Mansfield is een Deense rock-formatie en met Please, Shine a Light brachten ze deze maand een lekkere, haast Britpop-achtige (of een beetje Beatles?) track uit. De band heeft al diverse hits op de Deense radio achter hun naam staan. Afgaande op de sound lijkt ons het ook prima passen in onze Nederlandse hitlijsten. Want zeg nou zelf, stilzitten is best lastig he?
Tijd over deze zondag? Geef dan ook de plaat Star-Crossed Lovers, waar we dit liedje op vinden, een kans.
Valleyheart (Beverly, Massachusetts) schreef met T.I.K. een song waar je vroeger ernstige behoefte aan had. Je weet wel; toen je eerste vriendinnetje plots danste met je beste vriend. Of toen er plots iemand wegviel die je graag zag. Of toen in dat ene verloren jaar, zo wat elke nacht.
Het is een song about ‘opposing emotions and thoughts interact’, zegt de band. Het gaat over de gedachten die je bewaart. Dus ook nu kun je T.I.K. goed gebruiken. Want zijn er niet altijd Thoughts I Keep?
Meer dan 40 jaar geleden verovert de Nederlandse band Sweet d’Buster de podia en weet een groot aantal liefhebbers aan zich te binden. Toch is hun materiaal nog steeds niet op CD verschenen. Zonde, want het in 1978 verschenen Friction verdient het om aan de vergetelheid ontrukt te worden.
Bertus Borgers en Robert Jan Stips zijn de bekende namen in de band, aangevuld met Herman Deinum en Hans Lafaille, die eerder bij Cuby & the Blizzards actief waren. Paul Smeenk maakt de groep compleet.
Op Friction worden invloeden uit de rock, funk en blues vermengd tot een nieuw swingend geheel, met ruimte voor introspectieve momenten. Als beginnende puber geniet ik van de uitbundige klanken van dit collectief. Er valt veel te beleven. Muzikale virtuositeit die altijd in dienst van de compositie en de melodie staat.
Bijna vier jaar geleden werden ze al getipt op Gobsmag, de uit Newcastle afkomstige rockband A Festival, A Parade. Donker en zenuwachtig, noemden we ze. Een langspeler is er nog altijd niet, maar een nieuwe EP is wel aanstaande. Company verschijnt 26 februari 2021 op vinyl en bevat zeven liedjes, waarvan er zes reeds online te beluisteren zijn.
Het meest recente liedje verscheen vandaag en is het stevige Area Man. Die gaat over “feeling claustrophobic and kind of swallowed up by your place of work,” aldus de band, om er aan toe te voegen dat het ook over hunzelf gaat en de struggles van een baan te moeten hebben naast het spelen in een band: “At the time of writing ‘Area Man’, living that double life was really taking its toll on us. I think that shines through on the track as it’s full of little bursts of energy and dynamic highs and lows.”
Topliedje, met een vleugje vroege The National, Frightened Rabbit en Biffy Clyro. Dikke bonuspunten ook voor de explosieve laatste minuut.
Foto: Johnny Haynes
Dat weten we niet. Wat we wel weten, is dat ze door sommigen zo genoemd worden. Dat verdient dus op zijn minst een luisterbeurt, dachten we toen we liedje You’ve Seen It All opgestuurd kregen. Zeker toen we ook nog eens zagen dat Vince Chiarito meewerkte. Dat deed hij namelijk ook bij bijvoorbeeld Black Pumas of Charles Bradley.
En ja, na een paar seconden waan je je in het soulvolle New York, een sfeer die ook iemand als Charles Bradley wist neer te zetten. Maar we denken ook aan een band als The Apartments. Misschien door de video?
Waarom? Omdat liedje Same Old Sorry Lesson een heerlijke americana/country-track is. Een liedje dat absoluut in de smaak gaat vallen bij liefhebbers van bijvoorbeeld Sturgill Simpson of Doug Seegers. En niet alleen de vibe ademt country, Andrew Yearick (Wild Earp) schrijft zijn liedjes namelijk met name over een man die veel te veel tijd doorbrengt in het bos, op de prairie of in de bergen, woestijn of bar. Classic songwriting!
Ruim vier jaar geleden stonden de Rotterdammers van St. Solaire al op Gobsmag, met hun prachtige debuutsingle Morning Sun. Er is een boel gebeurd in de tussentijd (Grote Prijs van Rotterdam gewonnen, shows in TivoliVredenburg, Doornroosje en Paradiso, optredens op festivals als Where The Wild Things Are en Motel Mozaïque), maar een debuutalbum bleef nog altijd uit.
Op dat vlak hebben we vandaag goed nieuws: dit jaar zal dat langverwachte debuutalbum dan eindelijke verschijnen. Afgaande op gloednieuwe single Where Do We Go From Here weten we wat we kunnen verwachten: intieme songs, gewikkeld in een warme deken van alternatieve rock en bruisende indie pop. Op hun Facebookpagina legt de band uit waar het liedje over gaat:
Over situaties
waar je geen grip op krijgt
waarin je je teveel laat leiden door angst
waardoor je geen uitweg meer ziet en stagneert.
Over situaties
die daadkracht vereisen
waarin je altijd open moet blijven staan voor verandering
Over situaties
Die uiteindelijk goed komen.
Voor fans van bands als (de vroege) Coldplay en Elbow niet te missen.
Met het lichte en euforische One Day heeft de Zweedse droompopband ViVii een vierde voorproefje gegeven van hun in het voorjaar uitkomende nieuwe album. Eerder verschenen al prima singles Summer of 99, Rendezvous en Fool Alone.
Het trio ViVii bestaat uit vocalisten en multi-instrumentalisten Emil en Caroline Jonsson, en multi-instrumentalist en producer Anders Eckeborn. Hun titeloze debuutalbum uit 2019 is inmiddels al meer dan 14 miljoen keer gestreamd.
