Gobsmag Posts

Houd Songs Of Boda goed in de gaten
Gepubliceerd 17/04/2015 door

Houd Songs Of Boda goed in de gaten

Achter de naam Songs Of Boda gaat de Zweedse singer/songwriter Daniel Skoglund schuil. Na diverse projectjes en bandjes in het thuisland, verscheen begin vorige maand zijn eerste werk als solo artiest in de vorm van het EP’tje Loophole.

Een meer dan prima eerste worp, dit schijfje met zes liedjes. Single Yellow Fanatics ontroert in al haar subtiliteit, That Foggy Notion rolt als een The War On Drugs liedje en prijsnummer Where My Hands Might Go (“They told me I could play guitar / they told me I could go far”) klinkt als Dire Straits relaxend in een bluescafe. In Zweden halen ze referentiemateriaal in de vorm van Band Of Horses en Fleet Foxes er nog bij, en weet je, waarom ook niet.

Prachtplaatje. Wie haalt de beste man naar Nederland?

Nieuwe muziek

Daniel Norgren Dire Straits Songs Of Boda The War On Drugs

Deal Casino zet zijn geld op ’45’
Gepubliceerd 15/04/2015 door

Deal Casino zet zijn geld op ’45’

Deal Casino is een indie-formatie uit New Jersey en momenteel gaat er een buzzje rond in blog-wereld. Sceptisch als we zijn, wilden we het uiteraard eerst zelf luisteren. Maar na de 3 minuut 15 van de track Fortyfive zijn wij ook om. Man, dat klinkt lekker.

Fortyfive staat op het derde EP’je van de band, genaamd Heck. Collega’s van On Stage Magazine beschrijven het eigenlijk prima als ze zeggen: “Deal Casino is a working band, not musicians playing together. Don’t expect long guitar or drum solos, just bang bang bang songs, catchy and explosive.” Daar voegt de band zelf aan toe: “We are trying to write pop songs, but sound like a band, not a computer,” Parella says. That’s assessment is fair enough.”

Zo op het eerste gehoor doet het ons denken aan Neon Trees en Young The Giant. Ook Kings of Leon ligt in sommige nummers op de loer. Klinkt als your average rock band? Dat zou je misschien denken, maar wij vinden Deal Casino catchy as…

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Deal Casino Neon Trees Young The Giant

Andy Shauf blijft wakker
Gepubliceerd 14/04/2015 door

Andy Shauf blijft wakker

Andy Shauf is een sympathieke Canadese songwriter, tenminste als we diverse blogs mogen geloven. Innemend en klaarblijkelijk niet bewust van het songwriting-talent dat hij bezit. Onze interesse was gewekt en we konden meteen beginnen met The Bearer of Bad News, het derde stukje materiaal dat de studio uit is komen rollen.

Onze eerste associatie is Elliott Smith. Top. Verder luisteren dus. Na een aantal luisterbeurten kunnen we je vertellen dat Andy Shauf inderdaad fijne, kleine liedjes maakt. Luister goed naar de teksten en je zult jezelf in vrijwel elke song herkennen.

Bijvoorbeeld in I’m Not Falling Asleep. Iedereen herkent wel zo’n nacht dat je maar niet in slaap kan komen, dat je blijft malen en naar het plafond staren:

“When I close my eyes
I am not falling asleep
I am opening drawers
I am not sifting through paper.”

Veel meer willen we er vandaag eigenlijk niet over kwijt. Tot morgen.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Andy Shauf Elliott Smith Josh Rouse

Het zware hart van John Moreland
Gepubliceerd 13/04/2015 door

Het zware hart van John Moreland

John Moreland komt uit Oklahoma. Om zichzelf daaraan te herinneren heeft hij de letters OKLA en HOMA laten inkleuren op zijn knokkels. John Moreland is dus trots op zijn afkomst. En Oklahoma mag volgens ons ook best trots zijn om een muzikant als John Moreland afgeleverd te hebben.

