Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

Great Caesar is een band uit NYC. Een band waarover je waarschijnlijk nog niet veel gehoord hebt en waarover ook niet enorm veel te vinden is online. Desondanks gaf het zestal vorige week maar liefst 16 optredens op SXSW, het mekka voor muziekliefhebbers en hipsters. Teken aan de wand?

Chamber rock, noemen ze het zelf. En met die chamber rock mikt Great Caesar op “the heart with a vulnerable blend of brass, voice, and indie-rock, drawing from acts like Arcade Fire and Beirut to create music that confronts the things that really matter: love, legacy, and the complexity of human relationships.”

Sharks is de nieuwe single van de band en de track zal komen te staan op een studio-album dat later dit jaar verschijnt. Over dat album kunnen we nog niet veel vertellen, behalve dat zanger John Michael Parker een echte verhalenverteller is, de plaat sowieso uitkomt op vinyl (“We definitely want to press this record! In my mind vinyl is the only physical medium worth a damn anymore”) en dat het album “a lot more eclectic, a lot more dynamic” zal worden dan het huidige EP’tje dat in Spotify te vinden is. Als we op Sharks af mogen gaan gaat de band een beetje in de richting van San Farmin en Dirty Projectors. Lekkah!

Tot slot: wat zou je zeggen als we je vertellen dat ons favoriete Great Caesar liedje maar drie regels tekst bezit? Geloof je het niet? Bury Me is het bewijs. We houden de band in de gaten voor je!

Nieuwe muziek

Psych-Folk-Rock noemen de drie leden van het Londense Little Mountain hun eigen sound. Moet kunnen. Wij weten in ieder geval dat met prachtliedjes als Giving It Up hun titelloze debuutplaat erg mooi is.

Dat denken gelukkig meer mensen. Een kleine greep uit de Britse bladen: Q Magazine geeft 4 van de 5 sterren en zegt: “Little Mountain is a clever and surprising album.” Ook 4 sterren van de Daily Express met daarbij de volgende woorden: “The band’s Laurel Canyon inspired folk-rock debut is a subtle sunny gem.” Uncut doet een duit in het zakje met “full of laid-back charm” en geeft een 8.

De oorsprong van Little Mountain is een mooi verhaal. Morcheeba bandlid Ross Godfrey heeft op een nacht een mooie droom waarin hij een liedje hoort. Hij wordt wakker en grijpt meteen zijn gitaar om het vast te leggen. “I knew I had a great song,” vertelt hij, “and I wanted to start a band to write a whole album of similar cosmic music.” Zijn vriendin, Amanda Zamolo, komt erbij en samen proberen ze het liedje af te maken. Dat lukt goed, maar toch missen ze voor hun gevoel nog een goede mannenstem. Uiteindelijk vinden ze die gewoon op straat als ze Ste Forshaw al buskend een liedje van Van Morrisson horen doen. Ze lopen door, maar later komt Godfrey terug om toch snel even z’n telefoonnummer te vragen om een jamsessie af te spreken. Litte Mountain was geboren.


Nieuwe muziek

Drie jaar geleden pakte de Amerikaanse zangeres Hannah Cohen ons in met haar debuutalbum Child Bride (waarop onder andere het prachtige Don’t Say). De langverwachte opvolger heet Pleasure Boy en verschijnt volgende week, op 30 maart.

Net als bij het debuut zat een bekende achter de mengtafel tijdens de opnames: Thomas Barlett, aka Doveman. Precies, hij van die belachelijk mooie soloplaat The Conformist uit 2009 en bijdragen als pianist op albums van oa The National en Antony Hegarty.

Afijn, Hannah Cohen heeft het dus goed voor elkaar. Het voormalig model had ook een goed idee over hoe het nieuwe album moest klinken: “My first record was so airy and roomy, I didn’t have patience for that again, I wanted more movement, something more mysterious and witchier, so we created this sound wall together.”

Verder vertelt Hannah dat ze inspiratie voor het nieuwe album vond in een recentelijke en vooral pijnlijke break-up. De titel is dan ook met zorg uitgezocht: “Pleasure Boy is a character of who it’s about, someone who represents gluttony and decadence and richness.”
Het zal je maar gezegd worden.

Tweee prima liedje van het nieuwe album zijn reeds online te vinden: Just Take The Rest in Spotify en het venijnige Fake It hier op Gobsmag.

Hannah Cohen speelt 31 maart in de kleine zaal van Paradiso, Amsterdam.

Nieuwe muziek

Een band die zich vernoemt naar een term uit de beste comedyserie aller tijden (Seinfeld) doet het altijd goed op de redactie van Gobsmag. Dat heeft het Canadese Close Talker dus goed gezien.

Sinds 2013 is het viertal bezig met het uitbrengen van muziek en dat is zeker niet onopgemerkt gebleven. In thuisland Canada kwamen ze in de finale van een belangrijk Canada’s Best New Artist gedoetje en speelden ze op grote festivals. Over de grenzen begint het nu ook te komen met features in SPIN magazine, Q Magazine en airplay op diverse stations. En o ja, natuurlijk doen ze SXSW dit jaar, en ook het niet misselijk: The Great Escape Festival in Brighton staat inmiddels op het tourshirt.

