Kara Cole komt uit het Midwesten van Amerika. Tegenwoordig in Indianapolis. Ze begon al op 13 jarige leeftijd met het schrijven van liedjes, en kwam er gaandeweg ook achter dat ze een prachtige stem had. Eentje waarbij de timing en toon ervoor zorgen dat de liedjes echt binnenkomen. Neem nou liedje Mary Francis, over de (inmiddels overleden) oma van Kara. We krijgen er van tijd tot tijd zelfs wat Etta James en Emmylou Harris–vibes bij.
Gobsmag Posts
Don’t Connect komt uit London. Met Dead Ideas staat het debuutalbum op het punt van verschijnen. Wel is er alvast een single, namelijk Off the Bay. Daarin horen we een Brits geluid, warme stem en zelfs wat rap. Het thema? Ontsnappen aan de drukte van de wereld. Weg van het geluid. Je op laten nemen in de jungle. Eenzaamheid. Oh, en draai hem even een paar keer achter elkaar. Geen probleem lijkt ons, gezien de duur van 1,5 minuut.
Jamos Blood maakt met liedje Sitting Here Looking 1000 Miles Away muziek in de blues-traditie van the Deep South. Hypnotiserend, haunting. Maar dan wel met wat moderne invloeden. Liefhebbers van The Black Keys en bijvoorbeeld Gary Clark Jr zitten goed!
Klaar om van je stoel te komen? Luister dan eens naar de new-blues van WellBad. Rock ’n Roll met een retro touch (een beetje a la The Heavy of Fantastic Negrito). En dan met name naar liedje Handle That. De track moet overigens terechtkomen op Bad Habits, de plaat die begin maart zal verschijnen. Goed bezig, deze mannen (in dit liedje bijgestaan door Ina Foreman) uit Duitsland.
Oh, en hadden we al gezegd hoe koel we de clip vinden?
Lewis Apollo verloor in 2022 zijn vader, aan zelfmoord. Dat verlies stimuleerde hem nog meer liedjes te schrijven over de lasten van depressie, verlangen en angst. Zoals bijvoorbeeld debuutliedje Trouble On My Mind. Liefhebbers van rauwe blues, zoals The Heavy, gaan dit zeker waarderen. Wij in ieder geval wel! Zal ons niks verbazen als we nog veel van Lew Apollo gaan horen in de toekomst!
Dan Ferguson beschrijft liedje The Amusement Park als “country & blues mashup with thought-provoking lyrics and a distinctive vocals style”. Dat leek ons wel wat. En inderdaad, liedje The Amusement Park is heerlijk laid-back, haast nostalgisch.
“A modern man with an old soul”. Zo worden wij ook weleens genoemd, maar vandaag heeft het betrekking op Mark Alan Wilson. Mark kent zijn klassiekers en laat zich in zijn muziek beïnvloeden door de blues en soul uit de jaren 50 en 60. En iets moderner, we horen in liedje Play My Hand natuurlijk onmiskenbaar The Black Keys / Dan Auerbach. En dat soort muziek is hier altijd welkom!
Scandinavische muziek is vaak melancholisch, ingetogen en prachtig. Last Time van Howlin’ Sun is dat niet. Maar dat bedoelen we niet slecht! Het liedje is namelijk een regelrechte rocker, die het midden houdt tussen The Black Keys en The Rolling Stones. Zo, alstublieft.
Het is het eerste voorproefje van hun nieuwe, langverwachte plaat. De vorige (Howlin’ Sun) gooide hoge ogen, maar dateert alweer van 2018.