Tag: <span>Talking Heads</span>

Man achter The Last Hours is Callum James, een 20 jarige singer/songwriter uit Londen. De platencollectie van z’n pa bracht ‘m de liefde voor artiesten als Joni Mitchell, Nick Drake en John Martyn. Laatstgenoemde neemt hij ook mee in het omschrijven van de (redelijke specifieke) sound die hij zoekt. Een obsessie, noemt-ie het zelfs, “trying to mix John Martyn style acoustic riffs with Radiohead’s In Rainbows’ era style production whilst channeling the infectious nerving bubble gum melodies of Talking Heads takes place.”
Spannend klinkt het zeker, en prima single ‘Shiver and Shake‘ (dat ons ook wel doet denken aan iemand als Fink) doet ons wel uitkijken naar een later dit jaar verschijnend EP’tje.

<

p style=”text-align: justify;”>

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek


Adámas begint met een sterk staaltje name dropping. Hun leden hebben o.a. gewerkt met Raphael Saadiq, LCS Soundsystem, Kanye West en Aloe Blacc. Daarnaast laten ze zich inspireren door Fela Kuti en Talking Heads. Wat je krijgt is liedje Change It. Inderdaad een kleine 80’s vibe, dansbaar en fijne vocals.

An exploration of the everyday inner struggle. A lullaby for the broken, a song for those who keep going, against the day. A call of awakening, an invitation to transformation through the acceptance of who we are. A shameless procedure, a petition to love one self with no limits, no judgement, as is. To change whatever stands in between of who you were and who you want to be.

 

Nieuwe muziek

Want Wooze heeft groovende riffs (van kosmische proporties) en zoete deuntjes (van goddelijke aard). En als we al die onzin achterwege laten heb je gewoon een heel lekker nummer zoals I’ll Have What She’s Having. Het komt op het nieuwe EP-tje van dit synth-pop duo uit Brixton.

‘This song is about the grass being greener on the other side from the perspective of someone standing on a circle.’ Theo en Jamie hebben het vaker over keuzes van alle dag in deze moderne tijden. Ze scheppen er een genoegen in om grappig en slim sociale verwachtingen en culturele standaarden aan de kaak te stellen in hun muziek. Maar daar hebben we zo direct geen voorbeeld van.

We wachten gewoon op het EP-tje. Met songtitles als Zeus’ Masseuse en Cousin Paul From Paddington kan het nauwelijks tegenvallen. En anders nemen we gewoon nog een keer wat Wooze ons eerder gegeven heeft.

Nieuwe muziek

‘I … felt happy when you said you don’t need me.’ Zo begint Louis Forster van The Goon Sax zijn verhaal over liefde die op gespannen voet staat met het leven zelf. En dat heeft-ie verpakt in de twee geweldig aanstekelijke minuten die Make Time 4 Love duurt. Vrolijk haast. Met cowbell. Met blazers. Met strijkers. Maar zijn woorden zeggen heel wat anders. Die gaan over impulsen die niet begrepen worden. Over de moeite die je kunt ondervinden met jezelf.

You need someone so completely
And I’m gone, running on strange times

Zo’n ogenschijnlijk optimistisch nummer en toch vol twijfel: een beetje Girlfriend In A Coma-achtig. Hoe komt dat zo, Louis? ‘We laughed a lot, particularly when writing the part for the chorus but then the words were very earnest because there was a lot going on that I couldn’t really push aside to write about something else. ‘I’m gonna see my baby And it make me feel moody’ would probably have done the trick.’

Now it’s the night before you birthday
I tried to paint you something, it didn’t work out
I can see myself tomorrow
Telling you, something you won’t feel

Het is moeilijk soms, mensen. Het is soms moeilijk allemaal. Maar Make Time 4 Love maakt het een beetje beter. Dankzij die cowbell. Dankzij die blazers. Dankzij die strijkers. Het is twee minuten feel good op een bedje van pijn.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Die zagen we even over het hoofd, die begin februari veschenen nieuwe plaat 16 Colors van het Deense band VETO. Omdat het drie jaar duurde voordat er nieuw werk was? Wellicht. Maar dat het een bijzonder fijne plaat is, hoor je direct al in single ‘I Am Here’.

