Gobsmag Posts

Het veertiende album van U2, de achtendertigste van Michael Jackson: natuurlijk leuk, maar op de Gobsmag-redactie worden we liever verrast door pareltjes van debuutplaten. In dat kader: Torgeir Waldemar. Afkomstig uit Noorwegen, je weet wel, het land van andere muzikale held Moddi.

Qua sfeer heeft de zelfgetitelde debuutplaat van Waldemar wel wat weg van Moddi. Althans, je hoort dat het Scandinavisch is – and that’s a good thing! De sound komt nog het meest in de buurt van iemand als Israel Nash Gripka. Uitgestrekte nummers (minimaal 5 minuten) en duidelijke invloeden van Jason Molina en Wovenhand.

Het album is redelijk onder de radar uitgebracht en zal niet snel dikke airplay scoren. We kunnen dan ook geen single op het scorebord knallen. Wel een favoriet nummer uiteraard. En dat is, met afstand, het nummer Streets. Luister zelf maar, maar niet voordat we ons respect voor de baard van de 40-jarige Torgeir Waldemar hebben uitgesproken:

Respect.
Bij deze.

Nieuwe muziek

Vandaag op het scorebord een band die luistert naar de naam New Sweden. Laten we er meteen een label op plakken: een mix van indie, roots, americana en folkrock. “Maar Gobsmag, daar kan ik toch niks mee?” horen we je al vragen.

Zit wat in, dus vooruit, een stukje meer duiding naar de mensen toe. New Sweden is: rauwe stem, een beetje van Bright Eyes, een beetje the van Avett Brothers en nog ietsje minder van The Clash. We citeren WXPN Radio DJ John Vetesse als we zeggen “an instantly like-able blend”.

Fabric Room (2014) is het nieuwste EP’tje van de band. Uitschieter hierop is zonder meer de track Eighty Seven. Alles wat we hierboven benoemden gaat hier op, maar man, horen we daar Langhorne Slim? Slinger The Way We Move even aan en je snapt wat we bedoelen.

Nieuwe muziek

Son Little, met zo’n naam kun je niet anders dan associaties met vervlogen blues-tijden oproepen. Wat te denken van Son House en Mississippi John Hurt? Son Little heeft zeker blues, maar voegt hier ook flink wat rock, roots en soul aan toe. Een beetje zoals Gary Clark Jr. dat al niet onverdienstelijk doet. Ook Marvin Gaye komt voorbij.

Aaron Earl Livingston, wat dat is de man die zichzelf Son Little noemt, is lekker bezig, zoals dat zo mooi heet. Single The River (nee, geen cover van The Boss) scoorde al wat airplay bij 3VOOR12, binnenkort opent hij in Paradiso voor Selah Sue en hij is in het bezit van een heuse platendeal bij ANTI (thuis van o.a. Curtis Harding, Calexico en baard-held Sean Rowe).

Al die opwinding is gebaseerd op een zes nummers tellende EP (Things I Forgot, 2014). Eerste single Cross My Heart zit ‘goed in de beats’, maar wij zijn met name onder de indruk van deze live-versie. Man, wat een vocalen.

Vers van de pers is single ‘Alice‘, afkomstig van diezelfde EP. Horen we daar iets dat op Paolo Nutini lijkt? Oordeel zelf, maar ons advies: lees niet verder en draai deze te gekke plaat!

Nieuwe muziek

Je zult er vast doorheen zitten, zo aan het einde van de week. Dat gevoel kennen we. Het goede nieuws is dat we een remedie hebben voor deze vrijdagen. Stagiair Frits gooit er standaard een kneiter van een knoeperd in die de hele dag op repeat gaat.

Deze week is dat single For No One van prachtband Houndmouth. Dit viertal uit Indiana zit al langer vast in onze cd-speler. Debuutalbum From the Hills Below The City (2013) staat namelijk vol met catchy southern rock (check On The Road en Penitentiary) en deed het prima bij fans van The Band en My Morning Jacket. Liedjes die in je hoofd blijven zitten. Deels debet hieraan is de stem van de zanger… Ja, wie is de zanger eigenlijk? Alle vier pakken ze van tijd tot tijd de lead. Vinden we geinig.

Goed, For No One. Nog steeds catchy, maar met name wonderschoon. Je weet wat je te doen staat dus: nog een paar uurtjes werken met Houndmouth op de voorgrond om daarna en paar pilserakkers te pakken in de kroeg.

Nieuwe muziek

Kruškovac

Het was een slecht plan. Maar wat moest ik? Ze was weg. Voorgoed. En de voetbalkantine ging dicht en ik wilde niet naar huis. We reden het dorp in, dronken tot sluitingstijd en ik had nog niet genoeg. Sander gelukkig ook niet. In de kelderkast vonden we een fles Kruškovac.

