Gobsmag Posts

Het jaar is bijna afgelopen, we vertellen je niks nieuws. Rare dagen ook tussen kerst en oud & nieuw. Een periode waar een beschouwend liedje als Wild World van Drew Holcomb & The Neighbors precies de juiste snaar weet te raken:

I don’t know about you, but I like to tell the truth.
But the truth seems to change every Tuesday.
When I watch the news, man, it just gives me the blues.
No one listens, just on a mission to hear their own voice.

It’s a wild world we’re all trying to find our place in it.
It’s a wild world and no one seems to understand it.
But there ain’t no way I’m gonna quit it.
Love is all we got to give away.


Drew Holcomb & The Neighbors is een band uit Memphis en maakt al platen sinds 2005. Niet onverdienstelijk en een aantal liedjes doken op in populaire series. De meeste recente studioplaat komt uit 2015 en is het prachtige Medicine. Wild World is een los liedje, geschreven omdat 2016 voor hem als Amerikaan “a very confusing year” was. Een gevoel dat we hier in Europa best kunnen onderschrijven.

Nieuwe muziek

The Golden Peppers, dat zou een prima naam zijn voor een nieuwe Best Of van Red Hot Chili Peppers.. Of voor ons part een nieuwe smaak van Croky. Het is echter het solo-project van Amerikaan Patrick Hart. En dat project laat zich niet makkelijk vangen in een paar woorden. We gaan het echter toch proberen.

Het liedje If You Don’t Love Me begint als een nieuwe hit afkomstig van het Daptone Label (Charles Bradley, Sharon Jones etc). Al snel komt daar wat 80’s om de hoek in de vorm van Steve Miller Band en een Hammond-orgel. En weer terug naar Daptone met wat te gekke blazers. Onze eerste reactie was eigenlijk: hey, zijn we naar de Top 2000 aan het luisteren? Zou er wat ons betreft zo in kunnen. Of zoals hij het zelf zegt:

When you’re born with a name like Patrick Hart in a town like Nashville, Tennessee your mission is pretty much set. You’re going to spend your life exploring the vast human spectrum of emotion and your medium is probably going to be song. Think of Patrick Hart’s project title The Golden Peppers as The Mothers Of Invention to his Zappa, the E Street Band to his Boss, The Shadows to his Cliff Richard… just without the physical presence of an actual band.


Nieuwe muziek

Een jaar geleden maakte ze haar debuut op Gobsmag: Bryde. Drie liedjes had ze toen uit en we namen het woord veelbelovend in de mond. Inmiddels is ze al twee EP’tjes verder. De nieuwste, handig EP2 getiteld, ligt er sinds begin november. Single ‘Honey’ is te gek.

Het EP’tje laat goed horen dat Bryde (geboren in Wales, woonachtig in Londen) zowel fierce als fragile is. ‘Honey’ is woest (“I’m like that slow dance you never learned/ I’m growing armor under my skin”) en speels (met een lead solo van Bill Ryder-Jones, gitarist van The Coral en in indie-kringen een hoog aangeschreven producer). Afsluiter ‘Transparent‘, met een Ben Howard feel, is daarentegen wellicht een van de breekbaarste liedjes van het jaar (“I can’t save you from yourself.”)

Inmiddels is Bryde al weer in de studie voor nieuw werk, dat in februari moet uitkomen. En dan kan het ineens wel heel hard gaan, want dat ze een groot talent is, moge nu wel duidelijk zijn.


Nieuwe muziek

Dat jij misschien deze dagen met je vingers aan de FM-knop van je radio zit, dat vinden wij helemaal niet erg. Wij zijn dan wel #newmusic, maar hé, niets is nieuw zonder een verleden. Dus luister lekker naar de Top 2000 of Serious Request. Het is er ook de tijd voor. En wellicht, heel misschien, maar we denken eerlijk gezegd van niet, hoor je over een paar jaar Rosie’s Comin´ Home van Saw Black langskomen.

Rosie’s Comin´ Home is niet ingewikkeld. Gewoon een kraakhelder, tokkelend liedje over thuis. En Rosie is comin´ home, dus ‘no more home alone’ en ‘I’ll have someone to talk to other than my dog’. De hond van Saw Black heeft overigens Birdie. Maar dit liedje gaat vooral over het geluk in kleine dingen en Saw is niet bang om zijn behoefte aan een ander te verklaren. Mooi toch, zo rond de Kerst.

