Gobsmag Posts

Bijna drie jaar geleden waren we lyrisch over Justin Townes Earle. Dat zijn we nog steeds, we draaien zijn platen namelijk nog met enige regelmaat hier op de redactie. Liedje Time Shows Fools scoorde destijds een 8.3 en we noemden hem het 32-jarige peetkind van Townes van Zandt en de zoon van Steve Earle.

32 jaar is hij niet meer. De zoon van Steve Earle en het peetkind van Townes van Zandt natuurlijk nog steeds wel. En dan ligt de wereld aan je voeten. Maar niet alleen vanwege zijn naam. Justin Townes Earle maakt namelijk zelf ook prachtige Americana/roots-liedjes. Op Kids in the Street verzamelde hij er 12. En voor Maybe a Moment schoot hij zelfs een video.


Nieuwe muziek

Je weet het. Een beetje emo op zijn tijd, daar zijn wij bij Gobsmag niet vies van. Niet dat Smidley emo maakt, maar via dat draadje kwamen we wel zijn debuutalbum tegen. Want Smidley is Conor Murphy en dat is de frontman van Foxing (en hier hoor je een liedje van die band). De gelijknamige eersteling van Conor is een knappe verzameling bubble-grunge, jangly power-pop en breezy balladry (zegt Pitchfork). Daar zijn mij het roerend mee eens. En Dead Retrievers vinden we wellicht het mooist tussen al het moois.

Conor blijft natuurlijk ook gewoon Conor. Dus Smidley is dan wel wat zonniger en toegankelijker dan Foxing, maar ook in Dead Retrievers horen we een verdrietige ondertoon. Het gaat over twee vrienden; één met een gekrenkte trots (Coleen) en een ander die het leven liet (Dan Dorsey). En dat maakt het refrein ‘Dead retrievers are all golden’ fraaier dan alleen een beetje vreemd.

Wat zeg je? Jaarlijstmateriaal? Ja, waarom ook niet. Luister maar eens naar het album op Bandcamp of Spotify. Het is goed. Maar nu eerst Dead Retrievers. Zo fijn.


Nieuwe muziek

Bij Gobsmag houden we van whiskey. Niet alleen van het drankje zelf, we vinden het ook leuk wanneer artiesten ervan houden. Immers, dat komt 9 van de 10 keer de stem ten goede. Daarom zijn we ook zo’n fan van gasten als Chris Stapleton en Christopher Paul Stelling. Daar voegen we nu graag Tyler Childers aan toe. Liedje Nose on the Grindstone past toch precies in deze traditie?

Spotify toont slechts één plaat, Bottles & Bibles uit 2011. Daarna niets. Gelukkig vonden we op Youtube al snel twee nieuwe liedjes, opgenomen voor OurVinyl Sessions. En er is een plaat op komst. Op 4 augustus verschijnt Purgatory op Thirty Tigers. We gaan ervanuit dat de twee nieuwe liedjes daarop komen te staan. Gelukkig maar, want Nose on the Grindstone en White House Road smaken naar meer.

En met de kwaliteit van het album zal het wel goedkomen. Waarom? Omdat o.a. Sturgill Simpson en David Ferguson (sound engineer voor Johnny Cash) meewerkten. En tot slot; je kunt Tyler Childers op 26 juli a.s. in Paradiso bewonderen. Daar kom je ons zeker tegen!

Nieuwe muziek

Het Australische Husky is zo’n band die hier op de redactie altijd een special plekje heeft gehad. Nieuwe plaat Punchbuzz, de derde sinds 2012, heeft dat gevoel zelfs sterker gemaakt. Na eerste voorproefje Late Night Store, geeft single Ghost de volgende slinger aan de volumeknop van de kantoorstereo.

Punchbuzz is geschreven in Berlijn, in de nachtelijke uren. Frontman Gawenda Husky vertelt:

“That’s my rhythm. I’m up until 3 or 4 in the morning; I need those hours after midnight. There’s something about the night time, something happens when the sun goes down. Reason and logic depart, magic and mystery arrive.”