Nieuwe langspeler Flux verschijnt officieel 7 april in Europa en hulp bij de opnames kreeg Close Talker van producer / engineer Jace Lasek, die eerder werkte met Stars, Patrick Watson en Wolf Parade.

Nieuwste single is For The Sun, dat toevallig met Great Unknown en Burnstick behoort tot onze favoriete liedjes van het album. Zul je altijd zien.

Nieuwe muziek

Trent Dabbs komt uit Nashville en timmert al een tijdje aan de weg als singer/songwriter. Veel van z’n liedjes worden gebruikt in Amerikaanse series die je op Net 5 ziet en onlangs verscheen zijn negende soloplaat: Believer.

Toch volgen we hem nog niet zo lang, als we heel eerlijk zijn. Het was eigenlijk pas bij het in 2013 verschenen album The Way We Look At Horses dat we hem opmerkten. En dan eigenlijk ook alleen nog maar vanwege de bijzonder mooie titeltrack.

En zo ging het ook bij het nieuwe album Believer. Trent kwam weer op onze radar dankzij een prachtig liedje dat we meteen dan ook maar op het scorebord gooien: Goes Without Saying. Gelukkig niet het enige mooie liedje op de plaat, ook Making A Believer, To My Girl en het heerlijk Bob Dylan-achige For The Grace Of You mogen er zijn.


Nieuwe muziek

De oplettende lezer zal het niet ontgaan zijn: wij zijn fan van Brother & Bones. De liefde begon op 3 januari 2014 toen we Long Way To Go een dikke 8.7 gaven op ons toen nog maagdelijke scorebord. Inmiddels zijn we ruim een jaar, wat ticketsacties, twee EP’s en een warrig interview verder.

Ergens in september vorig jaar schotelden we je de single Kerosene voor. De sympathieke heren kondigden toen aan dat het langverwachte debuutalbum ‘early 2015‘ in de schappen zou liggen. Die plaat hebben we nog steeds niet gezien, maar gelukkig blijven de nieuwe liedjes wel komen. Eerst deze fijne akoestische versie van Why Be Lonely en nu ook een nieuwe single: Omaha.

Brother & Bones speelt 16 mei in Leiden (Gebr. de Nobel) en een dag later in Breda (Mezz).

Nieuwe muziek

Op 24 april verschijnt Supermoon, het nieuwe album van de Zwitserse singer/songwriter Sophie Hunger. Het is haar vierde studioalbum en ze is hierop de samenwerking aangegaan met co-producer John Vanderslice (Death Cab for Cutie, Spoon, St. Vincent).

In thuisland Zwitserland is Sophie Hunger al een tijdje een grote. In 2008 debuteerde ze met het album Monday’s Ghost, dat op 1 binnen kwam in de Album Charts. Ook opvolger 1983 (tip: check prachtliedje Le vent Nous Portera) behaalde in 2010 de hoogste positie. Verder won ze diverse prijzen, waaronder de Swiss Award.

Buiten Zwitserland lukt het inmiddels ook aardig: Sophie won de Franse Prix de la Création Musical, stond op verschillende grote internationale festivals zoals Glastonbury en Eurosonic (tweemaal) en verkoopt zalen uit in Engeland, Amerika, Duitsland en Frankrijk.

Voor Nederland zal het waarschijnlijk allemaal weer net iets “te moeilijk” klinken om écht groot te worden, maar het nieuwe album bevat zeker een aantal prima liedjes, zoals de titeltrack / lead single Supermoon en het tekstueel sterke en reeds in Spotify te vinden Love Is Not The Answer. Én een liedje met Eric Cantona, de voormalig kung fu fighting voetballer.

Op 8 mei speelt Sophie Hunger in Haarlem (Patronaat), een dag later in Rotterdam (Rotown)


Nieuwe muziek

Met catchy singles als ‘Nadine‘ en ‘Surprise Hotel‘ was het titelloze debuutalbum van de deels in Hebreeuws zingende en vanuit Los Angeles opererende band Fool’s Gold een van onze favoriete releases in 2010. Vreemd dat vervolgens opvolger Leave No Trace (2011) helemaal geen indruk wist te maken (ondanks best wel prima liedje Wild Window, overigens).

Wat we willen zeggen met die twee (te) lange zinnen: we waren Fool’s Gold een beetje vergeten. Totdat ineens nieuwe single ‘I’m In Love’ op de deurmat viel en we 4 minuten en 36 seconden later weer helemaal fan waren geworden. Het klopt allemaal: een belachelijk lekkere groove, fijne beat en vrolijk makende percussie. Wie hier bij stil kan blijven zitten, heeft waarschijnlijk geen hartslag en/of oren.

“Flying Lessons encompasses everything we’ve been about for the last 7+ years, both musically and emotionally,” vertelt frontman Luke Top over het 19 mei verschijnende nieuwe album. “It is the culmination of countless hours of travel, gigs, success, failure, darkness, joy, and the stubborn insistence to move forward and create our best work to date.”

Nieuwe muziek