Randy Steele is lekker bezig, z’n debuutplaat Songs From The Suck werd genomineerd voor Bluegrass Album of the Year. Had ook net zo goed het Americana album van het jaar kunnen zijn, wat ons betreft. Luister maar eens naar liedje Mabbitt Springs. Hoor jij ook Tyler Childers? Fijn he?! Helaas moeten we nog even wachten op EP Moccasin Bender…
Gobsmag Posts
‘I … felt happy when you said you don’t need me.’ Zo begint Louis Forster van The Goon Sax zijn verhaal over liefde die op gespannen voet staat met het leven zelf. En dat heeft-ie verpakt in de twee geweldig aanstekelijke minuten die Make Time 4 Love duurt. Vrolijk haast. Met cowbell. Met blazers. Met strijkers. Maar zijn woorden zeggen heel wat anders. Die gaan over impulsen die niet begrepen worden. Over de moeite die je kunt ondervinden met jezelf.
You need someone so completely
And I’m gone, running on strange times
Zo’n ogenschijnlijk optimistisch nummer en toch vol twijfel: een beetje Girlfriend In A Coma-achtig. Hoe komt dat zo, Louis? ‘We laughed a lot, particularly when writing the part for the chorus but then the words were very earnest because there was a lot going on that I couldn’t really push aside to write about something else. ‘I’m gonna see my baby And it make me feel moody’ would probably have done the trick.’
Now it’s the night before you birthday
I tried to paint you something, it didn’t work out
I can see myself tomorrow
Telling you, something you won’t feel
Het is moeilijk soms, mensen. Het is soms moeilijk allemaal. Maar Make Time 4 Love maakt het een beetje beter. Dankzij die cowbell. Dankzij die blazers. Dankzij die strijkers. Het is twee minuten feel good op een bedje van pijn.
Na het zeer ingetogen debuut Ceasefire, brengt Only The Poets met Dead Young een bijna tegenovergestelde single uit. Vrolijk en vragend om meegezongen te worden, wordt in Dead Young het jeugdige leven bejubeld. Een onbekommerde jeugd vol liefde, maar ook luchtige dronkenschap zijn de hoofdonderwerpen van deze track.
Live zal Dead Young ongetwijfeld een hoogtepunt van de set van Only The Poets zijn. Het nummer is niet alleen makkelijk mee te zingen, maar het nodigt ook uit tot vele meezwaaiende handjes in de lucht en een glimlach op ieders gezicht.
Dead Young is pas de derde single van deze jonge Britse band, maar nu is al duidelijk dat Only The Poets een grote fanschare tegemoet kan zien. Dat de bewonderaars van deze band uit dezelfde hoek zullen komen als de liefhebbers van Coasts is niet zo gek. Only The Poets verzorgde onlangs namelijk het voorprogramma van deze band tijdens hun, veelal uitverkochte, tour door het Verenigd Koninkrijk.
Foresteater (Mikey Pro) is klaar voor de zomer. Niet alleen nu, altijd. Ze maken namelijk iets dat ze psychedelische surf-rock noemen. Including summer vibes! En afgaande op liedje Unbutton is dat inderdaad het geval. Hoe de track ontstond? Tijdens een slapeloze nacht. Waar het over gaat?
I think the song is about observing people in the world around me and watching them live their lives and make changes all while I feel stuck in one spot, in my head.
Wat we ervan leren? Dat Foresteater een heerlijke band is en dat je voortaan gewoon moet opstaan en iets creatiefs moet ondernemen, wanneer je weer eens niet kunt slapen. Oh, en dat je nog even moet wachten op een volledig album, maar daar wordt aan gewerkt!
Zac kan alles. Daar schreven we eerder al over. Dus ook zomerse, aanstekelijke liedjes maken met zijn band Saintseneca. Ladder To The Sun staat op het binnenkort te verschijnen album Pillar Of Na. Poppy en peppy noemt Stereogum het nummer, maar dat klinkt negatiever dan het is. Het is verdraaid lekker. En het grappige is; Zac vond het deuntje toen hij het deuntje het hardst nodig had. Toen hij verloren en verdrietig was. Zou je niet zeggen hè?
Het duo Luluc, bestaande uit Zoe Randell en Steven Hassett, komt oorspronkelijk uit Melbourne, maar opereert al een tijdje vanuit het hippe Brooklyn. Zo’n grote verrassing is het dus niet dat The National leden Matt Berninger en Aaron Dessner groot fan zijn Ook zo’n mooi verhaal: Nick Drake ontdekker / producer Nick Boyd sprak bij het voor het eerst horen van het debuut Dear Hamlyn de memorabele woorden: “Who hell is this?!” Om daarna overdonderd contact te zoeken en meteen maar de productie te doen voor de opvolger.
Inmiddels zijn we al weer een plaat verder. Sculptor, co-geproduceerd door Dessner, verscheen vorige week en dat is er eentje, hoor. Veel bitterzoete liedjes die je meteen bij de strot grijpen. Omdat de emotie zo herkenbaar is. Wie niks voelt, moet van steen zijn. Of zoals The Guardian schrijft: “This is suburban sadness recast as beauty”.
Wat een prachtplaat.
Want ook Hunter komt binnen als een geplaatst schot van Eden Hazard. En zo hebben we een wankel bruggetje met België gemaakt. Dan kunnen we namelijk zeggen dat ook de muziekscene bij onze zuiderburen momenteel een gouden generatie kent. Of misschien is dat altijd al zo geweest. Ja. Dat denken we wel. Afijn: Pale Grey is Belgisch en erg goed. We schreven er al eerder over en dat is dus helemaal niet toevallig.
Shadwick Wilde van Quiet Hollers weet dat je met scherpe openingsregels de luisteraar meteen je liedje insleurt. Bewijs daarvoor vinden we al genoeg op de eerste twee topplaten, en ook weer op gloednieuwe aanwinst Addicted:
“I won’t lie, I was addicted. I did each line like it was scripted.”
En we zijn los.
Laat maar komen die nieuwe plaat, want wij zijn aan Quiet Hollers -komt’ie- verslaafd. Lekker, man.