Ghost, over de gevaren van de nacht, is het eerste liedje van de plaat die officieel 14 juli uitkomt. Samen met Late Nite Store en titeltrack Punchbuzz is het – volgens het toegestuurde bio’tje – “the most immediate, yet most evocative, songs he’s [Gawenda] ever written.” Dat benadrukt ons gevoel dat deze band alleen maar beter en beter wordt.


Nieuwe muziek

Deer Tick is zo’n band die je vanaf het eerste moment grijpt. Ons althans wel. Absoluut hoogtepunt uit het oeuvre is wat ons betreft de plaat Black Dirt Sessions. Daarop staan tranentrekkers als Christ Jesus en Goodbye, Dear Friend. Oké, niet alles is zo zwaar als deze twee tracks. Op meest recente album, Negativity, staan ook wat meer dansbare nummers.

Meest recente nummer, Sea of Clouds is er ook weer zo eentje. Maar nog steeds de rauwe stem van John J. McCauley centraal. Het wachten is op de nieuwe plaat. Dat duurt nog wel even, maar dan krijg je ook wat. Op 15 september verschijnen namelijk twee nieuwe albums op het fijne label Partisan Records. Wat je dan krijgt?

“On September 15, we will be releasing 2 new albums on Partisan Records. These records are called Deer Tick Vol. 1 and Deer Tick Vol. 2. Vol. 1 is an acoustic record, Vol. 2 is a rock record. This is not a double album. These are two separate records being released on the same day.”


Nieuwe muziek

Yes, daar zijn we weer met iets tofs uit IJsland. Ditmaal Ceasetone, het project van Hafsteinn Þráinsson. 2016 was het jaar van zijn debuutplaat, Two Strangers. En met die plaat bracht hij het tot SXSW en sleepte hij een nominatie voor Album of the Year. Nu is hij terug met liedje Brothers. Dat klinkt wat ons betreft erg IJslands en is een must-listen voor liefhebbers van Sufjan Stevens en Bon Iver. Ja, die vergelijkingen maken we vaker, maar luister zelf maar eens.

Overigens is de muziekscene in IJsland niet enorm groot. Althans, qua output wel, maar het is maar een klein landje. Zo werkte Ceasetone veelvuldig samen met andere Gobsmag-favo Axel Flovent, en deelt hij het management met One Week Wonder, over wie we onlangs schreven.


Nieuwe muziek

Ja, kijk. Dit is dus indie zoals indie bedoeld is. Als er een bedoeling is. Verwacht dus niets nieuws, verwacht niets meer. Verwacht iets moois. Nap LaJoy (wellicht vernoemd naar Nap Lajoie, professioneel honkballer rond 1900, maar dat is allerminst zeker en best onwaarschijnlijk) brengt met Bulldogs een knappe single vol dynamiek en met een dramatische flair. Zoiets heb je eerder gehoord. Zo iets ongeveer. Zoiets wil je vaker horen. Vaker dan één keer.

En het begint ook nog als een soort soft-rock-dingetje, met die kalme, heldere stem van Devin die het heeft over een coma en een dreadful sound. Maar het wordt al snel intenser, om vervolgens te eindigen met veel snaren, toetsen en cimbalen. En dat allemaal nadat Devin zong ‘Hey kid, you’re worse for the wear, but you sure wearin’ it well.’

Nap LaJoy (uit New York) is dan ook niet over één nacht ijs gegaan; dit is misschien wel één van die songs op debuutalbum Host waar Devin en zijn maten tien jaar over hebben gedaan. Klinkt obsessief. En dat is het ook. Klinkt mooi. En dat is het zeker.

Nieuwe muziek

Het Canadese Bravestation hebben we hier op Gobsmag al een tijdje op de korrel. De laatste keer dat we van van ze hoorden was twee jaar geleden, maar dat betekende niet dat ze stil hebben gezeten. ‘Up For You’ is een gloednieuw liedje en wakkert onze liefde voor ze weer aan.

Bij de buren van Clash Music vertelt de band:

We were excited to finally work with pros and compiled like 30+ electronic-based demos on our laptops in anticipation of recording with these guys, but in the last week of the writing process we started jamming as a band for the first time when the idea for ‘Up For You’ came to life. From all the songs they had to pick from, Michael and Jason chose the two that we wrote in the final couple of days as their favs after months of demoing…”

Niks meer aan doen.


Nieuwe muziek