John Moreland is namelijk het soort artiest dat intrigeert. Niet alleen zijn imposante uiterlijk, maar ook de diepe stem en het feit dat hij zichzelf over het algemeen alleen begeleid op gitaar. Het verbaasde ons dan ook niet dat Moreland met diverse tracks is gefeatured in de bad-ass biker serie Sons Of Anarchy (Gospel en Your Spell).

Ergens deze maand moet hij uitkomen, het nieuwe album van Moreland. Dit wordt er op zijn eigen website over gezegd:

Some days, being John Moreland has to hurt. As others bury experiences and stifle regrets, Moreland pokes old wounds until you’re sure they’ve got to be bleeding again. It’s painful. But in Moreland’s care, it’s also breathtakingly beautiful.

Daar hebben we eigenlijk weinig aan toe te voegen. Zowel titeltrack High On Tulsa Heat en de meest recente, Heart’s Too Heavy zijn liedjes die je meteen raken. Recht in je hart. Zakdoekjes bij de hand en luisteren maar. Als bonus, luister daarna even naar het schitterende Nobody Gives A Damn About Songs Anymore (afkomstig van zijn vorige plaat).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bruce Springsteen John Moreland Steve Earle

Misschien wel het mooiste liedje van… 1995
Gepubliceerd 10/04/2015 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 1995

Sjoerd

Sjoerd lag languit in het gras. Ik vroeg mij af of dat wel verstandig was. Het was warm, de zon scheen en zijn haar was rood. Met zijn vinger wees hij naar de verdorde sprieten tussen ons in. ‘Kijk. Verskroeid.’

Summer’s gone a summer song
You’ve wasted every day, every day

De badmeester was een klootzak en Sjoerd kende we eigenlijk helemaal niet (maar we merkten al snel dat hij een beetje traag was). Mariëlle, klein met poedelhaar, liep de hele tijd achter ons aan. En toch waren elke dag te vinden in dat zwembad. Omdat het zomer was. De laatste.

Summer’s gone, can’t wipe it off my hands
Write it in the sand, in the sand
In the sand

Toen de bladeren vielen, verskroeid door de zon, was de zomer voorbij. Zo ineens. Ik ging weer naar school, Bas naar een andere en Sjoerd waarschijnlijk ook. We hebben hem nooit meer gezien.

When the leaves burn, summer ends

Bekijk deze video op YouTube.

(Ach, die zomers. Die mooie zomers. Alle dagen verspild. En het vloog voorbij, alsof het de laatste was. Buffalo Tom weet die dagen perfect te vatten in Summer, een up-tempo nummer waarin weemoed de boventoon voert. Het verscheen op het album Sleepy Eyed dat min of meer afrekende met zijn gepolijste voorganger Big Red Letter Day. Dus live opgenomen in de studio met zo weinig mogelijk overdubs.

Maar wat is er met Sjoerd gebeurd? Of met het kapsel van Mariëlle?)

Misschien wel het mooiste liedje van...

Alpine is terug
Gepubliceerd 10/04/2015 door

Alpine is terug

Laten we weer eens een bandje uit het prachtige land Australië tippen: Alpine. Het zestal komt uit Melbourne en brengt eind juni met Yuck hun langverwachte tweede langspeler uit.

Eerste voorproefje van dat nieuwe album is de vorige week verschenen single Foolish, die in het thuisland al kan rekenen op aardig wat airplay. En ondergetekende, als Nederlander in Nederland, begrijpt sinds een paar dagen dat het inderdaad een meer dan prima liedje is voor als de zon schijnt. Maar ook NPR, de Amerikaanse publieke radio, heeft het nummer reeds opgepikt.

Aan de Australische website ABC vertelt zangeres Phoebe dat het liedje gaat over het kussen van iemand die je eigenlijk niet zo moeten kussen: “And you get that quiver and you’re like ‘oh gosh, I shouldn’t be doing this but I’m doing this: yuck!'”

In datzelfde interview lezen we dat de band inspiratie vond voor het nieuwe album in “a heavy sonic diet of listening to Latin and South American pop stars from the ’60s and ’70s”, voorgeschoteld door bassist Ryan tijdens het toeren met het in 2012 verschenen debuut A is for Alpine. “We needed uplifting music on the road,” zegt Phoebe. “It’s just so incredible, you have no idea. It’s just delicious.”

