Auteur: <span>Bas</span>

“T Bird and the Breaks are a big, funky band”. Zo, dan weet u dat ook weer. 10 mannen en vrouwen, afkomstig uit de gekste stad van Amerika, Austin (Texas). Het was in datzelfde Austin dat T Bird (zo schijnt hij echt te heten) vorige week een aantal spetterende optredens gaf op SXSW.

Daar kom je natuurlijk niet zomaar. T Bird and the Breaks brachten namelijk onlangs hun derde studio-album, Harmonizm uit. Om je een beter idee te geven wat je kan verwachten citeren we graag de band:

“Horns? Check.”

“Female singers that swing-it-while-they-sing-it? Check.”

“Fire-in-the-hole rhythm-section of drums, bass, guitar, and keys? Check.”

“Gravel-voiced front-man who always leaves it on stage? Check.”

Zelf noemen ze het chunk-music. “A form of twenty-first century American music consisting of equal parts funk, hip-hop, and rock and roll characterised by its rough sonic quality and energetic, visceral performance. Commonly served hot with a side of girls and brass.”

Kun je nu al niet meer stil zitten? Goed! Dan kun je, na het luisteren naar Harmonizm meteen door met Never Get Out Of This Funk Alive (hun vorige studio-album), en dan met name met de tracks I Get’s My Boogie On, The Clap Hands Song (herken je Tom Waits?) en Put It On The Spot. Beginnen doe je echter met Justine, een van de fijnste nummers van de meest recente plaat. Happy funkin’!

Nieuwe muziek

Vandaag het verhaal van JD McPherson. JD begon zijn carrière in Tulsa, Oklahoma. Als onderwijzer welteverstaan. Als hoofd van het art-department leerde hij zijn leerlingen over alle grootheden uit de historie van de kunst, waaronder die uit de muziek. Hij zette namelijk een mixtape club op die hem grote populariteit opleverde. Het resulteerde ook in zijn ontslag.

Slecht nieuws? Verre van! Ineens had hij zeeën van tijd om zich bezig te houden met muziek. Pure Rock ‘N Roll die je op het eerste gehoor niet zou plaatsen in de jaren 2000. Op het tweede gehoor trouwens ook niet. Luister eens naar North Side Gal en oordeel zelf.

Met Let The Good Times Roll heeft JD McPherson inmiddels een tweede plaat uit. Hij timmert lekker aan de weg en was niet zo lang geleden op bezoek bij niemand minder dat David Letterman. Daar kreeg hij de voetjes van de vloer met de titeltrack van zijn album. Dat lukte hem ook op de Gobsmag-redactie met de track It’s All Over But The Shouting, Harm heeft het nog steeds helemaal te pakken. Om die reden kunnen we dan ook niet anders dan deze kneiter op het scorebord gooien.

Kudo’s overigens ook voor het nummer Bridgebuilder. En jij kunt ze ook verdienen als je ons kunt vertellen wie de track heeft geschreven. Juist, Dan ‘Black Keys’ Auerbach, goede vriend van JD McPherson.

Nieuwe muziek

Delta Spirit is huge! In Amerika welteverstaan. Al jaren spelen ze daar de grote festivals plat, gaan er niet veel weken voorbij zonder dat ze op tv zijn en vorige week schitterden ze op SXSW. In Nederland lijkt het vooralsnog niet echt te lukken voor deze heren uit San Diego.

En dat vinden we jammer. Delta Spirit maakt namelijk puike muziek die we, na lang nadenken (nietus), het best kunnen typeren als rock. Niets meer en niets minder. We houden natuurlijk van gitaren, maar ook de stem van frontman Matthew Vasquez kan ons bekoren. En wat te denken van de intense live performances?

Ok, reden dat we erover schrijven is natuurlijk ook een nieuwe plaat. Vanaf eind vorig jaar ligt Into The Wide in de winkels. Spotify laat vooralsnog even op zich wachten, maar dat vind jij als vinyl-liefhebber natuurlijk niet zo erg. Van dat album is From Now On de absolute kneiter, wat ons betreft. Waarom? Luister zelf. Bonus en goede tweede: Hold My End Up.

Sluiten we af met een kleine introductie Delta Spirit. Vier volledige albums. Be sure dat je nummers als California en Bushwick Blues even checkt. Vind je het wat? Dan ben je ongetwijfeld ook fan van Deer Tick en Dawes? Goed nieuws! De drie frontmannen vormen samen namelijk een gelegenheids trio, Middle Brother. Hun album dateert alweer uit 2011, maar what the heck. Tot zoverrrr, tot morrrgen!

Nieuwe muziek

Great Caesar is een band uit NYC. Een band waarover je waarschijnlijk nog niet veel gehoord hebt en waarover ook niet enorm veel te vinden is online. Desondanks gaf het zestal vorige week maar liefst 16 optredens op SXSW, het mekka voor muziekliefhebbers en hipsters. Teken aan de wand?

Chamber rock, noemen ze het zelf. En met die chamber rock mikt Great Caesar op “the heart with a vulnerable blend of brass, voice, and indie-rock, drawing from acts like Arcade Fire and Beirut to create music that confronts the things that really matter: love, legacy, and the complexity of human relationships.”

