Gobsmag Posts

Even een lekker internationaal verhaaltje op deze donderdag. Rory, een muzikant uit Bournemouth, had een baantje in een Frans restaurant als bordenwasser en voor de lol zong hij daar ook weleens covers achter de piano. Dat viel op bij Jed, die op bezoek was uit Newcastle. Er werd besloten een band te beginnen, zoals dat gaat. Naam: Sunset Sons. Twee andere gasten kwamen erbij (oa een Australiër) en hoppakee, met z’n allen door Europa touren met op het repertoire louter covers.

Maar uiteindelijk begonnen het gezelschap toch te schrijven aan eigen werk. Wederom met veel succes, want niet veel later zat de “hele” muziekindustrie achter ze aan. Getekend werd er uiteindelijk bij major Polydor.

Dit jaar deed het reizende Sunset Sons circus ook al Nederland aan, met optredens op Eurosonic en Best Kept Secret. Ook niet verkeerd: momenteel trekken ze Europa door met Imagine Dragons. Is dan het dan verwonderlijk dat hun nieuwste single luistert naar de titel On The Road?

Een debuutalbum staat gepland voor 2016. De bijbehorende Europese tour natuurlijk al geboekt, met optredens in Eindhoven (12 april) en Amsterdam (13 april).


Nieuwe muziek

Uit Schotland komt het veelbelovende geluid van Tuff Love. Onlangs verscheen met Dregs een derde EP’je. In januari 2016 komt er een compilatie met een selectie van de beste songs van de al reeds verschenen EP’tjes. Op de eerste echte full length moeten we nog even wachten: die komt in het najaar van 2016.

Goed, Tuff Love dus. Een duo bestaande uit Julie Eisenstein en Suse Bear, waarover The Guardian reeds schreef: “A band to fall in love with.” Hun sound? Energieke, melodieuze gitaarpop liedjes met galmende / dromende samenzang. Of zoals omschreven wordt in het ons toegestuurde bio’tje:

They come from Glasgow and they write dazzling, sun-streaked guitar pop songs with mesmerising lyrics, heart-wrenching vocals and dreamy melodies like the sound of pure summer.

Over zomer gesproken: die van de dames mocht er zijn, want ze waren mee op tour met schoegaze legendes Ride en deden ook nog even het voorprogramma van Paolo Nutini. Festivals? Ook op het tourschema. Schrijf even mee, we noemen er gewoon drie: Glastonbury, T-In The Park en Lattitude.

Inderdaad, dan ben je lekker bezig. Van het EP’tje Dregs mag liedje Duke het proberen als single. “It’s about roots and growth,” aldus de band. En waarom ook niet.


Foto: David P Scott

Nieuwe muziek

We beginnen dit stukkie met de naam Francis. Dat kan natuurlijk alle kanten op, maar we hebben het nu over een Zweedse indie-band die in haar thuisland al best een paar jaartjes aan de weg timmert. Inmiddels is de band klaar voor internationaal succes. Deze doorbraak moet er komen met het album Marathon. Waarom? Nou, omdat het door niemand minder dan Nicolas Vernhes geproduceerd werd. Wacht, wie? Een snelle google-beurt leert ons dat hij samenwerkte met geinige bandjes als The War On Drugs, Animal Collective en Bjork.

Het is nog even wachten, de plaat komt pas begin 2016. Wel is er alvast een track + clip beschikbaar in de vorm van Follow Me Home.

De vorige plaat en EP kennen we niet, maar we hebben ons door Turntable Kitchen laten vertellen dat het nieuwe geluid best een tikkeltje anders is:  “The steady, driving rhythm and sparse guitar chords create a vast Americana-like soundscape while Petra’s vocals, mature and distinct, leave you with your guard down, and a yearning feeling at the core, of returning home after a long time away. It’s very different from their past music, intelligent and concisely developed, yet warm and welcoming to your ears like a big hug from a loved one.”

Top. Wij gaan het in ieder geval in de gaten houden.


Nieuwe muziek

Troels Abrahamsen is niet direct een naam die je associeert met een popster. En toegegeven, dat is Troels ook niet. Wel is hij een Deen die in Scandinavië bekendheid verwierf met de electro-rock band VETO. Ook is Troels de man die een paar dagen geleden onder de naam EXEC een eerste eigen single uitbracht, The Explanatory Gap. En laat Troels ons daar nou over gemaild hebben.

