Soft crooner, zo introduceerde Erik Jonassen zichzelf. En toegegeven, daar werden we niet meteen enthousiast van. Maargoed, we gaven liedje Horizon toch een slinger. En dat bleek een prachtig liedje te zijn. Denk aan mannen als Leif Vollebekk. En houd je van dit geluid, zorg dan dat je debuutplaat Words even luistert van begin tot het eind.
Auteur: <span>Bas</span>
Het wordt in de stukje geografisch wat ingewikkeld, alvast sorry daarvoor. Of The Valley (Brian DellaValle) komt uit Canada en bracht onlangs liedje Italy uit op het Duitse label Backseat. Ben je er nog? Wat je in ieder geval moet onthouden is dat we een soort The National / Bon Iver / Patrick Watson vibe krijgen bij Italy. Over het liedje vertelt hij:
“Italy is a voyeuristic slice into a moment between two people. Beauty in such situations can certainly be found between those two, but also between the lines. When something important comes apart, it takes courage and time to find if you can build it back again.”
Singer-songwriter Des Rocs (Danny Rocco) heeft ambities: “Reigning rock music.” En afgaande op single Use to the Darkness maakt hij een prima kans. Gloomy. Donker. Het heeft ook wel iets van Hozier (qua opbouw). Danny werkte vroeger trouwens bij het legendarische label Epic. Dan sta je sowieso al met 1-0 voor bij ons.
Oh, en heb je Use to the Darkness gehoord? Schakel dan even door naar het Black Keys-achtige HVY MTL DRMR. We hebben het gevoel dat Des Rocs er wel gaat komen en zijn stiekem best benieuwd hoe het live allemaal zal klinken. En naar de plaat natuurlijk, maar daar weten we helaas nog niets van.
Timothy John Stafford maakt wat mee. Zo spendeerde hij tijd in Lancaster State Prison (niet als gevangene!) met mannen die levenslang (zonder kans op vervroegde vrijlating) uitzaten. Dat lijkt ons heftig. Het goede nieuws is dat Timothy de belevenissen als inspiratie voor zijn EP Letters From Lancaster Prison gebruikte. Daarop vinden we o.a. The Longest Line. Elk lied is geïnspireerd op een specifieke inmate die hij leerde kennen.
Erik Mutzke is een man van weinig woorden. Liedje Friends Again ging gepaard met de woorden: “Songwriter from LA. First Single. Warm folk tune, rich lyrics, lush harmonies, organic production.”
Maar soms is dat helemaal prima. Wanneer het een prachtig liedje is bijvoorbeeld. En laat er geen twijfel over bestaan, dat is Friends Again. Denk aan Vikesh Kapoor en Gregory Alan Isakov.
Riley Catherall begint net. En dat bedoelen we in de absoluut beste zin van het woord. Liedje Watered Down Man is namelijk zijn eerste release (volgens Spotify). Ooit. En tevens opmaat naar een debuutplaat, maar daar moeten we volgens Riley nog een paar maanden op wachten.
Hoe het/hij klinkt? We horen met name veel Jason Isbell. En daar houden we van! Het liedje zelf gaat trouwens over “diving into the whiskey-stained life of regret”. Kunnen we ook wel waarderen. Dus: hier is Riley Catherall.
Dreampop lijkt een erg toepasselijk genre for liedje Just Like A Dream. Maar luister zelf eens. Ja toch? Goed, het liedje is eigendom van Bellman. Bellman komt uit Noorwegen en wat wij helemaal tof vonden om te lezen is dat hij onlangs nog een sync scoorde in een docu over een van onze helden, Paul Gascoigne. Of Gazza er ook naar zou luisteren weten we niet, maar wij vinden het in ieder geval wonderschoon. Dus sluit je ogen en knal Bellman aan. Begin bij dit liedje en dan, in afwachting op een nieuwe plaat, door met Morphology (2017). Trust us, je vind het prachtig.
Jesse Daniel komt uit het stadje Ben Lomond, California. Zijn jeugd was niet bepaald ideaal met ouders die al op vroege leeftijd scheidden. Ze brachten de dagen door met het verzamelen van oud metaal, dat ze dan weer op rommelmarkten verkochten. Zo knoopten ze de eindjes aan elkaar. Lichtpunt was muziek. Zijn vader was zelf een getalenteerd songwriter en liet Jesse op jonge leeftijd kennis maken met allerlei muzikale helden.
Muziek had hem te pakken, maar drugs en alcohol hadden dat ook. Daarom bracht Jesse minstens net zoveel tijd door in rehab of de gevangenis als op het podium. Tijd voor verandering! Verhalen genoeg om over te schrijven en zingen. En met zijn eerste 50 dollar kocht hij een mooie Fender en stelde een band samen.
Jesse produceerde zijn eigen debuutplaat en daarop vinden we oa Gracie Henrietta, dat klinkt als J. Roddy Walston meets Jerry Lee Lewis meets Chuck Berry. Energiek dus. We love it!