Auteur: <span>Harm</span>

Holy Holy, wat fijn
Gepubliceerd 18/05/2015 door

Holy Holy, wat fijn

Uit Australië komt een nieuwe band waar wij momenteel erg goed op gaan: Holy Holy. Het duo, bestaande uit Timothy Carroll en Oscar Dawson, stond afgelopen weekend op het London Calling Loves Concerto festival in Amsterdam, waar wij niet bij waren want we kunnen nu eenmaal niet alles zien. Maar dat het tof was, hoorden we al snel in ons oortje.

En stiekem was dat eigenlijk ook wel een beetje de verwachting, want debuut EP’tje The Pacific is er eentje om in te lijsten. Vijf liedjes en bijna alle vijf raak. Op ons Scorebord You Cannot Call For Love Like A Dog, de afsluiter en de gloednieuwe single. Meteen ook het prijsnummer, met aan het einde een geweldige, Pink Floydesque gitaarsolo.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Holy Holy Pink Floyd The War On Drugs

Hein Cooper en de kunst van ontsnappen
Gepubliceerd 15/05/2015 door

Hein Cooper en de kunst van ontsnappen

De Australische singer/songwriter Hein Cooper stond in 2013 te spelen in een klein cafeetje in Sydney waar toevallig de manager van het Canadese Half Moon Run aan de bar stond te drinken. De beste man was onder de indruk en nodigde Hein meteen uit om liedjes te gaan schrijven in Montreal. Zoals dat gaat. Lang verhaal iets minder lang: die liedje klonken veelbelovend, Hein zette een krabbel onder een contact bij het Canadese label waar ook Half Moon Run bij zit (Indica Records) en vloog weer terug naar Australië om aldaar verder te werken aan zijn werk en het verder uitpluizen van de gewenste sound.

In 2014 vloog Hein weer naar Montreal met in z’n handbagage een pak nieuwe liedjes. Daar liep hij een studio in en werd een begin gemaakt met z’n titelloze debuut EP’jte. Aan de andere kant van het glas zat producer Marcus Paquin achter de knoppen, die al eerder schoof voor niet misselijke bands als Arcade Fire, The National en Local Natives.

Dat EP’tje ligt er nu en bevat met opener The Art Of Escape een waar prijsnummer. Een belangrijk liedje ook, vertelt Hein:

I had been demo-ing the track in lot’s of different ways, with different lyrics and structures, before I finalised the message and theme of the song. This theme has been something very deeply set in my personal life. I have always needed to have change and transition and escapism has become a big part of it. So ‘The art of Escape’ became my mantra for this. It is a call to all of the wonderful displaced beings I have found in my life and more broadly, everyone who feels alone in their own idealistic dreaming.

Maar ook liedje The Real mag er zijn. Net zoals in de laatste minuut van The Art Of Escape laat Hein hierop horen dat hij niet te vangen is in het folk-hokje. We moeten zelfs een klein beetje denken aan Radiohead, al blijft dat altijd gevaarlijk om te zeggen.

Onder de indruk, dat zijn we.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Ben Howard Hein Cooper Radiohead

Metric is terug en dat is heel goed nieuws
Gepubliceerd 14/05/2015 door

Metric is terug en dat is heel goed nieuws

Nieuws waar wij heel blij van worden: de Canadese band Metric komt in september, na drie jaar radiostilte, met een nieuw album. Eerste voorproefje The Shade maakt ons nog blijer en kan enkel omschreven worden met de klassieke Gobsmag woorden van waardering: dit is een kneiter van een knoeperd.

Het nieuwe album, met een vooralsnog geheime titel, is de opvolger van het in 2012 verschenen Synthetica. Zet ‘m deze Hemelvaartsdag nog eens op, want het bevat topliedjes als Youth Without Youth, Breathing Underwater en het nog altijd fascinerende The Wanderlust (met ouwe held Lou Reed).

