Gobsmag Posts

“American singer songwriter returns with new album, which he describes as a modern folk opera.” Daarmee kondigde Micah P. Hinson zichzelf aan toen hij ons liedje Lover’s Lane stuurde. Een opera? Bij wijze van dan. Op zijn nieuwe plaat vertelt Hinson “the story of a war time family, going from birth to love, to marriage and children, to war and betrayal, murder to suicide – spanning all of the strange and glorious places life can lead. We follow their story, we see their decisions, we see their faults and their beauty. We live with them, we die with them.”

Lover’s Lane ademt in ieder geval een en al Johnny Cash. En man, wat houden wij van dat geluid. Ogen dicht en je bent in Folsom Prison. Dus echt wel even wat anders dan zijn vorige platen, maar wel weer aardig in lijn met zijn meest recente Micah P. Hinson and the Nothing.

Dan sluiten we af met een oproep. Zet 10 oktober in je agenda, dan speelt Micah P. Hinson namelijk in Amsterdam. In het Zonnehuis om precies te zijn.


Nieuwe muziek

Bijna 2 jaar geleden noemden we Rod Melancon een muzikale duizendpoot. Op plaat Parish Lines (uit 2014 alweer) klinkt hij de ene keer als Bruce Springsteen, dan weer als Johnny Cash of Lou Reed. En dat leidde dus tot een te gekke plaat. Op 16 juni a.s. verschijnt met Southern Gothic de opvolger waar wij al een tijdje naar uitkijken. Daarop staat o.a. single Different Man. En deze track klinkt weer als vanouds (als The Boss, in dit geval).

De oplettende luisteraar zal opmerken dat Different Man ook op Parish Lines staat. Niet exact dezelfde versie. De nieuwe is namelijk een 14 seconden langer en klinkt net even wat strakker, vinden wij. We horen dus Bruce Springsteen. En Waylon Jennings. En Lead Belly. Oude zielen. Het zal je dan ook verbazen dat Rod Melancon pas halverwege de 20 is.

“Southern Gothic is a journey into the dark-and often twisted-night of the soul. It is the restless yearning of a young, new South that has been represented by The Drive By Truckers, Sturgill Simpson and Jason Isbell. With this fine new album, Melancon finds himself in their company and ready to take his well-deserved seat in the congregation as one of the finest Americana artists out today.”


Nieuwe muziek

Zac kan alles. Zac bespeelt alles. Van de Turkse bağlama, de Russische balalaika tot de dulcimer (uit de Appalachen). Maar op deze ‘new one-off single’ laat ie dat allemaal achterwege. Book Of The Dead On Sale is een bedwelmend klein liedje van zijn band Saintseneca; het rommelt en bobbelt, het is een hersenspinsel. Dat hoor je. Dat is fijn.

Dit gaat over Remi, het kleine katje van Zac’s vriend Steva. Dat beestje was beroemd, min of meer. Een video van een slapende Remi op de rand van zijn drinkbakje ging viraal; meer dan een miljoen keer bekeken. Toen sloegen Zac en Steva aan het rekenen. Er werd langer naar Remi gekeken (3 jaar in totaal), dan dat hij oud was. En toen dacht Zac: Seems like everything has a number. A number is a score. A score is a value. A value is a price. A price is cheap, or too expensive to be within reach. I don’t know, I guess at least kittens are cute.

Surely I’m awake
38 dollars on the book of the dead felt steep
Oh but then again
How do you put a price on ancient wisdom?

En dan zijn er twee minuten en drie seconden verstreken en besef je dat er eigenlijk niets gebeurd is in Book Of The Dead On Sale. Twee minuten en drie seconden prachtige niets.


Nieuwe muziek

Het New Yorkse Maybird heeft het al aardig voor elkaar. Getekend op het nieuwe label van sterproducer / muzikant Brian Burton aka Danger Mouse (30th Century Records) én een EP’tje onderweg dat geproduceerd is door Black Keys drummer Patrick Carney. Kortom, het kan minder.

Van dat EP’tje, Unraveling, zijn al een tweetal liedjes vooruitgeschoven: Keep In Line en Grace. Laatstgenoemde, onze favoriet, gaat over “desiring the ability to be graceful so that you can win somebody’s affection,” zoals frontman Josh Netsky vertelde aan onze collega’s van EW. Om er meteen een downer achteraan te gooien: “But that somebody is kind of out there — like not in your league.” Kortom, het kan beter.


Nieuwe muziek

Atmosfolk uit Ierland: eind vorig jaar debuteerde het op Gobsmag dankzij het duo Saint Sister. Nog steeds geen langspeler op het CV, maar wel weer een fijne single: Causing Trouble.

Voor de nieuwkomers, een snelle Matthijs-van-Nieuwkerk-op-de-autocue-introductie. Saint Sister is in november 2014 opgericht door Morgan MacIntyre en Gemma Doherty en meteen ging het hard met tourtjes door Engeland en Duitsland, optredens op belangrijke festivals als SXSW, Glastonbury, Latitude, The Great Escape, Reeperbahn én ons aller eigen Eurosonic. Nieuwste wapenfeit is dat Lisa Hannigan hoogstpersoonlijk het duo heeft gevraagd het voorprogramma te doen in haar aankomende Europese tour. Mag ik een groot applaus voor Saint Sister!

