Gobsmag Posts

Laat de herfst maar komen. Het mag onderhand wel een keer. Tom Christie (Fraternal Twin) brengt ons alvast in de stemming met Big Dipper; zo’n liedje waarbij je door de motregen, over trottoirs vol bladeren, naar een winderig perron wilt lopen om de laatste trein te halen. Zoiets.

Big Dipper schreef Tom tijdens het jaar dat hij in New Jersey woonde. Het gaat over de tekortkomingen op het gebied van communicatie en woorden. ‘So much of our experience can be so subjective, it can feel totally impossible sometimes to convey the truth as you see it.’ Het komt op zijn tweede album (Homeworlding) en verschijnt op het kleine label dat Nathan Williams van Wavves oprichtte (Ghost Ramp).

Hoor je het sprankje speelsheid tussen de melancholie? Doet ons denken aan de betere bands uit de jaren ’80. Maar ook aan andere doe-het-zelf muzikanten die je nog steeds nergens hoort (maar bij ons wel). En het klinkt zo vertrouwd. Alsof je het eerder hebt gehoord. Alsof het elk jaar terugkomt. Als de herfst begint.

Nieuwe muziek

De in Virginia geboren zangeres Lady Wray heeft dit jaar met Queen Alone een prachtige soulplaat afgeleverd. Nieuwe single Guilty is een van de VELE prijsnummers.

Queen Alone is het eerste solo album van Lady Wray aka Nicole Wray. Maar dat betekent niet dat ze vanuit het niets nu ineens opkomt. Jaren geleden werd ze al opgemerkt door Missy Elliott, die haar onder haar hoede nam. Via Missy belandde Wray op platen van oa Aaliyah en Timbaland. Daarna vormde Wray met Terri Walker het duo Lady, maar dat klapte al na een album.

Hoogste tijd om het dan dus maar alleen te gaan doen, als een koningin met een geweldige stem. Aan de collega’s van Consequence Of Sound vertelt Nicole waar Guilty over gaat:

I wrote ‘Guilty’ after receiving a letter from my brother when he was incarcerated during the holidays and away from our family. It has a double meaning to me, referring both to his verdict and how I felt looking at the Christmas tree and not experiencing his pain with him. I wanted to be just as uncomfortable as he was.

Prachtig liedje van een prachtplaat.


Nieuwe muziek

Tijd voor een nieuw, fijn bandje uit Leeds: Marsicans. 14 oktober verschijnt met Abscense een nieuwe EP’tje en de catchy titeltrack is reeds op single gegooid. Dit is allemaal goed nieuws, mensen.

Het kwartet, dat hun sound zelf omschrijft als “upbeat indie meets dirty pop from the north of England”, timmert al lekker aan de weg. 2016 was in het thuisland zelfs een bijzonder goed jaar met veel airplay (oa op BBC Radio 1), een volgepakt tourschema en -noem het de kers- een optreden op het Glastonbury festival. Kortom: kwestie van tijd dat we ze in Nederland ook op de festivals gaan zien, want dit soort vrolijke gitaarbandjes gaan er ook bij ons in als zoete koek.

Kunnen we nog meer vertellen over Marsicans? Jawel, een leuk feitje voor in de pubquiz: ze gingen voorheen door het leven als The Scandals. Juist. Doe er uw voordeel mee en get on the bandwagon!

Nieuwe muziek

Twee en een half jaar geleden besteedden we aandacht aan Belgische prachtband Yuko. Hun plaat Long Sleeves Cause Accidents is hier helemaal grijsgedraaid. En afgaande op de eerste tracks die we luisteren van opvolger Cher Ami gaat dat ook met die gebeuren.

De Belgische muziekscene is te gek, en hecht. Zo zijn leden van Yuko ook betrokken bij andere Gobsmag-favo’s als Winterslag en The Salesman Who. Een tikkeltje jaloers zijn we hier wel op, als ‘Ollanders.

Maar goed, door naar de plaat. Want Cher Ami is namelijk een erg bijzondere. Waarom? “Het werd iets bijzonders: een voorstelling aan de hand van een animatiefilm die het waargebeurde verhaal vertelt van drie iconische dieren die meevochten aan het front tijdens de Eerste Wereldoorlog: Stubby de hond, Jackie de baviaan en Jenny de olifant.” Noem de plaat een soundtrack, zo u wilt.

Als we een favoriet nummer moeten kiezen, dan gaan we voor de titeltrack. Geen makkelijke keuze, de hele plaat is prachtig.