De reden van afwezigheid zat ‘m in het succes. VETO, in 2007 uitgeroepen tot Danish Band of the Year, zat er in 2014 even helemaal doorheen. Ze waren dan ook al 5 jaar continu op tour. De band vertelt:

“We had to retrieve our drive, and creativity demanded both time and space in order to flourish once more. This saw us parting ways with our record label and business partners, and granted us with a calmer, freer approach to the creative process. We worked alongside producer Mikkel Bolding over a two-year period, influencing our sound by introducing us to the world of analogue recording.”

Het resultaat is een bijzonder spannende plaat die het vetrek van Wild Beasts (RIP) enigszins weet op te vangen. Velkommen tilbage, zeggen we dan.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Ook in Uppsala gaat het oude jaar over in een nieuwe. We hebben het over 2015. Er is een feestje. Er zijn mensen. Victor, Robin, Robert, Isabelle en ongetwijfeld nog wat anderen, anders kun je het nauwelijks een feestje noemen. Maar het genoemde kwartet besluit die nacht een band te beginnen. Cat Princess. Een paar dagen later spelen ze al op het verjaardagsfeestje van Robin. En niet veel later claimt Victor in Nils de ideale frontman te hebben gevonden.

Dat kan best wel eens kloppen. Want op het lekkere Fly on Your Wall laat Nils horen over voldoende bravoure en psychose te beschikken voor de spannende retro art rock die de band maakt.

Oh honey bunny
Won’t you please pick up the phone
I love to hear your sweet voice, darling!

Nee, een verhaal heeft Cat Princess met Fly on Your Wall niet echt te vertellen. Hoeft ook niet. Het is die stem. Het is die spontaniteit in de compositie. En het is de wetenschap dat die ene toffe oom van je helemaal los gaat op dit nummer omdat het hem doet denken aan 1978 en de vrijdagavonden in de jeugdsoos in Zevenaar. Mooi toch?


Nieuwe muziek

En dan vind je in één van je kontzakken toch nog een paar losse euro’s voor een allerallerallerlaatste biertje en dans je dus rond dat afvoerputje van de stad regelrecht de ochtend in. Op Creatures van The Fluids bijvoorbeeld. En er is niemand meer. Misschien is het licht zelfs al aan.

Mike, Nick en Cooper (uit Brooklyn) begonnen een band uit gedeelde malaise, onbeantwoorde lust en na eindeloos bankhangen. Een beetje om dezelfde redenen waarom jij daar op die plakkerige dansvloer nog als een Ian Curtis ritmisch te bewegen. Dan kun je inderdaad maar beter sexy zijn. The Fluids is sexy. Jij bent sexy.

Deze herfst verschijnt het debuutalbum No Kidding! op Axis Mundi Records. Lead single Creatures geeft alvast de richting aan. Funky als de hel. Alsof je een louche nachtclub binnenstapt, eind jaren ’70, begin jaren ’80. Maar je staat gewoon nog rond dat afvoerputje en je danst nog altijd als nooit tevoren.


Nieuwe muziek

Ook schromelijk onderbetaalde scribenten van bedenkelijk allooi hebben recht op vakantiedagen. En dat geeft een bepaalde dynamiek op de redactie; er worden hilarische out-of-office replies verzonnen, er wordt noest geschreven aan een werkoverdracht en dat overvolle postbakje wordt eindelijk eens geleegd. En dan vind je nog eens wat. Like Never Before van Artificial Pleasure bijvoorbeeld.

Lag daar dus al een maandje of drie te verstoffen onder andere releases die ook nog niet beluisterd waren. En in relatief rustige tijden, met een twee weken Toscane voor de deur, nemen we het niet meer zo nauw. Ook omdat Like Never Before (van het gelijknamige debuut ep’tje) heel lekker is. En anders. Maar niet nieuw. Funk pop zoals je ouders die hoorde, midden jaren ’70. Frontman Phil McDonnell noemt het; ‘Full on synth and guitar driven sweaty soul pop.’

Dansvloervriendelijk dus, maar dan moet je wel diep in de nacht op de juiste plek zijn beland. Het liefst in een donkere ruimte onder de grond. Met nog net genoeg geld voor een laatste bier. Dansend rond het afvoerputje van de stad, zeg maar. Dan wil je nog wel even als een Ian Curtis bewegen op Artificial Pleasure. Als nooit tevoren.


Nieuwe muziek