En delicious it is.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Alpine Asteroid Galaxy Tour

Het harde werk van Christopher Paul Stelling
Gepubliceerd 09/04/2015 door

Het harde werk van Christopher Paul Stelling

Degene met een goed geheugen zullen zich de naam Christopher Paul Stelling nog herinneren. De mensen met een te gekke muzieksmaak natuurlijk ook. Op 16 januari van het jaar 2014 schreven we over New Yorkse folkie, single Brick X Brick scoorde destijds een 8.2.

Wat we toen schreven: “Dat is dus Christopher Paul Stelling, all the way from Brooklyn, NYC en singer-songwriter in haar puurste vorm. Zijn meest recente album False Cities staat vol met energieke protestsongs die worden gebracht met de overtuiging van een priester die een kerk vol heidenen wil bekeren. Gobsmag is niet alleen onder de indruk van de passie die ervan afstraalt, ook het gitaarspel van Stelling kan op onze goedkeuring rekenen. Luister maar eens naar het intense Every Last Extremist, in sessie voor Last.fm.”

Het afgelopen jaar heeft Stelling niet stilgezeten. Bijna non-stop on tour en overal waar hij komt laat hij mensen in verbazing en blijdschap achter. Een collega van The Daily Beast beschreef het treffend: “I’ve run into Stelling playing at music festivals—even when he wasn’t officially on the lineup.”

Het was diezelfde Daily Beast die vorige week de eerste single van Stelling’s nieuwe album in premiere mocht laten gaan. Warm Enemy is een track zoals we die van hem kennen. Vingervlug gitaarspel en een stem die het midden houdt tussen Dylan en Asaf Avidan. Wat de rest van het album, Labor Against Waste, gaat brengen weten we nog niet. Maar dat het van grote kwaliteit gaat zijn mag je van ons aannemen. Niet in de laatste plaats omdat het luisteren van de plaat het roemruchte ANTI Records (Tom Waits, Glen Hansard e.v.a.) ervan overtuigde de plaat wereldwijd uit te brengen.

Tot slot: in juni maakt Christopher Paul Stelling de grote oversteek en staat hij o.a. in Paradiso Noord (samen met Joe Pug). Ons advies: gaan!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Asaf Avidan Bob Dylan Christopher Paul Stelling

De gospel van Crying Boys Cafe
Gepubliceerd 08/04/2015 door

De gospel van Crying Boys Cafe

Eindelijk weer eens tijd voor iets spannends uit Nederland. Vandaag vinden we op het scorebord het Rotterdamse Crying Boys Cafe, de band rondom Jasper Hupkens. Ze maken, zoals ze het zelf zeggen, “een opgewonden mengelmoes van heden en verleden: inspiraties reiken van gevangenisblues uit het begin van de vorige eeuw, via de exotische jaren ’80 naar de indie avantgarde van nu. Samen vormen ze moderne, rituele songs.”

Het debuutalbum (The Keys Not The People) is reeds klaar en de band kiest voor een eigen, gefaseerde introductie. Die begon gisteren met de release van het bijzonder fijne liedje I Was A Singer. Wederom kunnen we het niet treffender omschrijven dan de bandbio het doet: “I Was a Singer gaat over een karakter-kameleon, de biecht van een meeloper die op ontploffen staat. I Was a Singer is de gospel van een smerige kerk en klinkt uit een wit houten gebouw dat wegzakt in het moeras.”

En gospel horen we inderdaad. We horen ook beats en Guy Garvey (Elbow). Het zou ons dan ook niks verbazen als je in 2015 nog veel (en op onverwachte plekken / momenten) van deze band gaat horen. Je eerste kans hiervoor is aanstaande vrijdag al, dan spelen ze aan de vooravond van het Rotterdamse Motel Mozaique. In goed Rotterdams: pak die brommert en ga die gasten zien!

Bekijk deze video op YouTube.

 

Nieuwe muziek

Crying Boys Cafe Dirty Projectors Elbow