorbeeld collega-muzikant Jake Newton, die frontman van Sleeping Wolf is. “Justin wrote an incredible record, about some of the darkest things humans go through. Hulsey grabs the awkward little scraps of life; the drunken fight, the lonely car ride filled with a quiet ache, the waiting room filled with anxious cigarette breath and out dated kids magazines. He takes these moments and synthesizes them into fluid movements. Sonic ballets, forgive the schmaltz. [Morning Bloom] is beautiful heartbreak, in it’s truest form. Don’t be a fool. Listen to this record.” 

Niks meer aan toe te voegen.

Nieuwe muziek