Two days have passed
And all I want is to feel better

Ze was weg. Voorgoed. De valse hoop op verzoening had niets opgeleverd, behalve een immense kater. De volgende dag bleek het plan namelijk nog slechter dan de avond ervoor. Ik kroop tot huilens toe naar het toilet tot ik niets meer had. En daarna nog een paar keer. Ik had het kunnen verwachten, ik had het allemaal kunnen verwachten.

It was profound
Like the piano I was humbled by

‘The Second Part’ gaat over afscheid. Voor korte tijd of voor eeuwig, van vriendschap of van liefde. Maar vooral over de zwaarmoedigheid ervan en de radeloosheid die sluipt in alle dagelijkse dingen. Geen sigaretten meer. Geen geld. Geen eigen regenjas.

Murray A. Lightburn, zanger en songwriter van The Dears, geeft eerlijk toe dat hij het vaak zwartgalliger ziet dan het is. Maar soms voelt bijna alles als een ‘life and death situation’. En dan grijp je dus naar een mierzoete pijnstiller. Dan grijp je naar de Kruškovac.

Ook mooi:

Misschien wel het mooiste liedje van...

Ahmed Gallab, oftewel Sinkane, is geen onbekende in de muziekwereld. Hij is een veelgevraagd sessie-muzikant, onder andere voor Caribou en Yeasayer. Hij houdt er echter ook een verdienstelijke solo carrière op na. Afgelopen september verscheen Mean Love, het nieuwe studio-album van deze Amerikaan met Sudanese roots.

Dat album staat vol met… Ja, met wat eigenlijk? We horen van alles. Electropop, funk, afrobeat en ook seventies pop ligt altijd op de loer. Luister maar eens naar How We Be. Steve Miller band, anyone? Kortom, Sinkane is hot, Sinkane is spannend.

Doe jezelf een plezier en geef How We Be een slinger. You like what you hear? Luister dan ook even naar New Name (kudo’s voor de blazers!) en Moonstruck (synths).

Nieuwe muziek

Als Jake Bugg en John Lennon McCullagh een broer hadden gehad, dan zou het Josiah Leming geweest zijn. Het grote verschil is dat Josiah Leming al even meeloopt. Dat wil zeggen, hij is pas 25, maar heeft al 4 EP’s en 3 albums achter zijn naam staan. Productieve jongen dus.

Qua sound horen we echter niet zoveel verschil. Opgegroeid met Bob Dylan, Neil Young, Ryan Adams en The Smiths, en dat hoor je.

Geinig detail: in Amerika is hij bekend geworden door seizoen 7 van American Idol. Nou hebben we het over algemeen niet zo op deze popsterren, maar onze Josiah is echter een uitzondering. Nieuwe single Long Gone klinkt namelijk gewoon ‘credible’ (whatever that means). En in tegenstelling tot veel tv-show-muzikanten heeft een dikke label-deal er nooit echt ingezeten voor hem. Op eigen kracht dus. Dat respecteren we.

Tip van de zaak: luister ook Listen Close, zijn live-album uit 2013 even. Dan hoor je dat we wel degelijk met een prima muzikant te maken hebben. Laatste tipje: de studio-albums van voor die tijd kun je laten liggen.

Nieuwe muziek

Het gaat goed met de Britse zusjes Emily, Jessica en Camilla die als The Staves steeds meer muziekharten veroveren. Nieuw album If I Was komt er aan, EP’tje Blood I Bled maakt ons nu al lekker.

The Staves klinkt behoorlijk Amerikaans (denk aan Joni Mitchel en Crosby, Stills & Nash), maar toch komen de dames uit Engeland. In 2012 maakten ze al indruk met debuutalbum Dead & Born & Grown. Het leverde ze voorprogramma’s op bij Bon Iver, Civil Wars én eigen optredens op festivals als Glastonbury en ons “eigen” Into The Great Wide Open.

Over Bon Iver gesproken: Justin Vernon was zo onder de indruk van zijn voorprogramma, dat hij met alle liefde de producer wou worden van het in januari verschijnende nieuwe album If I Was. Hij nodigde The Staves uit in z’n afgelegen studio in Wisconsin en wist dat het goed was:

Maar op dat album moeten we dus nog even wachten. Als warmhoudertje hebben we gelukkig al wel de eveneens door Justin Vernon geproduceerde EP Blood I Bled. Daarop drie topliedjes waaronder de geweldige titeltrack:

The Staves doen het voorprogramma van Angus & Julia Stone in de Heineken Music Hall op woensdag 26 november

Nieuwe muziek