Auteur: <span>Bas</span>

Mogen we je voorstellen aan Sons of the East? Vast wel. Al the way from Sydney, deze drie-mans indie-folk formatie. Vorige week verscheen er met Already Gone een nieuwe plaat/EP (8 nummers, wat is het dan eigenlijk?). Een van de betere indie-folk platen die we dit jaar tegen zijn gekomen. Vrolijk (dat kunnen we wel gebruiken met dit weer), muzikaal. Denk aan bands als Mumford & Sons (ja, er zit een banjo in), mede-Australiers Boy & Bear en zelfs een beetje George Ezra. Liedje Into the Sun heeft dan weer wat meer weg van Novastar

Het schijnt overigens een bont gezelschap te zijn, dat Sons of the East. Hun bio leert ons: “Sons of the East is an indie-folk band from Sydney, consisting of Jack Rollins, who once tamed an emu; Nic Johnston, the guy who is without a doubt the best at finding short cuts; and Dan Wallage, whose hair was once described by David Attenborough as ‘the single greatest organism to ever grace the earth.”

Live schijnt het overigens ook heel erg tof te zijn, hebben we via via. Maarja, het is een eindje vliegen vanuit Australie. Mochten ze toch de oversteek maken zijn jullie natuurlijk de eersten die het van ons horen.


Nieuwe muziek

Nog geen week geleden was het sessiekot van StuBru (Studio Brussel) de plek waar Jasper Steverlinck zijn nieuwe single Things That I Should Have Done liet horen. Wellicht ken je Jasper als frontman van de Belgische band Arid. En wellicht ook niet. Maakt ook niet uit. Wat je moet weten is dat Jasper op dit moment hard werkt aan zijn solocarrière.

Things That I Should Have Done is daarvan het eerste voorproefje. En man man man, wat klinkt dat lekker. Denk aan Jeff Buckley, Gary Moore en zelfs een beetje Freddie Mercury.

“Things That I Should Have Done is Jasper rauw, eerlijk en op zijn meest soulful,” zegt de Belgische krant De Standaard. In dat artikel zegt Jasper zelf: “De echtheid van de blues en de blues van het leven zelf vormde de inspiratie voor dit nummer. Dit is wie ik nu ben, puur en ongecensureerd.”

Overigens zou je Jasper ook kunnen kennen van zijn rol als coach in The Voice van Vlaanderen of van zijn eerste solo-werk (uit 2004). Op Songs of Innocence covert hij tracks van o.a. The Doors, David Bowie en Rufus Wainwright. Binnenkort dus tijd voor echt eigen werk. Wij kunnen niet wachten.


Nieuwe muziek

Een paar weekjes geleden vonden we een erg fijn bandje in onze inbox: Pleasure Beach. Met daarbij de vraag Wat we van single ‘Go’ vinden. Nou, die vinden we dus heel erg lekker. Orders van hoger hand waren echter om de video nog even vast te houden totdat het EP’tje Dreamers To The Dawn er is. Dat is inmiddels het geval, dus gaan met die single!

De Noord-Ieren gaan overigens erg goed in Ierland (dagrotatie op Today FM, zeg maar het 3FM van Ierland) en de Britse pers roemt ze als kruising tussen Bruce Springsteen en The War On Drugs. Dat is niet mals, dunkt ons. En alsof dat nog niet genoeg is is inmiddels ook hun showcase op Eurosonic bevestigd. Wij tippen ze in ieder geval alvast als potentieel hoogtepunt van deze muziek-, bier en eierballenmarathon in Groningen.


Nieuwe muziek

We sluiten de week af met Michael Rault, die eerder dit jaar de plaat Living Daylight afleverde op Burger Records. Je weet wel, die hippe Amerikanen die veel releases op cassette uitbrengen. Media-aandacht gegarandeerd dus.

Zo was er al liefde van partijen als Pitchfork, Spin en HearYa. Laatstgenoemde tekende op: “The multi-instrumentalist grooves his way through a ten-track psychedelic journey, with classic, sugary-sweet pop love songs mixed with the lo-fi distortion of garage rock” (Spin). “Living Daylight has been gracing my speakers for a couple of months now as Burger Records has delivered another winner. I suggest you get on board with Rault and Burger Records ASAP.”.

En vandaag dus onze liefde voor het liedje Real Love (Yeah). Maar dat had net zo goed elk willekeurig ander liedje van de plaat kunnen zijn. Oh, waar je aan moet denken: Matthew E. White, Jacco Gardner en een beetje Black Keys.

