Gobsmag Posts

Italië is niet het land dat bovenaan staat op ons lijstje meest muzikale landen. In ieder geval niet met de muziek die wij graag draaien. Maar dan is er toch I’m War van The Ghibertins. Donker, duister, Eddie Vedder-eque vocals en, jawel, Italiaans.

De mannen van the Ghibertins zeggen overigens geinspireerd te zijn door twee Rolling Stones tracks:

  1. Gimme Shelter: met name hoe je oorlog als een thema in je liedje kunt gebruiken
  2. Sympathy for the Devil: hoe je het perspectief van een concerned individual kunt gebruiken

Missie meer dan geslaagd, wat ons betreft.

Nieuwe muziek


We kunnen eigenlijk niet anders dan denken aan Piano Man van Billy Joel. Maar nadat Mads Jacobsen zijn stembanden opentrekt, gaat die vergelijking niet meer op. We horen wat Dawes en mogen we, heel voorzichtig, ook Dylan aanhalen? Dat is natuurlijk absolute Champions League, maar de vibe heeft er wel wat van weg, vinden we. We doen onze ogen dicht en zien Mads in een half-leeg en duister cafe zijn akoestische tracks op je afvuren. Daar zouden we graag bij willen zijn.

Nieuwe muziek


Wie is er niet mee opgegroeid, de retro, bluesy vibe van The Black Keys. We gaan er vanuit dat de mannen van IVY zich hierdoor hebben laten inspireren. Immers, luister maar eens naar Sinners Grin. Dik, vet, vuig. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. En hopelijk doen de mannen dat ook, want op dit moment zijn er slechts een paar losse tracks uit. We zetten graag een EP (of langspeler!) op. Zoals een collega het omschreef: indie rock ’n roll swagger. Yeah!

 

Nieuwe muziek

Eigenlijk zijn wij net parelvissers. Ja. Noem ons maar parelvissers. Zie ons met van die donkerblauwe kabeltruien, smoezelige petten en ruik ons: we stinken een beetje. Maar soms krijgen we een pareltje toegeworpen. Gewoon zo maar. Dan zitten we aan ons bureau, gecoiffeerd, gesoigneerd en welriekend en dan vinden we plots een linkje in de geheime mailbox, een linkje naar een album van Levi Noah op Bandcamp en daarop staat dan het prachtige Hospital Eye. En dat vinden we heel fijn. Niet alleen omdat we lui zijn, maar ook omdat er verdomd veel water is om in te vissen.

Levi Noah dus. Net zeventien is dit knakkertje uit Arnhem (echte naam Noah Baan) en internet (en een handjevol mensen, denken wij) is nu al verblijd met vier albums en vier ep’s vol spannende ik-doe-het-lekker-zelf-lo-fi-slaapkamer-pop. Van internationale allure. Vinden wij. En zijn laatste album Please Be Quiet is, tja, gewoon een pareltje. Van Death Star tot Castle. Het is piepklein en breekbaar (als Nick Drake soms) tot snerpend rauw (als Ben Gregory van Blaenavon soms) en intens alsof het uit de tenen komt (als Jeff Buckley soms) en dat alles komt eigenlijk perfect samen in Hospital Eye.

‘Hou dit gastje in de gaten’, waren de enige woorden in het mailtje bij dat linkje. Nou en of. Dat zou iedere muziekliefhebber moeten doen. Want we gaan écht nog van Levi Noah horen. Misschien in november al. Maar verwar hem niet met het Duitse popsterretje Noah Levi. Dat zou echt bijzonder jammer zijn. Dit is Levi Noah. Levi Noah. LEVI NOAH. Onthoud die naam (en luister dat album).

Nieuwe muziek

Fade stuurde ons liedje Sunset Blvd. En op de een of andere manier werden we meteen gegrepen. Die iets schurende vocals (beetje Tallest Man, Asaf Avidan, maar dan toch anders). Spannend! Hoe hij heet, waar hij vandaan komt en wat hij naast muziekmaken doet, dat weten we eigenlijk niet. We weten alleen dat er een 4-tracks-tellend EP’tje aan zit te komen. En afgaande op Sunset Blvd, houden we dat zeker in de gaten!

Nieuwe muziek

Oke, oke, een evergreen is het nog niet, maar Evergreen van Michigan Rattlers zit al wel een tijdje in ons hoofd. Straks wellicht ook in dat van jullie. Die kans wordt wat groter als je fan bent van mannen/bands als Jason Isbell en Dawes. Michigan Rattlers ligt namelijk in dat straatje, als je het ons vraagt.

Oh, en volgende week verschijnt de complete plaat (Evergreen). Dan volgt er een uitgebreide tour in USA, want daar zijn ze kind aan huis op festivals als Bonnaroo en Americanafest. Hopelijk staat Europa daarna op de rit?

Nieuwe muziek


Op 28 september komt Garda met Odds. Jawel, een nieuwe plaat sinds het uit 2012 stammende A Heart of a Pro. Misschien hebben ze de afgelopen jaren wel kunnen teren op kneiter Upper/Lower Water Course, dat op die plaat stond. Wel lezen we dat de nieuwe plaat ongeveer 4 jaar heeft gekost. Studio in, schaven, studio uit, experimenteren. Je kent het wel.

Anyway, liedje Meds belooft alvast veel goeds. We horen zelfs een heel klein beetje The National, en dat is altijd lekker.

Nieuwe muziek

Sports Team is een ‘buzz band’, maar het gezoem was even aan ons voorbij gegaan. Kan gebeuren. Zo goed zijn wij blijkbaar ook weer niet. Dus vandaar, alsnog, deze heerlijke single: Margate. Het gaat over Engelse zomers, over ’the summer that everyone’s been having. It’s been a real heatwave summer; we’ve sitting around beers gardens in pubs in north-west London. It’s celebratory full-stop, really. It’s joyful, and it’s something to dance to.’

Dat laatste zegt de Mick Jagger-esque frontman Alex Rice met (ongetwijfeld, maar we hebben het niet zelf gehoord) karakteristieke stem en pronunciatie. Want, ja, daar trekt Alex -naast zijn zeer dubieuze sandalen- wel de aandacht mee in dit nummer (hoewel een bandlid ons doet denken aan een jonge geblondeerde Paul Gascoigne en dat valt toch ook wel op). Maar gelukkig is Sports Team (uit Cambridge) in zijn geheel cool en leuk genoeg. Zo leuk dat we best een beetje laat mogen zijn. Luister maar.

Nieuwe muziek