En dan specifieker, liedje Love On Repeat van Shattercones. Onze eerste associatie was Tindersticks, Nick Cave. Die hoek. Stemmig, verdrietig, troostend. En dan ook nog eens met een prachtige, hypnotiserende video. Je vindt het liedje op de EP Oppenheimer.
Maak kennis met Hugo M. Hardy en het prachtige Swallow Your Words. Een liedje in de stijl van Sufjan Stevens, Sylvan Esso en Elbow. Dat wil zeggen: breekbaar, nostalgisch, spannend. Maar bedenk ook vooral zelf de woorden die jij van toepassing vindt. En het verhaal achter de track is ook nog eens classic:
After a year of losing loved ones and facing some of his deepest fears, Hugo locked himself away in solitude in the mountains with only a guitar, some basic recording equipment, and a handful of books chosen by some friends. By the time he brought himself home, he had written and recorded his debut album. A combination of off-kilter, acoustic and electronic production alongside thought-provoking, introspective lyrics exploring themes of mental health, isolation and death create an atmosphere that has been likened to Elliott Smith, Bon Iver and The Microphones.
Ergens op het snijvlak van (vroege) Arctic Monkeys, Queens of the Stone Age en 90’s Britpop vinden we nu ook de fijne, Belgische gitaarband Millbrooks. Van deze De Nieuwe Lichting deelnemer uit Gent (2017) zijn er inmiddels vier singles online te vinden en die bevallen ons allemaal. Het wel heel erg Arctic Monkey-esque Marilyn, ze heeft een Hollywood degree in sleeping steady from 9 to 5, is de meest recente en misschien ook wel hun beste tot nu toe. Lekker.
Een debuutalbum; dat leek Gareth en Kyle wel wat. Maar ja, hoe betaal je dat als tweemanselectrobluespopband uit Edinburgh? Het plan bleek echter even simpel als geniaal. Posable Action Figures bracht een ‘album fund raising ep’ uit: Laura. Met daarop: Laura. Of: Laura? Hoe dan ook; dat debuutalbum gaat er komen. Mooi man.
Vier na het einde van The Maccabees komt zanger Orlando Weeks op 12 juni met een soloplaat: A Quickening. Na Safe In Sound en Blood Suger, verscheen afgelopen week met Milk Breath het derde prachtige voorproefje. Bij de buren van NME lezen we dat Weeks onlangs voor het eerst vader is geworden en dat die bijzondere gebeurtenis centraal staat bij z’n eigen worp:
“The whole record is about the anticipation of him and our experience, apart from ‘Milk Breath’, which is obviously about after he was born. But that time was long and short. It went in the blink of an eye but in the moment it felt stretched.”
Volgens ons hebben we een primeur, een artiest uit Argentinië op Gobsmag. Die eer gaat, volkomen terecht, naar Matu. Met liedje The Days Don’t Come Back. Een heerlijk laid-back singer-songwriter liedje. Vance Joy meets Damien Rice en Jack Johnson, dachten we. Wil je meer horen? Even geduld, want dit is pas het eerste liedje van Matu. We houden je op de hoogte!
Ethiek is nooit ver weg bij de Dortmunder band Drens. Weg met fascisme! Rot op met extreem rechts! Ook in I Can Barely See wordt met oprechte verbazing gezongen over verderfelijke wereldbeelden. ‘I’ve got no words for your agenda. Cuts my throat, I can barely breathe.’ En dat leggen ze dan op een bedje van garage-surf-rock met een welhaast psychedelisch ritme. Niet dat de boodschap dat nodig heeft; maar het maakt het er wel lekkerder op.
Klaar voor een rijtje mooien namen? Liefhebbers van Bon Iver, Ben Howard, Sufjan Stevens en Blaze of Feather moeten even extra opletten. Althans, je moet niets, maar we raden je aan liedje This Bloom van R.D. Thomas eens te beluisteren. Daar ga je geen spijt van krijgen!