Op nieuwe single Causing Trouble verschuift Saint Sister nog meer van folk naar de soundscaperige Moby / Massive Attack kant. En het werkt, het is een liedje dat onder de huid gaat zitten.

Morgan vertelt: “The song is about transitioning, from Belfast to Dublin, from an old love to a new, and the gaps that can be found between you and another person or place when people transition at different paces and in different directions.”

En tot slot nog even dit, vertelt door Gemma: “At the last minute we found a beautiful old Wurlitzer in the attic which had some electrical problems; one of us would have to sit on it while the other played to stop it from humming, so it just about made it in!”

Lovely.


Nieuwe muziek

Meer dan drie jaar geleden waren we laaiend over Vikesh Kapoor. Debuutplaat The Balled of Willy Robbins staat hier nog geregeld op. “Storytelling a la Dylan met invloeden van Josh Ritter, Tallest Man On Earth en Woody Guthrie,” schreven we. En Vikesh is een dromer, zo ook op nieuwe track (eindelijk!) Down By The River.

Vikesh zat thuis in Pennsylvania. Vast in een sneeuwstorm. Hij vertelt:

A river called the Susquehanna rushed through my town and I’d sit on its bank in the snow thinking about a Ukrainian girl I met there, by chance, the winter before,” Kapoor says. “A few nights later, waiting for the snow to melt, the image of her on the edge of the river became clear in my mind. I finished the song while the sun was still down, but never got to sing it for her in the morning.” Maybe, just maybe, she can hear it now.

En net als met zijn plaat krijgen we niet genoeg van deze track. Heerlijk eenvoudig, puur. Muziek zoals muziek ooit bedacht is door Bobby D.

En tot slot nog een shout-out naar zijn mening over de muziekindustrie:

Thank you to everyone that’s listened to the new single. Obviously it’s been awhile since an album has come out, but I was never the kind of artist to work on a cycle imposed by the music industry anyhow. I wrote before an industry was ever apparent to me and I’ll continue to do so with or without one. It’s important to keep that in mind as an artist; to those whom are reading this that are artists, remember that an industry can’t exist without you. It starts and ends with you. Along the way, everyone will have an opinion on your art and what you should do and how you’re doing in relation to others, but honestly it exists only because of you- not album sales, or press or 10-point scales. Go deep and trust yourself; it’s the only way to not get lost when you’re deep in the well.

Staat genoteerd.


Nieuwe muziek

We kregen een mailtje van Danny. In dat mailtje promootte hij zijn band Wake Child. Ze hadden toen (en nu nog steeds) 1 single uit en maakten zelf vergelijkingen met Grizzly Bear, Alabama Shakes en Jeff Buckley. Of we wat feedback konden geven. Tuurlijk!

Single In The End deed ons het meest aan Grizzly Bear denken. Alabama Shakes en Jeff Buckley horen we eerlijk gezegd niet zo. Wie we wel horen? Sting!!! Heerlijke laid-back stem. De komende tijd zullen ze, van tijd tot tijd, wat nieuwe singles plaatsen. Over een debuutplaat praten ze nog niet. We wachten in spanning af!

Overigens bestaat Wake Child uit drie man. Die elkaar tegenkwamen op Berklee College of Music. De Champions League van de muziekopleidingen. En dan kan het haast niet anders dan dat je je eerste liedje opneemt in de keuken van een vriend. En zie/hoor hier: In The End. Maar zeg nou zelf, dat is toch gewoon een professioneel klinkende kneiter van een knoeperd?

Nieuwe muziek

Verhalen; daar houden we van. Waargebeurd of niet. Het maakt ons niet uit. Haal de muziek hier weg en we schrijven over boeken. Geen probleem. C.K. Flach schreef met The Officer een mooi, klein verhaal over grote dingen. Over een confrontatie met een agent (en het eindigt gewelddadig), over het rechtssysteem en over ‘blaming and shaming’. Dat verwacht je niet in dit relaxte, Johnny Cash-achtig-gebrachte nummer.

C.K. Flach (uit New York of omstreken) bracht onlangs zijn eerste langspeler uit; Empty Mansions. Daar staan nog meer verhalen op; over politiek, racisme, uitsluiting en corruptie. Maar dan vertelt in verhandelingen over liefde, verlies, hartzeer en redding. Dat was een flinke opdracht, maar de multi-instrumentalist slaagde wonderwel. ‘I think music is the strongest medium we have to share ideas, feelings and views. And what I hope for is that whoever listens to my music can take something away with them. Be it a thought, feeling, idea or inspiration.’

Wij daarentegen smullen vooral van een zin als deze:

And the Slash black blazer,
Trashy blond hair,
Teeth like razors,
And a thousand yard stare


Nieuwe muziek