De grote doorbraak voor de band rondom de always lovely Emily Haines was al eerder, in 2009, met het in eigen beheer verschenen Fantasies en de daarop te vinden “indie classic” Help, I’m Alive. Een steengoed liedje dat inmiddels ruim over de 18 miljoen streams op Spotify zit, en dat zal ongetwijfeld ook komen doordat het te horen was in een populaire videogame (NBA 2K10) en tv series als The Vampire Diaries, One Tree Hill, 90210 en Grey’s Anatomy. Overigens is dat liedje niet de enige reden om Fantasies tot een topplaat te bombarderen. Anno 2015 kun je nog steeds niet om synthesizerkneiters als Gold Guns Girls, Gimme Sympathy en Sick Muse heen.

Wij zijn dus fan. En kunnen niet wachten op dat nieuwe album. I want it all! I want it all!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Chvrches Metric Yeah Yeah Yeahs

Cayucas is terug
Gepubliceerd 11/05/2015 door

Cayucas is terug

Drieënhalf miljoen streams op Spotify heeft het liedje Cayucos van de Amerikaanse band Cayucas (spreek uit: “ky-yook-us”). Een goede tweede is het eigenlijk nog leukere High School Lover met ruim tweeënhalf miljoen luisterkliks. Beide liedjes zijn afkomstig van het in 2013 verschenen debuutalbum Big Foot en noemen we even om duidelijk te maken dat er meer dan genoeg mensen te vinden zijn die erg blij gaan worden van nieuw werk.

En dat is er sinds een paar dagen in de vorm van single Moony Eyed Walrus, het eerste voorproefje van nieuwe plaat Dancing at the Blue Lagoon. De sound kunnen we eigenlijk al omschrijven als “classic Cayucas”: beetje surf, beetje 60’s, beetje Vampire Weekend en een boel om vrolijk van te worden.

De platenmaatschappij omschrijft het aankomende album als volgt:

It’s the sound of kids from the suburbs who fantasize in Technicolor, whose view of the Golden State is its own form of idealism. You can hear it loud and clear in the easygoing confidence throughout on the crisp, backbeat-driven “Hella” or as “Moony Eyed Walrus” takes surf guitar into fragmented, unpredictable places. The impossibly catchy and heartbreaking “Backstroke” is a Murakami-inspired detective story, neo-noir that is equal parts stylization and gut-level emotion. That said, Dancing at the Blue Lagoon is all about a band testing its comfort zone and asking us to do the same.

Goed, wij zijn nieuwsgierig. Ter voorbereiding hebben we vandaag de zon al aangezet.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Cayucas Vampire Weekend

Goud van The Late Call
Gepubliceerd 01/05/2015 door

Goud van The Late Call

Man achter het vanuit Stockholm opererende The Late Call is de Duitse muzikant Johannes Mayer. Vier langspelers heef hij inmiddels uitbracht sinds 2009, de laatste een paar dagen geleden: Golden.

Het is een mooie plaat geworden met fijn in het gehoor liggende liedjes waarmee je eigenlijk elke zondagochtend zou willen beginnen. De bandsound en het stemgeluid van Johannes doen al snel denken aan Coldplay, en dat met name ten tijde van hun (prachtige en nooit overtroffen) debuutplaat Parachutes (2000). Vooral de wonderschone liedjes Ghost World, Come Alive, Pickpocket en Change Of Scenery zullen het bij de Coldplayfans van het eerste uur goed doen.

Liedje op het Scorebord luistert naar de naam Carry. Een prima uptempo liedje waar net zo goed een banjo in had kunnen zitten, maar gelukkig weet Johannes beter. En dan ben je wat ons betreft een topper.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Coldplay The Late Call

Heyrocco rammelt de garage uit
Gepubliceerd 28/04/2015 door

Heyrocco rammelt de garage uit

De bassist van het Amerikaanse Heyrocco heet Chris Cool. In het toegestuurde biootje staat daar achter geschreven: “Yes, that’s his real name.” Hoe dan ook, 10 juli verschijnt hun debuutalbum Teenage Movie Soundtrack.