Nieuwe muziek

Het duurde even, maar we hebben weer eens een schitterende winactie op Gobsmag. Ditmaal mogen we een setje van 2 kaarten weggeven voor het concert van Black Oack in de prachtige Catharinakapel (Harderwijk) op vrijdag 7 oktober. Meedoen is een eitje.

Wij zijn fan van Black Oak, de fijne samenwerking / samensmelting van de twee Nederlandse prachtbands I Am Oak en The Black Atlantic. “Tallest Man met Fleet Foxes-sfeer en Broken Bells en toeters,” riepen we in februari 2014, om maar wat te noemen. In mei 2016 verscheen een eerste langspeler: Equinox.

CatharinakapelDe locatie

Het optreden, met de eveneens prima Nederlandse band Sväva in het voorprogramma, is op een speciale locatie: de Catharinakapel, een prachtige historische kapel midden in het centrum van Harderwijk.


Tickets winnen

Wil je kans maken op de tickets voor het concert van Black Oak in de Catharinakapel in Harderwijk? Vul dan onderstaand formuliertje even in. Succes!

[contact-form-7 id=”11605″ title=”Black Oak”]

Nieuwe muziek

Artiesten die pas één nummer uit hebben, wij houden er wel van. Lekker overzichtelijk in ieder geval. Het goede nieuws voor ons toen we n.a.v. Astrovan van Mt. Joy wat research deden: dit is de enige track van Amerikanen Matt Quinn en Sam Cooper. En helemaal tof, de Facebook-teller staat op een schamele 230 likes. En de Twitter op 6 volgers. Weer een mooie kans om de blits te maken bij je vrienden, jij early adopter.

Het nadeel van een verse band is dat er niet veel te vinden is. En dat is een understatement, we vinden online vrijwel niets over dit duo. Behalve dat er een self-titles (Mt. Joy dus) EP op komst is en dat Astrovan het eerste nummer is. Luisteren dan maar. Naar een liedje dat volgens ons in de smaak gaat vallen bij liefhebbers van Josh Ritter, Anthony D’Amato en Boy & Bear. En stiekem horen we ook wel wat radio-potentie. Maar wie zijn wij.


Nieuwe muziek

Het draait om Joshua Ostrander in de band Mondo Cozmo, opererend vanuit Los Angeles, afkomstig uit Philadelphia. Shine is de nieuwste single en op Facebook noemt hij het de “best thing I’ve ever done”.

En goed is het. Indrukwekkend ook, er komt een hoop moois op je af. Een jonge Bob Dylan, we horen ‘m. Beetje Bruce Springsteen ook (en niet alleen omdat hij de naam Mary dropt, een van Springsteens favoriete meisjesnamen in z’n lyrics). Hiss Golden Messenger: check. En dan ineens dat gospelkoor: wauw. En zijn dat blazers? Wat een tune.

In april verscheen de eerste Mondo Cozmo single: Hold On To Me. Ook al zo fijn liedje dat overdonderd, mét prima videoclip. En dan is er ook nog Plastic Soul, te downloaden in ruil voor je e-mailadres. Een liedje dat “channels Arcade Fire,” aldus onze buren van The Line Of Best Fit.

Conclusie: Ja, Mondo Cozmo gaan we eens goed in de gaten blijven houden.


Nieuwe muziek

Dat meisje dat van jou was, of eigenlijk ook niet (en dat jij ooit van het meisje zou zijn was al helemaal een utopie). Dat meisje, die beste vriendin, die zo goed met je kon praten (maar zoenen zat er niet in). Dat meisje, dat bleef kletsen, over de liefde en haar vriendjes (en jij ging ’through hell and back’). Henry schreef daar een verhaal over. Denken we. Through A Glass.

God god goddamn the girl was fine

Henry Jamison (uit Vermont) kreeg een Korg 8 en een gitaar van zijn pa, trok rond met een koor, speelde viool in een plaatselijk orkest en ging op tournee met enkele bebaarde vrienden. Toen kwam hij weer thuis, haalde die oude Korg 8 van zolder en begon te schrijven aan zijn nieuwe EP. The Rain verschijnt in oktober.

Through A Glass is een ode aan de waanzin; de onbeholpen verliefdheid van een broekie. Zo’n kalverliefde waar je nu met enige schaamte aan terugdenkt. Of zoals Henry zelf zegt: ‘I guess it could be seen as an early rumbling of a future maturity, though it is for the most part incredibly immature.’

En natuurlijk, natuurlijk, gaat ze uiteindelijk met een ander:

She said “he is very fragile”
I said “I don’t give a fuck”

Nieuwe muziek