Tot zoverrrrrr, tot maandag!


Nieuwe muziek

We beginnen dit stukkie met de naam Francis. Dat kan natuurlijk alle kanten op, maar we hebben het nu over een Zweedse indie-band die in haar thuisland al best een paar jaartjes aan de weg timmert. Inmiddels is de band klaar voor internationaal succes. Deze doorbraak moet er komen met het album Marathon. Waarom? Nou, omdat het door niemand minder dan Nicolas Vernhes geproduceerd werd. Wacht, wie? Een snelle google-beurt leert ons dat hij samenwerkte met geinige bandjes als The War On Drugs, Animal Collective en Bjork.

Het is nog even wachten, de plaat komt pas begin 2016. Wel is er alvast een track + clip beschikbaar in de vorm van Follow Me Home.

De vorige plaat en EP kennen we niet, maar we hebben ons door Turntable Kitchen laten vertellen dat het nieuwe geluid best een tikkeltje anders is:  “The steady, driving rhythm and sparse guitar chords create a vast Americana-like soundscape while Petra’s vocals, mature and distinct, leave you with your guard down, and a yearning feeling at the core, of returning home after a long time away. It’s very different from their past music, intelligent and concisely developed, yet warm and welcoming to your ears like a big hug from a loved one.”

Top. Wij gaan het in ieder geval in de gaten houden.


Nieuwe muziek

Troels Abrahamsen is niet direct een naam die je associeert met een popster. En toegegeven, dat is Troels ook niet. Wel is hij een Deen die in Scandinavië bekendheid verwierf met de electro-rock band VETO. Ook is Troels de man die een paar dagen geleden onder de naam EXEC een eerste eigen single uitbracht, The Explanatory Gap. En laat Troels ons daar nou over gemaild hebben.

Onze aandacht werd met name getrokken door de ondertitel: “With beautifully executed piano and an insisting voice EXEC grasps existential loneliness in a world of individuals.” Wij stelden ons er een soort Moonface bij voor. En dat klopt wel aardig.

Ook de naam van het label was er overigens eentje om te onthouden: Tambourhinoceros. Wat blijkt, hier brengen oa ook Rangleklods en Gobsmag favo Palace Winter hun platen uit. Kwaliteit dus. Heel veel meer is er niet te vinden, maar het bovenstaande (en dan met name het liedje The Explanatory Gap) maken ons wel erg nieuwsgierig naar het vervolg.


Nieuwe muziek

We sluiten de week af met Satellites, misschien wel je nieuwe favoriete band uit UK / Denemarken. Een aantal maanden geleden maakte we kennis met ze, via de man achter Tom The Lion. En sindsdien zijn we hooked. Wil je weten waarom? Luister dan eens naar deze prachtige live-sessies: Railway Line en Love Lies Bleeding. The National, anyone?

Ze houden er overigens een overzichtelijke discography op na. Na hun debuut Satellites.01 en opvolger Satellites.02 werken ze nu aan, we kid you not, Satellites.03. Of het nummer Little Boy op die plaat komt te staan weten we niet. Het liedje is namelijk speciaal geschreven: “Little Boy was written, played and produced by Johnny Vic on 04.09.2015 in response to the images of Aylan Kurdi in the news – the very young Syrian Refugee washed up on a beach in Turkey.” Prachtig.


Nieuwe muziek

Communions bestaat uit 4 jonge honden, allen afkomstig uit Kopenhagen. Gewapend met 2 EP’tjes zouden deze gasten weleens op weg kunnen zijn om een (groot) deel van rock-minnend Europa te veroveren. Waarom we dat zeggen? Bijvoorbeeld vanwege Out of My World, afkomstig van hun meest recente, zelfgetitelde, EP.

Communions kent haar oorsprong in de punk. Nee, niet meteen wegsurfen: ze voegen daar een prima dosis melodie aan toe. Zo prima zelfs dat de band op aardig wat liefde van vooraanstaande blogs kan rekenen. Zo schrijft Noisey:

“Growing up is a strange mixture of constant change, confusion, joy, escape, entrapment, longing, and bad fashion choices. Despite having sorted their threads, Danish four-piece Communions, aged 18-21, are a band emerging from the eye of this storm, and they come with the gut-punching tunes to prove it.”

Prima, niks meer aan doen. Wij schrijven ze alvast op voor Eurosonic. Schrijf je mee?


Nieuwe muziek