Gobsmag Muziekblog

Gepubliceerd 19/08/2016 door Jasper

De donkere dagen van Pascal Pinon (7.7)

Jófríður had succes met haar band Samaris en Ásthildur ging studeren in Amsterdam. Maar écht uit elkaar gingen de zusjes Ákadóttir nooit. Eind augustus verschijnt onder de naam Pascal Pinon het nieuwe album Sundur van de tweeling; piano en stem, donker en kwetsbaar. Single Orange is daar een prachtig voorbeeld van.

Sundur (IJslands voor ‘uit elkaar’) gaat natuurlijk in grote mate over die vrijwillige scheiding. De songs werden bijna allemaal in één weekend opgenomen in Hafnarfjörður. Maar de laatste loodjes wogen het zwaarst en namen nog 9 maanden in beslag. Dat zorgde voor een haat-liefde-verhouding met de songs.

We made it in such a haze, it’s hard for me to imagine what anyone will think of it. I used to love those songs, then I grew tired of them, then I hated them.

Bij het luisteren naar Orange mogen we volgens Jófríður gerust denken aan een pianobar in de jaren ’50. Probeer het maar eens; vlak voor sluitingstijd, een vrouw en een klavier, een lied over liefde en tragedie (en de dronken stamgast die weent aan de toog).

Nieuwe muziek

Dark Dark Dark Pascal Pinon

Warhaus is prachtig (8.0)

Gepubliceerd 18/08/2016 door Harm

Warhaus is prachtig (8.0)

Op Gobsmag HQ zijn we al jaren fan van de Belgische band Balthazar. Het bericht dat een van de twee frontmannen, Maarten Devoldere, voor even op de solo-tour gaat, bekeken we eerst dan ook met argwaan. Maar al vanaf de eerste single The Good Lie zijn we goed geluimd over dit project dat de naam Warhaus draagt. Na het horen van liedje Bruxelles zijn we helemaal om.

De plaat, die 2 september uitkomt, draagt een bijzondere titel: We Fucked A Flame Into Being. Aan onze Belgische collega’s van Knack Focus legt Devoldere uit dat hij er een belangrijke periode mee afsluit: hij wordt volgend jaar 30. Daarbij is het album “een ode aan de liefde en de ongrijpbaarheid ervan.” De fijne zin We Fucked A Flame Into Being komt overigens uit de literatuur, zo lezen we verderop:

De titel is een quote uit de roman Lady Chatterly’s Lover van D.H. Lawrence over de liefde tussen een arbeider en een aristocratische vrouw. Ik hou van de tegenstellingen in die zin, omdat ze me muzikaal erg aanspreken. Het is een tribute aan de decadentie en de diepte die het leven biedt.

Liedje Bruxelles draaien we inmiddels grijs. Luistert als een avontuur. Rustig begin, die hypnotiserende stem (Leonard Cohen / Serge Gainsbourg), het prachtige refrein met strijkers en dan… Mensen, die laatste anderhalve minuut waarin prachtig wonderschoon wordt… Honey, I gave what I could.

Photo: Titus Simoens

Nieuwe muziek

Balthazar Leonard Cohen Warhaus

Het geloof van Emanuel and the Fear (8.3)

Gepubliceerd 17/08/2016 door Harm

Het geloof van Emanuel and the Fear (8.3)

Het uit Brooklyn afkomstige Emanuel And The Fear is zo’n band die je altijd in de gaten moet blijven houden. Sinds hun debuut uit 2009 strooien ze met mooie liedjes met een sound die ze zelf omschrijven als a rocky, psychedelic, folky mess with strings and analog synths and stuff. 23 september verschijnt een nieuw album: Primitive Smile. En zo’n glimlach hebben wij ook, al luisterend naar geweldig voorproefje I Believe.

Als we de perspromoter mogen geloven (en laten we dat eens doen) zit Primitive Smile, ten opzichte van de eerdere twee platen, in meer traditionele hoek van de popmuziek. Oftewel, Emanuel and the Fear houdt zich op het nieuwe werk voor de verandering eens vast de aan bekende structuur van couplet, refrein en brug. En, zo lezen we, “dit heeft geresulteerd in een homogene mix van fraaie pop songs.” Niks mis mee.

Inspiratie voor de nieuwe plaat haalde de band uit een quote van componist en dirgent Igor Stravinsky:

“My freedom thus consists in my moving about within the narrow frame that I have assigned to myself for each one of my undertakings. I shall go even further: my freedom will be so much the greater and more meaningful the more narrowly I limit my field of action and the more I surround myself with obstacles. Whatever diminishes constraint diminishes strength. The more constraints one imposes, the more one frees oneself of the claims that shackle the spirit.”