Onze aandacht werd met name getrokken door de ondertitel: “With beautifully executed piano and an insisting voice EXEC grasps existential loneliness in a world of individuals.” Wij stelden ons er een soort Moonface bij voor. En dat klopt wel aardig.

Ook de naam van het label was er overigens eentje om te onthouden: Tambourhinoceros. Wat blijkt, hier brengen oa ook Rangleklods en Gobsmag favo Palace Winter hun platen uit. Kwaliteit dus. Heel veel meer is er niet te vinden, maar het bovenstaande (en dan met name het liedje The Explanatory Gap) maken ons wel erg nieuwsgierig naar het vervolg.


Nieuwe muziek

We sluiten de week af met Satellites, misschien wel je nieuwe favoriete band uit UK / Denemarken. Een aantal maanden geleden maakte we kennis met ze, via de man achter Tom The Lion. En sindsdien zijn we hooked. Wil je weten waarom? Luister dan eens naar deze prachtige live-sessies: Railway Line en Love Lies Bleeding. The National, anyone?

Ze houden er overigens een overzichtelijke discography op na. Na hun debuut Satellites.01 en opvolger Satellites.02 werken ze nu aan, we kid you not, Satellites.03. Of het nummer Little Boy op die plaat komt te staan weten we niet. Het liedje is namelijk speciaal geschreven: “Little Boy was written, played and produced by Johnny Vic on 04.09.2015 in response to the images of Aylan Kurdi in the news – the very young Syrian Refugee washed up on a beach in Turkey.” Prachtig.


Nieuwe muziek

Uit Denemarken: Mount Rushmore Safari. 25 september verscheen met Songs For ones Who Break een nieuwe plaat en niet alleen is Minute We Decide de geweldige opener, het is ook de nieuwste single.

Songs For ones Who Break is de opvolger van het in 2013 en enkel in Duitsland en Scandinavië verschenen debuut Elba Met single John Wayne scoorden ze in die regio ook veel airplay en vele optredens. Ook tourtjes met The 1975, The Kissaway Trail en The Broken Beats staan inmiddels in het dagboek van Mount Rushmore Safari.

Volgens het persbericht heeft de band met Songs For Ones Who Break zijn ware vorm gevonden met minder elektronica en meer traditionele rock. En dat is fijn, zeker voor ons luisteraars.


Nieuwe muziek

Fijn nieuws: Canadese singer/songwriter Basia Bulat brengt 2 februari 2016 met Good Advice een nieuw album uit. Ook prima: een eerste voorproefje is er al, in de vorm van het liedje Infamous.

En in steeds groter wordende kring is Basia Bulat zeker al berucht om haar mooie pianoliedjes. In 2010 was er het debuutalbum Heart Of My Own, maar met het twee jaar geleden verschenen Tall Tall Shadow kwam ze ineens op de radar van heel veel muziekliefhebbers uit binnen- en buitenland. Helemaal logisch, want liedjes als Someone, Never Let Me Go, Paris Or Amsterdam en -mensen, wat een pracht- titeltrack Tall Tall Shadow laten horen dat we met een natuurtalent te maken hebben.

Een écht grote doorbraak heeft ze nog niet geforceerd, maar wie weet gaat dat gebeuren met het begin volgend jaar verschijnende Good Advice. Een plaat die overigens geproduceerd is door Jim James, frontman van My Morning Jacket. Afijn, hou haar dus scherp in de gaten. Dat zou dan ons advies zijn.


Nieuwe muziek

Communions bestaat uit 4 jonge honden, allen afkomstig uit Kopenhagen. Gewapend met 2 EP’tjes zouden deze gasten weleens op weg kunnen zijn om een (groot) deel van rock-minnend Europa te veroveren. Waarom we dat zeggen? Bijvoorbeeld vanwege Out of My World, afkomstig van hun meest recente, zelfgetitelde, EP.

Communions kent haar oorsprong in de punk. Nee, niet meteen wegsurfen: ze voegen daar een prima dosis melodie aan toe. Zo prima zelfs dat de band op aardig wat liefde van vooraanstaande blogs kan rekenen. Zo schrijft Noisey:

“Growing up is a strange mixture of constant change, confusion, joy, escape, entrapment, longing, and bad fashion choices. Despite having sorted their threads, Danish four-piece Communions, aged 18-21, are a band emerging from the eye of this storm, and they come with the gut-punching tunes to prove it.”

Prima, niks meer aan doen. Wij schrijven ze alvast op voor Eurosonic. Schrijf je mee?


Nieuwe muziek