Op dat plaatje onder andere de vier liedjes die op een vorig jaar verschenen EP’tje te vinden zijn. Begrijpelijk, want dit kwartet is steengoed met sterke melodieën en heerlijk directe teksten:

  • Virgin (“You should mind your own fucking business”)
  • Melt (“Its not supposed to feel this good, casually holding hands”)
  • Mom Jeans (“You look like a dream: messy hair, dark eyes, you were wearing mom jeans”)
  • Santa Fe (“They just want a sing-along bullshit lovesong”)

Wat je ook goed hoort op het EP’tje: de vele invloeden. Beetje Nirvana, beetje Mudhoney, beetje Pavement, beetje the Cure, beetje Girls. Veel beetjes maken een boel te gek.

We twijfelden even, maar uiteindelijk is niet Sante Fe, maar Mom Jeans op ons scorebord beland. Misschien hebben we een muntje opgegooid, misschien niet.

Heyrocco speelt 16 mei op London Calling in de Tolhuistuin, Amsterdam.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Girls Heyrocco Nirvana The Cure

Liza Anne komt er nu echt aan
Gepubliceerd 22/04/2015 door

Liza Anne komt er nu echt aan

Dit is het enige dat staat op de Facebookpagina van de Amerikaanse singer/songwriter Liza Anne onder het kopje biografie: “I feel things deeply and then I sing them sweetly.” Soms heb je inderdaad niet veel meer woorden nodig.

Toch hier even wat meer informatie, want zo zijn wij dan ook wel weer. Liza Anne komt uit Nashville en brengt 19 mei haar nieuwe album uit: TWO. De plaat verschijnt in eigen beheer en is de opvolger van het mooie, in beperkte kring opgepikte debuut The Colder Months uit 2014 (check bijvoorbeeld de prachtige titeltrack).

Met dat debuutalbum onder de arm deed ze in 2014 veel shows in Amerika, van kleine zaaltjes tot huiskamers. Independent als ze is, boekte ze die allemaal zelf. Op uitnodiging van het Londense label Communion (opgericht door Mumford & Sons kerel Ben Lovett) kwam ze naar de Britse hoofdstad en speelde ze niet veel later ook op het hoofdkantoor van Soundcloud, in Berlijn. 2015 bracht ook al wat moois: iTunes Music gooide nieuw liedje ‘Room’ in de New Artist Spotlight en ze mocht openen voor buzz artiest FYFE in Londen.

Nieuwe plaat TWO is een stap vooruit en zal ongetwijfeld haar carrière een goed vervolg geven. “On TWO Liza strives to find the balance between staying authentic to her folk/singer-songwriter roots, and experimenting with fuller instrumentation and layered sounds,” schrijft de ingehuurde promomachine en na een eerste draairondje weten wij al dat het haar goed gelukt is.

Voorproefjes Room (“I should have known you didn’t want me, you never had room to want me”) en Take It Back (“I would rather have it fall apart than act like we’re on solid ground”) moeten je doen beseffen dat het nu de hoogste tijd is om aan te haken. Liza Anne, dames & heren.

Nieuwe muziek

Daugher First Aid Kit Liza Anne Sharon van Etten

Houd Songs Of Boda goed in de gaten
Gepubliceerd 17/04/2015 door

Houd Songs Of Boda goed in de gaten

Achter de naam Songs Of Boda gaat de Zweedse singer/songwriter Daniel Skoglund schuil. Na diverse projectjes en bandjes in het thuisland, verscheen begin vorige maand zijn eerste werk als solo artiest in de vorm van het EP’tje Loophole.

Een meer dan prima eerste worp, dit schijfje met zes liedjes. Single Yellow Fanatics ontroert in al haar subtiliteit, That Foggy Notion rolt als een The War On Drugs liedje en prijsnummer Where My Hands Might Go (“They told me I could play guitar / they told me I could go far”) klinkt als Dire Straits relaxend in een bluescafe. In Zweden halen ze referentiemateriaal in de vorm van Band Of Horses en Fleet Foxes er nog bij, en weet je, waarom ook niet.

Prachtplaatje. Wie haalt de beste man naar Nederland?

Nieuwe muziek

Daniel Norgren Dire Straits Songs Of Boda The War On Drugs