Die woorden waren de basis voor de spelregels in het maakproces: het moet simpel en verfijnd zijn, en elke noot en elke drumbeat moet een doel hebben.

Experiment geslaagd.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Emanuel and the Fear

BELLA FIGURA en haar demonen (8.0)

Gepubliceerd 16/08/2016 door Bas

BELLA FIGURA en haar demonen (8.0)

Gobsmag heeft een hoop vrienden. Althans, dat houden we onszelf voor. Anyway, een daarvan tipte ons vorige week iets tof. In de persoon van BELLA FIGURA. Om preciezer te zijn in de personen van Justin Gartry, Oli Morgan en Jack Morford. Alledrie afkomstig uit London. BELLA FIGURA is inmiddels toe aan haar derde EP’tje, en die zijn stuk voor stuk erg fijn.

Neem nou Forever Lost (verkrijgbaar vanaf april jl.). Opener ‘Didn’t Love You’ klinkt als Israel Nash of Sparklehorse. Serieuze songwriting dus, gecombineerd met prima gitaren en een donkere stem. Wij zijn ingepakt. Kortom, alle ingrediënten voor een toffe carrière zijn er, volgens ons. En het is ook nog eens een sympathieke vent. Hij bedankte onze Gobsmag-vriend in kwestie namelijk persoonlijk voor het delen van een van zijn liedjes op Facebook. Klasse.

Oh, er zijn natuurlijk nog meer voortekenen voor succes, naast onze support (ahum). Wat quotes: “Darkly beautiful.. Deserves to be sung by crowds all over the country,” aldus Listen With Monger. Of wat Sofar Sounds zegt: “Wonderful music. People will definitely talk about this band,” En als klap op de vuurpijl: “Superb. Neil Young would be proud.” Was getekend, NME.

Maar nu eerst tijd voor onze favoriet van de plaat, Demon in the Dark.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

BELLA FIGURA Hozier Israel Nash Jamie N Commons Neil Young

Mountain Natives over de maan en paarden (7.5)

Gepubliceerd 15/08/2016 door Bas

Mountain Natives over de maan en paarden (7.5)

Vandaag even iets kleins tussendoor. Daarmee willen we geen afbreuk doen aan het liedje, zeker niet. Het is namelijk een prachtig liedje, maar wel kort. 1 minuut 35 om precies te zijn. Maar wat goed is, is goed. We hebben het over Little Strand of Moon van het Texaanse duo Mountain Natives.

Mountain Natives is het verhaal van Philip Pappas en zijn vrouw, Loren. Philip ging, na afstuderen, een mooie carrière in de natuurkunde tegemoet. Maar dit, en dat kunnen wij ons voorstellen, was nooit echt zijn passie. Je raadt het al, die passie was muziek. Hij zegde zijn baan op, kwam zijn toekomstige vrouw tegen en… werd gediagnosticeerd met kanker. Wonder boven wonder overleefde hij het. Dit was het teken om volledig te gaan voor een carrière in de muziek. Daarover zeggen ze zelf:

The music that was produced by Philip and Loren was not from a place of wallowing in the doubt of life or death. These “Essential” songs were born from a place of hope and gratitude. That hope is impressed on not just the ears but the heart of the listener. Hope for the miraculous. Philip and Loren want you to believe in the hope that the impossible is possible. Mountains of adversity can be thrown into the sea.

Mooi verhaal dus. En mooie liedjes. Meerstemmig, en duidelijk afkomstig uit Texas. We horen wat First Aid Kit en The Head and the Heart. Little Strand of Moon gaat over het Midden Oosten en paarden:

We wrote this song because we received a voicemail of a friend who had just divorced and was moving to the Middle East to raise horses and she wanted us to sing her a lullaby. We were driving in the car at the time and we just started singing.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

First Aid Kit Mountain Natives The Head and the Heart

Artbreak komt eraan (8.1)

Gepubliceerd 12/08/2016 door Jasper

Artbreak komt eraan (8.1)

De Londense band Artbreak is nieuw en brengt iets nieuws. Of eigenlijk mieteren ze heel veel toffe dingen in een grote blender en mixen het tot een overheerlijke substantie. Oh, die basgitaar. De funk. Die stem. En toch rock. Dus swingt, springt en zingt de redactie van Gobsmag in twijfel. Wat is dit?

