Liefhebbers van warme, prachtige vocals (denk aan Guy Garvey of St. Solaire) opgelet. We denken dat EverBear zeker in de smaak gaat vallen. Liedje End of the Line is het eerste wapenfeit van Oostenrijker Matias Baadsgaard. Een liedje over vrij zijn, verandering en information overload. Kortom, je kunt verdrinken in de thema’s en de prachtige stem! Wij wel in ieder geval.
Categorie: <span>Blog</span>
Vorig jaar schreven we Never Have I van Dons Skiffle:
Daar zingt Dons Skiffle over in Never Have I. En dat doet hij op een prachtige, vertellende manier. Dylan (die mondharmonica!), Vikesh Kapoor, Lou Reed. Dat zijn zomaar de eerste namen die ons te binnen schieten. En juist, dat is awesome! Dus verwacht geen grootse melodie en wall of sounds, maar een prachtig ingetogen liedje.
Nieuwste liedje All the Time is net zo verhalend, kalm en prachtig.
Sam Himself is een alt. indie rocker (zegt hij zelf). Woonachtig in New York, maar sinds de pandemie weer bivakkerend in Zwitserland, waar hij vandaan komt. Liedje La Paz is een National-achtige slow burner. Vol melancholie en een prachtige bariton.
In Oktober komt Sam met zijn debuutplaat, Power Ballads. Tot die tijd doen we het maar even met La Paz.
“During lockdown, my mind wandered a lot, looking for exits. I got really nostalgic for past travels and times when I could move freely wherever I wanted to go. Peru, for example. I took a road trip there a few years ago. One night, I was driving through the desert with about two fingers of water left in the car and the aftermath of some recent chemical calamity playing out in my bloodstream; I was exhausted but stopping by the side of the road didn’t really feel like an option, so I kept going. I’m pretty sure I was heading for the Bolivian border, and I remember staring at my GPS and thinking, if I can just get to La Paz – the Bolivian city – I’ll be ok. (I can be a little melodramatic when I’m hungover.) I never made it there but La Paz nevertheless became a sort of mantra on that trip, a name for the light at the end of the tunnel. Probably not the most laid back trip I ever took. Still, at the height of quarantine cabin fever last year, I would have given a lot to be back in that stuffy rental car in the desert, waiting for the sun to rise.”
De westkust van Ierland is ruig, met name het gebied rondom Connemara. Dat is waar songwriter Me Auld Flower vandaan komt. In liedje Fr. Griffin Avenue hoor je bijna de uitgestrekte landschappen en leegte. Naar eigen zeggen is het dan ook een ode aan “inconspicuous streets and the fleeting moments in time to which they bear witness”
En dat alles in een sfeer die ook Bon Iver, Patrick Watson en Sufjan Stevens neer kunnen zetten.
De track moet verschijnen op The Vaults of Consciousness, Volume II (november 2021). De opvolger van, jawel, Volume I. En dat is een absolute aanrader!
Mattias Lies komt uit Zweden. Dat is bijna per definitie een garantie voor mooie muziek, dachten wij. Liedje Light & Ease is inderdaad prachtig, en heeft iets Daniel Norgren-achtigs.
“One day it dawned on me that I was constantly setting hooks for myself, that I was in fact afraid of success. I began to understand how fruitless it is to blame other people and circumstances for my own failures, in the end I’m the one who needs to take responsibility for what I want to do with my life. If I do not believe in myself then who will? I wanted to write a song about this process and this is how it turned out. ”
vv
De mannen van Moon Walker zijn pas live sinds mei dit jaar. Maar toch kunnen ze al rekeningen op honderdduizenden streams en meer dan 100 features in de pers. Afgaande op liedje Disturbed Suburbia snappen we dat heel erg goed. Catchy, groovy, retro, rauw. Daar kan je toch niet op stil blijven zitten?
Op deze vrijdagochtend laten we je graag kennis maken met Clem Chesterfield. Deze Canadees maakt naar eigen zeggen old-time country & western that tips its dusty ole hat to cowboys and rebels. Prima beschrijving! En op liedje Except for You horen we stiekem ook een heel klein beetje Mick Jagger. Als je goed luistert. Anyway, een meer dan fijn liedje!
Veel bands zeggen zich te laten inspireren door Jeff Buckley. Dat is natuurlijk prima (en moedigen we aan!), maar in de praktijk horen we hier vervolgens weinig van terug. Hoe anders is dat bij de Amerikanen van Moroccan Dog in liedje Spring. Dat liedje ademt die 90’s sfeer. De band noemt de naam van Buckley overigens zelf niet, de associatie was het eerste dat bij ons opkwam.
Heel vrolijk is het allemaal niet, maar niettemin enorm prachtig (en krachtig!). En te vinden op gelijknamige EP Moroccan Dog.
“Through it all, there’s a desire to fill the role of this person I’m supposed to be, so often curtailed by the person that I am. I guess that if I can’t feel any better, I might as well try my best to make something as beautiful as I can from it.”
- Callan Spafford, Frontman of Moroccan Dog