His Clancyness verschanste zich twee jaar lang in een studio in Bologna. Om bij te komen van een intensieve promotietour (voor debuutalbum Vicious), om te experimenteren met een 4-track en om op zoek te gaan naar de grenzen van het sonische. Dat leverde talloze inspirerende composities op; Pale Fear mocht als eerst ontsnappen uit de kelder van Strange City Studios.
Wees gerust. De twee verschillende gezichten van Pale Fear zou je nog experimenteel kunnen noemen, maar echt buiten de lijntjes wordt er niet gekleurd. We horen een donderende drum, een analoge synthesizer, een fuzzy gitaar en een kloppende bas. Plus een mooie tekst over angst. Bleke angst. De band zegt daar zelf over:
Fear has big eyes. It scans the scene left to right, searching for thoughts and minds to feed upon. It traps you. Paralyses you. It leaves you staring, leaning or screaming at a wall. But when you try to tell the world you’re scared, the words don’t ever come.
His Clancyness was ooit het solo-project van Canadees Jonathan Clancy. Maar nadat hij verhuisde naar Bologna vond hij daar zijn band. Ze maakten een plaatje en stonden in 2013 op de timetable van Le Guess Who?, Eurosonic en SXWS. En nu? Een nieuw album in september misschien. Dat zou fijn zijn, want deze knoepert van een art-rock en eighties-indie dingetje smaakt naar meer.