‘I’m a headless body in a topless bar’

Debuutsingle, mensen. Echt. Dus het kan hierna alleen nog maar tegenvallen of alleen nog maar beter worden en ach, zegt onze wijze kantinejuffrouw dan, dat zijn zorgen voor later. Wij laten Cole Salewicz gewoon nog eens croonen door de werkruimte, terwijl drummer Kayleigh Cheer de boel nog net bij elkaar weet te houden. Hallelujah!

Veel weten we niet over Artbreak. Er was ooit een bandje dat The Savage Nomads heette en nu genoemd wordt als ‘een voormalige incarnatie van de band’. Er zijn ook bronnen die Catfish and the Bottlemen roepen. Divine Comedy zelfs. Het zal allemaal wel. Wij willen vooral niet Koemannig overkomen, maar dit is misschien een voorbijrazende trein waar je nu op moet springen. Voordat de coupé bomvol zit, zeg maar.

Nieuwe muziek

Artbreak Future Islands Hard-Fi Kiss

Holy Holy is terug (7.7)

Gepubliceerd 11/08/2016 door Harm

Holy Holy is terug (7.7)

De Australische band Holy Holy hebben wij hoog zitten. Komt door die geweldige plaat When The Storms Would Come, van vorig jaar. Prijsnummer You Cannot Call For Love Like A Dog kreeg destijds een 8.2 van ons en als-ie langs komt op de kantoorstereo zetten we nog altijd het volume een tandje harder. Volgend jaar komt er een nieuwe plaat, met Darwinism is er reeds een heerlijk voorproefje.

Bij onze collega’s van ABC lezen we interessante dingen over het nieuwe werk van Holy Holy. Zo zullen ze voor de nieuwe plaat “moving away from that guitar-heavy sound” en “there maybe drum machines” en ze “experimenting more with synthesisers”.

Dat klinkt eng, maar luisterend naar Darwinism blijkt dat allemaal prima uit te pakken. Heel fijn: hoe het liedje vanaf 2 minuten in classic Holy Holy-overdrive gaat met een rafelige, scheurende gitaarsolo.

Het liedje gaat overigens niet over de leer van de bekende natuurkundige. Frontman Tim Carrol vertelt dat hij het schreef na aanleiding van een leuke avond in het plaatsje Darwin: “We walked into this amazing bar and there was a full swing band, a 20-piece swing band, just pumping and people dancing and we had a really great night that night.” Dus wie weet, misschien dat er na de optredens in het najaar ook een liedje verschijnt dat luistert naar de naam Amsterdam, Rotterdam of Nijmegen.

Nieuwe muziek

Holy Holy Pink Floyd

Alexandra Savior en de zonnebril van Alex Turner (7.9)

Gepubliceerd 10/08/2016 door Harm

Alexandra Savior en de zonnebril van Alex Turner (7.9)

Als je een beetje in de muziek zit en zonder voorkennis naar ‘Shades‘ van Alexandra Savior luistert, is de kans groot dat je zegt: “Hey, ik hoor hier wel wat Last Shadow Puppets of Arctic Monkeys in.” En dan ga je googlen en dan zeg je: “Zie je, ik wist het.”

Goed, we hebben het dus over Alexandra Savior, een eenentwintig jarige muzikante uit Los Angeles. Er was een klein mysterie rondom haar toen een demo van haar liedje Risk op de soundtrack van True Detective verscheen. NME zag dat op muzieknerdwebsite Discogs de credits van dit liedje naar Savior gingen én haar muzikale partner die er keyboards, drums en gitaar op speelde. Zijn naam: jawel, Alex Turner. En wie het CD-boekje van de nieuwste Last Shadow Puppets plaat openslaat ziet Savior weer als co-auteur staan bij topliedje Miracle Aligner. Daarbij komt nog dat producer James Ford (Arctic Monkeys / The Last Shadow Puppets, among others) ook het aankomende album van Savior heeft gedaan.

Terug naar liedje ‘Shades’, want over dat album hebben we nog geen informatie. We voelen dus wel een Last Shadow Puppets / Arctic Monkeys sfeertje, ook in de tekst. Zo zou de laatste zin in het eerste couplet ook in een Alex Turner liedje kunnen opduiken:

I left your house when you were sleeping
Having correctly got my head screwed on
Tried to find a way to write a note
Couldn’t get your shower to work

Een veelbelovende start, wat ons betreft.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Alexandra Savior Arctic Monkeys The Last Shadow Puppets

Gobsmag Posts