Tag: <span>Ben Howard</span>

Brother & Bones was een van de eerste bands die we besproken op Gobsmag, inmiddels al zes jaar geleden. We voorspelden een grote toekomst voor de Britten, zoals we wel bij meer bands deden (en doen) in al ons enthousiasme. Toch was er zeker wel wat aan de hand bij Brother & Bones: een supportslot bij The Boxer Rebellion, airplay met toffe single To Be Alive, een plekje op Eurosonic en een niet onverdienstelijke eigen clubtour door Nederland.

Na een paar goed ontvangen singles en een EP’tje moest met het debuutalbum de laatste stap gezet worden naar groter succes. Het titelloze schijfje, uitgekomen in 2015, bleek echter vooral meer van hetzelfde te bevatten en de wat voorspelbare productie hielp ook niet mee. Langzaam doofde de interesse voor Brother & Bones en werd het steeds stiller.

De terugkeer wordt ingezet met het 4 december 2020 uitgebrachte album Dress The Emperor. Een prima plaat, die over de gehele linie boeiender klinkt dan het debuutalbum. Invloeden als Biffy Clyro (op Picking Up The Pieces), beetje Foo Fighters (op Dog Eat Dog), Matthew & the Altas (op Like Islands) en (de experimentele) Ben Howard (op opener Send The Reckoning en op Ordinary Friends) zijn duidelijk hoorbaar op deze aardige return to form. Favoriete track moet het stevige What Are You Waiting For zijn, dat klinkt als… Brother & Bones.

Nieuwe muziek

Play in Spotify

Klaar voor een rijtje mooien namen? Liefhebbers van Bon Iver, Ben Howard, Sufjan Stevens en Blaze of Feather moeten even extra opletten. Althans, je moet niets, maar we raden je aan liedje This Bloom van R.D. Thomas eens te beluisteren. Daar ga je geen spijt van krijgen!

Nieuwe muziek


Volgens zijn bio is hij #husband, #daddy, #songwriter, #guitar player en # record producer. Ah, muziek dus! Who Are You Who Am I is een prima singer-songwriter liedje. Speciaal voor liefhebbers van Josh Ritter en Ben Howard, om maar wat te noemen.

Belangrijkste invloed? Peter Gabriel!

The textures, the phrasing… all of that really excited me. I’m trying to capture a little of that while staying true to my own journey.” 

Naast muzikant is Bennett ook docent (songwriting en music tech) op een kleine school. Ook runt hij een eigen studio. Druk mannetje dus! Tijd om even ruim 5 minuten te ontspannen bij Who Are You Who Am I.

Nieuwe muziek

Nieuwe muziek

George Ogilvie. Dat deed ons in eerste instantie denken aan een kookprogramma, of iemand die met honden kan praten. Het bleek echter een te gekke artiest die op Spotify en Youtube al de miljoenen views aantikt. Hadden we even gemist. Anyway, daarvoor bieden we je onze excuses aan. En laten we het dan maar meteen goedmaken met Foreign Hands, zijn nieuwste single/liedje.

Om met de deur in huis te vallen: George Ogilvie zou weleens de nieuwe Ben Howard kunnen worden. Tot aan de Ziggo Dome aan toe. Het wachten is voor nu op de plaat. En op de eerste, voorzichtige, airplay in Nederland. Want dat lijkt ons slechts een kwestie van tijd.


Nieuwe muziek

Daniel Docherty, een naam die je misschien al vaker voorbij hebt zien komen. Niet bij ons, want pas vanaf begin deze maand op Spotify. Wellicht wel bij onze vrienden van 2 Meter Sessies, Eurosonic of diverse Nederlandse Festivals. En volkomen terecht. Daniel Docherty is namelijk zo’n artiest die je grijpt (ons in ieder geval). Geweldige gitaarskills en dijk van een stem. Het is dan ook niet gek dat hij een verleden als ‘busker’ heeft.

Gelukkig werd Daniel Docherty onlangs opgepikt door kwaliteitslabel PIAS. Nu maar hopen dat er snel wat muziek verschijnt. Buiten This Holy Fire dan. Dat liedje staat sinds begin deze maand op Spotify. En we raden liefhebbers van Ben Howard en Damien Rice aan dit te luisteren. En wanneer je de kans krijgt, ga deze man dan live bewonderen. Helaas is hij net voor wat data in ons land geweest. Maar we houden je op de hoogte!

 


Nieuwe muziek

Wellicht heb je deze al gehoord; maar er zijn er vast die nog maagdelijk naar dit pareltje van Benedict Benjamin kunnen luisteren. En voor iedereen is het dan nog even wachten op 25 maart, want dan komt het debuutalbum Night Songs uit.

Ben Rubinstein zag twee van zijn bands worstelen met de raison d’être (The Mariner’s Children en Peggy Sue), had ‘a bad time with the girl I love’ en doolde na nachtdiensten door een uitgestorven Londen. Dat hoor je terug in My Feet Have No Need For The Ground en ongetwijfeld nog veel meer op zijn eerste langspeler.

It was written at and about a point in my life when I realised I wasn’t that young anymore (…). But it’s also a kind of ode to that strange, beautiful and lonely time of night when the city closes down, everything is still and you feel like you’re the only person left.

Hij zwierf door een serene hoofdstad, met veel aan zijn hoofd. Hij nam Night Songs op in kerken, slaapkamers en keukens in Londen en Kent. Dat vinden wij mooi. Wij zijn van plan hetzelfde te doen, als we ooit een band beginnen. Want hopelijk schrijven wij dan ook zo’n song als My Feet Have No Need For The Ground.

Nieuwe muziek

Twee liedjes heeft de uit Birmingham afkomstige singer/songwriter Lawrence Taylor pas uit, maar ze zijn genoeg om de early adopters onder ons (you know who you are) bijzonder enthousiast te maken.

Allereerst kwam de tweeëntwintigjarig met Waiting For Your Love. Een spannend liedje met een belachelijk fijne gitaarsolo. Onze collega’s van Clash Music hoorden nog meer: “Steeped in rock classicism – check out that Jimmy Page style guitar solo – there’s a tenderness of touch, a fragility of lyric which seems supremely modern.”

Nog sterker vinden wij de nieuwste single: Bang Bang. Indrukkend hoe Taylor via bijtende coupletten toewerkt naar overdonderd einde, dat doet denken aan het experimentele werk van Ben Howard en Fink.


Nieuwe muziek