Rosie’s Comin´ Home en dat klinkt ons bijzonder geruststellend in de oren. Want we kennen allemaal wel een Rosie. Prettige feestdagen allemaal!


Nieuwe muziek

Benjamin Benedict gaat al een tijdje mee in de muziekwereld. Van twee bands zou je hem kunnen kennen: Mariner’s Children en Peggy Sue. Wij spelen open kaart: wij horen nu pas van hem. Reden? Z’n mooie soloplaat Night Songs. Prachtige liedjes die volgens hemzelf omschreven kunnen worden met de volgende woorden: “Reverby, dreamy, psychy, folky, rocky, country-y, harmony-y, 60s-y stuff.”

Een van de prijsnummers is Thin Skin. Bij de buren van Goldflake Paint vertelt Benjamin waar zowel het liedje als de video over gaat:

The song is about sensitivity and honesty and resilience so I kind of thought a video of me being beaten the shit out of whilst trying to retain my composure tied into that in a roundabout way.

Niks meer aan doen.


Nieuwe muziek

Mooie stemmen uit Ierland: noteer de naam Saint Sister. In 2015 verscheen een mooi EP’tje genaamd Madrid en nu pakken ze door met de prachtige single Tin Man.

Saint Sister bestaat uit Morgan MacIntyre and Gemma Doherty. In november 2014 begonnen ze samen muziek te maken en sindsdien gaat het hard. Al snel waren ze te zien op Ierse televisie en mochten ze openen voor Will Butler van Arcade Fire. Tourtjes door Engeland en Duitsland volgden en ook optredens op festivals als SXSW, Glastonbury, Latitude, The Great Escape en Reeperbahn. (Begin januari wordt ook Eurosonic aan dat lijstje toegevoegd.) Mooie quote ook van Stereogum: “It’s easy to get lost in the minimal, chasmic, but beautifully arranged soundscapes.”

Over die sound gesproken. Zelf noemen ze het atmosfolk. Wat dat dan is? A mix of soulful vocal harmonies, dreamy synth and electro-acoustic harp.

Prima. Wij zijn fan.


Nieuwe muziek

Soms heb je zin in een feestje, gitaren en dansen. Wij niet hoor, wij dansen namelijk niet. Maar voor gitaren kun je ons altijd wakker maken. Onder de ‘g’ van ‘gitaren’ hebben we inmiddels een aardige rij platen in de kast staan. En sinds vorige week valt daar ook Hey World! van het Zweedse Soul Salvastion onder.

Vier mannen uit Zweden dus, uit Arvika om precies te zijn. Dat ligt tamelijk uit de buurt, maar gelukkig hebben ze daar de invloeden van Jimi Hendrix en Led Zeppelin ook gewoon meegekregen. En hebben ze platen van Vintage Trouble, The Delta Saints en Rival Sons. En zo maken de heren van Soul Salvation bra musik (dank Google Translate).

Owja, tip van de band zelf: “Soul Salvation´s live show is something that has to be experienced! Simon Karlssons energetic stage presence grabs a hold of the audience and together with the bands playfulness, stability and dynamics, the music changes from a gentle whisper to a roaring thunderstorm creating an irresistible music experience for the audience.” 
We houden je op de hoogte van hun tour-plannen!


Nieuwe muziek

In de categorie ongelukkige bandnamen hebben we vandaag Cancer. Dat is natuurlijk een heftig onderwerp, maar Googled ook niet zo fijn op zoek naar meer bandinfo. Gelukkig maar dat de band meer dan voldoende info stuurde bij het liedje ‘Esca’.

Cancer dus, afkomstig uit Denemarken. Over de muziek kunnen we kort zijn: man, die komt binnen zeg! Cancer is wat ons betreft het Deense antwoord op bands als Antony (and the Johnsons) en The Antlers. Pure pracht dus, verwerkt in heftige thema’s. Zo heten de eerste twee tracks, die straks op debuutplaat Totem moeten komen: Die One More Time en Tears.

Over Totem gesproken, die plaat verschijnt op 27 januari op kwaliteitslabel TAMBOURHINOCEROS (o.a. EXEC, Palace Winter en Efterklang). Omcircel hem in je agenda en trek die dag 53 minuten uit om je mee te laten nemen door de mannen van Cancer.


Nieuwe muziek