Sharks is de nieuwe single van de band en de track zal komen te staan op een studio-album dat later dit jaar verschijnt. Over dat album kunnen we nog niet veel vertellen, behalve dat zanger John Michael Parker een echte verhalenverteller is, de plaat sowieso uitkomt op vinyl (“We definitely want to press this record! In my mind vinyl is the only physical medium worth a damn anymore”) en dat het album “a lot more eclectic, a lot more dynamic” zal worden dan het huidige EP’tje dat in Spotify te vinden is. Als we op Sharks af mogen gaan gaat de band een beetje in de richting van San Farmin en Dirty Projectors. Lekkah!

Tot slot: wat zou je zeggen als we je vertellen dat ons favoriete Great Caesar liedje maar drie regels tekst bezit? Geloof je het niet? Bury Me is het bewijs. We houden de band in de gaten voor je!

Nieuwe muziek

De oplettende lezer zal het niet ontgaan zijn: wij zijn fan van Brother & Bones. De liefde begon op 3 januari 2014 toen we Long Way To Go een dikke 8.7 gaven op ons toen nog maagdelijke scorebord. Inmiddels zijn we ruim een jaar, wat ticketsacties, twee EP’s en een warrig interview verder.

Ergens in september vorig jaar schotelden we je de single Kerosene voor. De sympathieke heren kondigden toen aan dat het langverwachte debuutalbum ‘early 2015‘ in de schappen zou liggen. Die plaat hebben we nog steeds niet gezien, maar gelukkig blijven de nieuwe liedjes wel komen. Eerst deze fijne akoestische versie van Why Be Lonely en nu ook een nieuwe single: Omaha.

Brother & Bones speelt 16 mei in Leiden (Gebr. de Nobel) en een dag later in Breda (Mezz).

Nieuwe muziek

Het wordt tijd om weer eens naar Australië af te reizen. We kunnen namelijk wel wat zomer gebruiken en deze zomer wordt ons vandaag aangeboden door Jaimi Faulkner. Deze jongeman loopt stiekem alweer wat jaartjes mee en kondigde onlangs zijn vierde studio-album aan: Up All Night.

Hoewel afkomstig uit Australië is hij geen onbekende in ons land. Naast de nodige poppodia werden ook vrijwel alle radio-stations al eens aangedaan. Waarom? Jaimi is een begenadigd gitarist die duidelijk is geïnspireerd door grootheden uit de Mississippi Delta. Luister maar eens naar deze medley en je snapt wat we bedoelen. Wil je nog meer blues? Geef In My Father’s Boots eens een slinger.

Met het gitaarspel zit het dus wel snor. Met de aanstekelijkheid van zijn nieuwe single, Wake Me Up, ook. Leuk detail, de mannen en dame in de clip zijn zijn Nederlandse bandleden. Op het nieuwe album overigens ook een duet met Sarah Bettens van K’s Choice. Interesting stuff.

Sluiten we af met een tip: go and see him in Paradiso (17 maart), Luxor Live (Arnhem, 19 maart), N9 (Eeklo, 20 maart), Tivoli (21 maart) of 013 (Tilburg, 3 april).


Nieuwe muziek

More cowbell, een gevleugelde uitspraak in de muziekbizz. Prima naam voor een band dus. Dat vonden Jack Sandham en Wednesday (ja, echt) Lyle klaarblijkelijk ook. Ze gaan sinds 2009 door het leven als Cowbell. Vorig jaar verscheen hun tweede langspelert, Skeleton Soul, op het punk rock / garage / indie label Damaged Good Records. Kudo’s overigens door hun Youtube-kanaal dat luistert naar de naam damgoodrecords.

Op datzelfde Youtube kanaal maakten we onlangs kennis met de track She’s All Over You. Niet helemaal nieuw, maar wel helemaal prima. Wat je als intro moet weten: “The rockin’ duo branch out into a more spooky atmospheric sound across the 11 tracks on the new album. There’s a definite dark, New Orleans R&B vibe to Skeleton Soul.” Waarom She’s All Over You meteen bleef hangen? Omdat het orgeltje ons meteen deed denken aan de psychedelische, vervlogen tijden van The Doors.

Dat ze meer kunnen bewijst het duo op tracks als Dirt (soulvol, blazers, dansen) en de ballad Darkness In Your Heart. Kortom, Cowbell is tof! More Cowbell!

Nieuwe muziek

Songs of Music. Dat vinden wij een geinige naam voor een album. Dat vonden de vier heren van Proxima Parada vast ook. Songs of Music is daarom de naam van hun debuutalbum dat in de herfst van 2014 verscheen.

Als inspiratie noemen ze Ray Charles, The Wood Brothers, Bill Withers en The Band. Je snapt het, onze interesse was meteen gewekt. Eerste kennismaking was het nummer Brightside. En inderdaad, we horen soul. Maar niet van het Charles Bradley-soort, Proxima Parada gooit er genoeg jazz en folk tussendoor. Met name de folk komt goed naar voren in de track Miss Justrite. Een beetje Langhorne Slim als je het ons vraagt.

Meest recente single Childhood is ook wat meer folkie dan soulvol. Het mag duidelijk zijn, het album bevat voor elk wat wils. Of je nou van Daptone Records soul houdt, van Paolo Nutini (Bird In An Airport is een aanrader) of van Langhorne Slim.

Als we je tot slot een tip mogen geven: nu aanhaken en wellicht maak jij over een tijdje de blits op feestjes met deze ontdekking. Geen dank.

Nieuwe muziek