Gobsmag Posts

Er hangt iets in de lucht. De hitte van de dag hangt nog in de kleine tuintjes en de geur van een smeulende barbecue waait over de schuttingen. Er is iets op handen. Je voelt het. In de vochtigheid van de nacht. Je voelt het. Aan de spanning tussen de huizen. Er staat iets te gebeuren. Want zo’n nacht is het. En The Purrs weet die nacht verdraaid goed en beeldend te beschrijven in tekst én muziek in Late Night Disturbance. Treffend als de cruciale beginscène van je nieuwe favoriete Netflix-serie.

Late last night they cut the power to the neighbourhood
The sky went black outside my windowpane

Het is een pareltje van the Purrs, de band uit Seattle die liever niet vertelt hoe lang ze al bezig zijn (sinds 2000, weten wij). Inmiddels zijn ze vijf albums, een paar ep’s en verschillende singles verder. Nu komt binnenkort het nieuwe album Destroy the Sun uit en dat bevat volgens eigen zeggen hun sterkste werk ooit. Dat willen we best geloven, nu wij Late Night Disturbance hebben gehoord. Want het intro is spannend, de stem is lijzig en het verhaal is prachtig (ook al weet je eigenlijk nog niets). Het klinkt alsof de wereld op het punt staat voorgoed te veranderen. Maar dan in het klein. In een stad, in een wijk, in een straat.

Yeah it’s always a bad idea to let them know how you really feel

En juist dat is het wat Late Night Disturbance onweerstaanbaar maakt: je weet niet alles. Maar de muziek zegt veel. De stroom valt uit. Er klinken schoten. De politie komt. En iemand ziet de wereld voorbij trekken. Maar waarom? Wat is er gebeurd?

Nieuwe muziek

Vanaf 5 oktober staat met TPC een gloednieuwe plaat van Tokyo Police Club in het vinylvak. Het is hun eerste plaat sinds vier jaar en dat is best een verrassing, want de band stond op springen. Het was uiteindelijk zanger / bassist Dave Monks (solo ook op Gobsmag – een 8.0) die er voor ging liggen. Bij Paste Magazine lezen we:

“Working apart on music dimmed Tokyo Police Club’s creative spark, but when the band was on the brink of a breakup, Dave Monks (bass/vocals) said, “Fuck no.” Rallying his bandmates to try and make their Abbey Road before bowing out, Monks and the rest of the band retreated to rural Ontario to write without reservation, with thoughts of commercial success blocked out to uninhibit themselves.”

Drie liedjes zijn er inmiddels al te horen: New Blues, Hercules en DLTFWYH (*). En het moet gezegd worden: die hervonden energie en (met een korreltje zout te nemen) schijt-aan-commercie instelling smaakt heerlijk. We horen nog altijd een hoog The Strokes gehalte: scherp gitaargeluid, doffe drums, stuiterende riffs en een zeikerige vocal. Wat wil een mens nog meer?

(*) Voor in de “chats”: DLTFWYH = Don’t Let Them Fuck With Your Heart

Nieuwe muziek

De uit Colorado afkomstige singer-songwriter Gregory Alan Isakov komt op 5 oktober met een gloednieuwe plaat: Evening Machines. Het is z’n eerste studioplaat sinds het in 2013 verschenen The Weatherman (met prachtliedje ‘Amsterdam‘). Over de nieuwe plaat vertelt Isakov:

“I’d work really hard into the night. A lot of times I would find myself in the light of all these VU meters and the tape machine glow, so that’s where the title came from. I recorded mostly at night, when I wasn’t working in the gardens. It doesn’t matter if it’s summer or winter, morning or afternoon, this music always feels like evening to me.”

Gregory Alan Isakov speelt op 27 november in Paradiso, Amsterdam.

Nieuwe muziek

Nieuwe muziek

Justin -Bon Iver- Vernon en The National liggen elkaar wel. Staan weleens samen op een podium. Nieuw in die samenwerking is Big Red Machine, een project van Vernon en The National gitarist / muzieknerd Aaron Dessner. In 2009 leverden ze voor de verzamelaar Dark Was The Night al een liedje met die titel aan, maar nu komt er deze zomer dan echt een debuutalbum aan onder de bandnaam Big Red Machine. Die schijf zal 10 nummers tellen, de eerste vier vind je al online op alle streaming platformen: Lyla, Gratitude, Forrest Green en Hymonostic. En mensen, die zijn prachtig (pro-tip: luister ze op een koptelefoon). Of zoals Justin zingt in het hypnotische Gratitude: “Well, we better not fuck this up.”
Dit zal weleens een plaat voor hoog in de albumjaarlijstjes kunnen gaan worden…

Nieuwe muziek

FunnelCake, een indie-pop / alt-rock formatie uit LA, heeft het op de heupen in liedje Running on the Sun. Wat een energie! Pas hun tweede liedje ever, en het smaakt zeker naar meer. Qua bio trouwens ook, we kunnen namelijk niet heel veel meer over ze vinden dan dat ze ergens in 2018 een plaat gaan uitbrengen en dat ze van The Black Keys en Cage the Elephant houden. Dan doen we het daar voor nu maar gewoon even mee.

Nieuwe muziek

Altijd goed nieuws: een nieuw liedje van onze Canadese held Patrick Watson. Inspiratie achter ‘Melody Noir’ was “an incredible singer from Venezuela, Simon Diaz. I was so inspired by his music I had to write a tune. It’s a love song dedicated to the hole inside of you.”
Nieuw liedje = nieuwe plaat? Geen idee, maar dat zal wel, toch?
En voor in de agenda: 29 november speelt Watson in Paradiso, Amsterdam.

Nieuwe muziek

En dan nu: muziek uit Liverpool. Maak kennis met Adele Emmas en Christian Sandford a.k.a. St. Jude The Obscure, een doorstart van Feral Love and Bird (kenden wij ook niet). Het duo stuurde ons haar nieuwste single, het prachtige ‘I’m The Wolves’. Het liedje gaat over “independence and freedom of spirit, the need to escape a somewhat chaotic world and to reconnect with the simplicity of nature“. Voor mee-schrijvers: Darren Jones (oa van Skepta) en niemand minder dan Ed O’Brien van Radiohead hebben het geproduceerd. Noemen wij een succesvolle doorstart.

Nieuwe muziek