Tag: <span>Wilco</span>

Een prima single in onze mailbox: Bird’s Eye View van nieuwe roots/indie band Elephant. Het Rotterdamse kwartet noemt het ‘een bitterzoet nummer over ouder worden en het accepteren van gestrande dromen’. Op het prachtige liedje worden ze vergezeld door pedal steel gitarist Stefan Wolfs (Judy Blank, Next of Kin). Mellow popmuziek met een excentriek randje, voor liefhebbers van o.a. Wilco, Andy Shauf en Big Thief.

De vandaag uitgekomen videoclip is een samenwerking met Conform Cox, (Cox Janssens), een zeer talentvolle Rotterdamse designer/illustrator. Ze werd in 2019 benoemd tot één van de drie stadstekenaars van Rotterdam en exposeerde in de Kunsthal. Ze heeft het thema van de song op een eigenzinnige manier vormgegeven.

Bekijk deze video op YouTube.

Bird’s Eye View is de tweede single van Elephant. Een paar maanden geleden verscheen al Midnight in Manhattan, dat drie weken in de Verrukkelijke 15 van NPO Radio 2 stond en internationaal werd opgepikt door o.a. Amazing Radio (US/UK). In maart 2021 zal een titelloos debuut EP’tje verschijnen, die werd opgenomen met producer Pablo van de Poel (DeWolff) in de Electrosaurus Southern Sound Studio. Duidelijk dus: Elephant is een band om goed in de gaten te houden.

Nieuwe muziek

Vandaag schrijven we graag over Wayne Graham. Nee, geen man. Ook geen vrouw trouwens. Maar een band uit Kentucky, opgericht door de broers Kenny en Hayden Miles en vernoemd naar hun grootvaders. Ze groeiden op in de uitgestrekte landschappen in Central Appalachia. En hoe cliche dat ook klinkt, dat is zeker te horen, bijvoorbeeld op liedje What For? We moesten denken aan een mix tussen Elbow en Wilco. Lekker laid-back dus. Prima voor deze tijd van het jaar!

Nieuwe muziek

Juist, Antwerpicana. Wat deductie leert ons dat The Calicos uit Antwerpen komen en zich laten inspireren door Americana. Neil Young, maar ook Novastar, Wilco en een flinke dosis pedal steel. Kortom, genoeg ingredienten om ons enthousiast te krijgen. En dat is precies wat liedje Driftwood doet. We vinden het liedje op EP Our House, die pas op 26 oktober verschijnt. Een langspeler staat nog niet in de planning.
Mocht de naam je trouwens bekend voorkomen, The Calicos wonnen in 2018 de prestigieuze Humo’s Rock Rally.

Nieuwe muziek

Wacht even. Dat klinkt als een Disney-boodschap. Dat klinkt als een slotscène uit een aflevering van Full House. Maar Jim James (frontman van My Morning Jacket) heeft wel gelijk natuurlijk. Heel erg gelijk. Verdomd gelijk. En schreef daar ook nog eens een prachtige song over, Throwback, met een productie die doet denken aan een live-opname zonder publiek. Ja, Jim heeft het tegen jou. Hij heeft een ietwat betuttelende boodschap voor jou. ‘Real time is running out.’

Scroll back in time through your account
Watch your face grow younger as real time runs out

Terugkijken kost tijd. En ook Jim scrollt door timelines en ziet gezichten steeds jonger worden. Een onzinnige bezigheid natuurlijk. Stupide zelfs. Of zoals Jim zegt; ‘The clock is ticking (…) I am here staring at my fucking phone!’ Maar Jim denkt soms ook onnodig terug aan vroeger (net als wij, veel te vaak). Ook daar gaat Throwback over. Dat is een stuk minder Disney en schuurt heel wat meer.

Turn back the pages in the rays of the sun
#ThrowbackThursday to the way that it was
When we were young, when we were young

Wie weet hoeveel tijd we nu eigenlijk echt hebben? Dus luister snel.

Bekijk deze video op YouTube.

 

Nieuwe muziek

Bonfire Lakes klinkt als een idyllische plek. Het is echter een band (6-piece) uit België. En wat voor én. Liedje Two Sisters neemt ons mee naar een plek waar we graag willen zijn. Een plek waar we misschien zelfs Sufjan Stevens wel tegenkomen en Wilco graag op bezoek komt. Of een andere Belgische prachtband als Yuko.

De track vinden we op Leaves, de debuutplaat die sinds eind maart in de winkels ligt (zoals Matthijs van Nieuwkerk zo mooi kan zeggen).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Elliott Brood is zo’n band die stiekem alweer eventjes meedraait. In Nederland hebben ze echter nooit helemaal de waardering gekregen (lees: grote en volle zalen) die ze wat ons betreft verdienen. Laat je overigens niet misleiden door de naam. Elliott Brood is een trio, afkomstig uit Canada, en geen solo-project. Vier platen hebben ze alweer uit, vol met Americana in de stijl van Deer Tick, Wilco en Dawes. Op nieuwste single, ‘Til the Sun Comes Up Again klinken ze iets meer honkytonk, maar hey, het is bijna zomer.

Die track komt overigens op Ghost Gardens, vanaf 15 september uit op Paper Bag Records (o.a. Moonface). De roots/americana liefhebber heeft weer iets om naar uit te kijken.


Nieuwe muziek

Hank Midnight stuurde ons een mail. Althans, zijn promotor. In eerste instantie deed het ons denken aan Californication. Maargoed, al snel bleek het om een alt folk/blues/experimental artist uit Brooklyn te gaan. Daar konden we wat mee!

De afgelopen maanden besteedde Hank aan het maken van een plaat, Motel. Die plaat is af en wordt op 9 november de wereld ingeslingerd. Maar dan? De plaat moet natuurlijk gepromoot worden. En dat kost geld. Dus bedacht Hank dat het handig was om een Kickstarter-campagne te voeren om wat geld bij elkaar te verzamelen om een promotor in te huren. En niet veel later veel de single The Mirror in onze inbox.

Namen die in ons opkomen? Brian Eno, Wilco, een beetje Pink Floyd. Precies, filmachtige muziek. En laten we daar nou net behoefte aan hebben op deze druilerige (in ieder geval in Rotterdam) vrijdagochtend.


 

Nieuwe muziek

Adeline Hotel, uit Brooklyn, is het project van singer/songwriter Daniel Knishkowy. Begin mei verscheen met It’s Alright, Just The Same een nieuwe plaat, geproduceerd door een muzikant die zelf ook mooi dingen doet en het ontdekken waard is: Will Straton.

It’s Alright, Just The Same is een prachtig album, vol melancholie en zielige overpeinzingen. Herfstig, zou je het kunnen noemen. Maar het is zo goed, dat het in de zomer ook prima werkt.

Een single is er niet; Adeline Hotel lijkt zich niet echt bezig te houden met dat soort commerciële trucjes. Geeft ons wel de kans om de cynische en langzaam opbouwende -wacht op die piano- albumopener Oh Well erop te knallen. Al was het alleen al vanwege de tekst:

When you move somewhere, you can be anyone else
But I’ll probably just be myself
Oh well


Nieuwe muziek